Wat fijn dat jullie je zoon eindelijk mogen gaan ontmoeten! Spannende tijd!
Ik zag al veel tips die we ook hebben uitgevoerd. Onze zoon was bijna 4 toen we elkaar ontmoetten.
Wij hadden ook een aftelkalendertje gemaakt: zoveel nachtje hotel en dan de trein, dan weer zoveel nachtjes hotel en dan echt naar huis.
Daarnaast hadden we ons huis gefilmd op de ooghoogte van een kind, beginnend vanaf de voortuin.
Verder foto's van huis, kamers, spullen en auto.
ik ben op taalles geweest..een aanrader! Of anders wat woorden leren, er zijn genoeg lesjes op internet te vinden.
2 Fotoboekjes, 1 van ons, ons huis en ons kindje. En een andere, pas na een aantal dagen aangeboden met uitleg van de gids erbij met de directe familie erin. Onze zoon herkende mensen als we aan het skypen waren, dan pakte hij het fotoboekje erbij. Helemaal blij was hij dat hij dat kon!
Zorg dat je hem zoveel mogelijk houvast kan geven. Maak bijvoorbeeld iedere dag een dagritme. je kunt dit bijv doen met picto's (sclera.be) Zo is de dag wat voorspelbaarder voor hem in die ontzettend verwarrende tijd. Wij begonnen de dag standaart met een foto van het ontbijt, en dan verder. Ook weer niet teveel, anders raakt hij misschien overprikkeld. Maar probeer iets te maken waarop hij kan zien dat hij en papa en mama samen zijn de hele dag.
Neem een rugzakje mee met leuke speeltjes ed voor als je naar de notaris ed moet. Ook reserve kleding/luiers/koekjes en drinken. Het kan erg lang duren en een 4jarige gaat zo'n kantoor ‘ontdekken’ ;0)
Het kan goed zijn dat je zoon zich heel erg klampt aan de gids. Begrijpelijk, de enige in het gezelschap die zijn taal spreekt. Probeer met je gids hier een middenweg in te vinden. Ik ken verhalen van mensen waarvan de gids het kindje heel erg onder haar vleugels nam, waardoor dat afscheid ook weer erg zwaar was en waarin ouders zich heel erg buitenspel voelden staan.
Onze zoon was de eerste week ‘voorbeeldig’..het ging erg makkelijk. na 1 week begon hij de glazen van de tafel te gooien en kon erg dwars zijn. Heeft een paar dagen geduurd maar is erg pittig. Sluit me aan hierboven: probeer niet gelijk te gaan opvoeden maar heb begrip voor je mannetje..zijn wereld staat op zijn kop. Blijf rustig, geef hem anders iets waar hij wel mee mag gooien. Bij ons werke het om een liedje te zingen met onze namen erin..en we zijn toen al begonnen met benoemen.
Ik kijk er met veel plezier op terug. Het was en is nog steeds geweldig!