hallo allemaal,
Hoewel ik dit ‘probleem’ heel goed begrijp en me er ook in kan vinden, vraag ik me af of dit niet te ver gaat. in het leven (van een kind) zijn er zoveel dingen die ‘niet waar’ zijn. Moet je dan in alles vertellen dat dit zo is. Kinderen leven toch in een wereld vol fantasie? Denk bijvoorbeeld aan een kind dat er heilig van overtuigd is dat zeemeerminnen bestaan en helemaal gek is op de kleine zeemeermin. Vervolgens ga je naar de musical en het kind beleeft het allemaal als echt. Dan laat je het toch in zijn fantasiewereld.
Ook leg ik vervolgens de link naar geloofsovertuigingen. Wat nou als je bijvoorbeeld een wat ouder kind adopteert dat gelovig is en de ouders zijn het niet? En andersom? En wat nou als het geloof verschilt?
Ik ben erg benieuwd
Dit is overigens geen aanval, meer interesse!