Mercy mercy

  • jodebo39@hotmail.com

    Iemand deze aangrijpende documentaire gezien over (wederom) een adoptie uit ethiopie? In en in triest voor alle partijen. Mijn zoon komt niet uit ethiopie, maar vertoont dezelfde ‘bodemloosheid’ als dit meisje. Hij is inmiddels ook uithuis geplaatst en dat gaat goed gelukkig, beter voor hem en ons.

    Ik heb gelukkig geen bijkomende vragen over de achtergrond van mijn zoon, die klopt wel. Maar wat is deze documentaire een triest verhaal.

    Het verbaast me eigenlijk dat er helemaal geen reacties op dit forum verschijnen…adoptie is niet alleen rozengeur en maneschijn..het kan ondanks alle inzet en liefde voor je kind helemaal fout gaan…of te wel bezint eer je er aan begint.

  • Mirjam1

    De vraag is of het bij Masho “bodemloosheid” betreft.

    Er staan diverse verwijzingen op dit prikbord naar deze film.

  • Zoé

    Ik weet nog wel dat ik veel boeken e.d. Heb gelezen over adoptie en hechting. En deze waren niet altijd rooskleurig. Toch vond ik het erg lastig om me echt in te denken hoe dat zou zijn. Je wilt dolgraag een gezin, dus je schuift je angsten opzij. Mijn kind lijkt zich goed te hechten, maar goed, we zijn er nog niet. Ik heb de film nog niet gezien, maar ga dit wel doen. Ook om andere redenen.

  • metam

    Er werd op Amerikaanse lijsten al wel over deze documentaire gediscussieerd, maar ik heb hem vanavond pas gezien. De Amerikanen waren nogal veroordelend naar de adoptiemoeder, en daar ben ik het helemaal niet mee eens. De regisseur die na de vertoning op het idfa (?) vragen beantwoordde zei ook al dat de adoptieouders van alles geprobeerd hadden. De beelden zijn over vijf jaar, van slechts vier keer filmen. Vandaar dat de overgang van hoe de ouders zijn en hoe Masho zich gedraagt zo groot zijn denk ik.

    Ook ik vind het vooral een triest verhaal. Alle partijen uit de driehoek willen het beste, maar de adoptieorganisatie valt hier wel veel verwijten te maken. Of de adoptieouders verkeerde adviezen kregen, of dat ze zelf fouten gemaakt hebben valt volgens mij uit dit materiaal niet te destilleren. Ik kan alleen maar hopen dat het op de één of andere manier goed gaat komen met Masho, maar ik weet het niet…

    Meta

  • talina

    tranen uit mijn kop gejankt. Ik denk toch dat adoptie in veel gevallen tot problemen leidt, op jonge leeftijd, en wanneer niet op jonge leeftijd dan wel tijdens de volwassenheid. Ik ken bijna géén geadopteerde volwassenen zonder psychiatrisch ziektebeeld (dit zeg ik vanuit mijn professie). De dramatische verhalen van kinderen die in een tehuis eindigen of die hele gezinnen verscheurden (huwelijk stuk, andere kinderen de dupe etc) of het adoptiekind met een hechtingsstoornis dat onhandelbaar was en zijn moeder met een steen vermoordde, die hoor je niet. Dat blijft taboe.

  • rcn@quicknet.nl

    Ik heb even na moeten denken of ik nou wel of niet zou reageren maar ben toch uit de tent gelokt, als eerste weet ik dat adoptie echt niet zalig makend is , ik weet dat het vaak genoeg mis gaat en , er daadwerkelijk problemen bij komen kijken.

    Kinderen bv uit huis geplaatst , hechtingsstoornis, en ga zo maar door , maar er zijn ook zat gevallen dat het wel goed gaat .

    Nu punt twee ik ben nu 37 en ik heb genoeg vrienden van vroeger af zien glijden met drugs en weet ik wel niet allemaal , en die waren niet geadopteerd .

    Het blijft koffie dik kijken , ook kinderen met biologische ouders kunnen van het pad afraken , en psychische stoornissen ontwikkelen.

    Ik heb ook deze documentaire gezien , en vind dat het allemaal moeilijk te beoordelen is , wat voor oordeel kan je nu eigelijk echt hebben na een uurtje opnamen?

    Vreselijk dat die ouders dachten dat ze dood gingen wat dus niet is gebeurd , ik weet wel dat hiv 5 jaar geleden lang nog niet zo goed te behandelen was als nu , wie weet wat die dokter dacht , en daarom heeft gezegd dat ze binnen 5 jaar dood zouden zijn, dit is speculatie , wat betreft de adoptie moeder heeft waarschijnlijk gedaan wat ze kon ik zelf vond er behoorlijk koeltjes… maar ook dat is maar een menning die ik basseer op 1 uur tv.

    Ik vond het behoorlijk afstanderlijk hoe ze haar adoptiedochter behandelde ikzelf zou dat niet zo doen , maar ja dat zeg ik ik ben een leek.

    Zelf ken ik 2 adoptie kinderen die nu eind puber zijn allebei uit ethiopie , ze doen het allebei geweldig , de ouders kunnen niks bespeuren van problemen of psychiatrisch ziektebeeld wat dan ook wat hier boven word aangegeven door talina, ze doen het goed op school genoeg vriendjes ze sporten , zijn heel erg sociaal.

    Wat ik eigelijk wil zeggen dat ik niet geloof dat adoptie is verdoemd om te mislukken , dat kan ook gebeuren bij een bio kind.

  • Zoé

    Sluit me bij Rcn aan.

  • Nan33

    Ik ken zelf meerdere geadopteerde zowel kinderen als volwassenen, ik zal echt niet zeggen dat alles probleemloos is gegaan maar wat Talina aanhaalt herken ik absoluut niet.

  • jodebo39@hotmail.com

    Adoptie is zeker niet altijd gedoemd om te mislukken. Maar zelf ben ik van mening dat er vanuit de (destijds door ons )gevolgde via cursus meer aandacht mag zijn voor problemen. Ook de begeleiding vanuit het bemiddelingsburo (wereldkinderen in ons geval)zou een stuk beter kunnen.

    IK kan mij de afstandelijkheid van de adoptiemoeder goed voorstellen. Je blijft alles proberen en op een gegeven moment is het gewoon op..(eigen ervaring…). Uithuisplaatsing kan dan voor allemaal een goede oplossing zijn, en dan proberen om een betere relatie met meer afstand op te bouwen.

    Feit blijft dat dit natuurlijk een trieste documentaire was.

  • rcn@quicknet.nl

    Dat ben ik ook van overtuigd , dat er meer ondersteuning zou moeten zijn , we hebben zelf net de via gedaan en alle info vind ik behoorlijk opervlakkig , je moet heel veel zelf onderzoek doen , wta ik op zich goed vind , maar de informatie ligt niet altijd voor het opraken.

    Zelf vond ik het ook een trieste documentaire , maar ik vind dat moeilijk te oordelen want je ziet eigelijk maar zo weinig.