Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
talina
In reactie op Mercy Mercy voor de geïnteresseerden een artikel
Te lezen op http://www.logadoptie.nl/index.php/artikelen/145-drama-van-een-mislukte-adoptie.html
En niet te vergeten het verhaal van Joyce Maynard die haar 2 Ethiopische dochters na 1,5 jaar opgaf. Maar ik wil niet al te negatief zijn. Het is zo dat ik beroepsmatig in contact kom met veel probleemgevallen die normaal gesproken niet bekend worden gemaakt in het nieuws. Verhalen als Mercy en recentelijk dat Chinese meisje na 3 weken komen helaas veel vaker voor dam men weet.
Talina,
het lijkt me niet meer dan logisch dat niet alle verhalen in het niuws komen,
alle verhalen van niet-geadopteerden die in de hulpverlening terecht komen, komen ook niet standaard in het nieuws.
Alstublieft niet, zelfs, laten we het recht op privacy ook een beetje bewaken.
Realiseer je je dat het genoemde artikel uit de adoptie-prehistorie stamt?
Dat er ondertussen als flink wat inzichten zijn veranderd?
Niet dat het artikel daarmee minder waar of waard is, maar adoptieland is in de afgelopen 30 jaar al aardig wat keren op allerlei gebied veranderd.
Persoonlijk krijg ik jeuk als een professional generaliserende uitspraken doet; als een professional de insteek heeft dat het altijd/bijna altijd op een bepaalde manier loopt, ben ik mijn vertrouwen in zo''n persoon al kwijt. Als ik namelijk een ding heb geleerd in mijn leven (ervaringsdeskundige en professional maar dan op een ander gebied) is het dat iedere situatie uniek is, dat eerder opgedane ervaringen een leidraad kunnen zijn maar geen garanties geven en als ik hulp zou zoeken, doe ik dat bij iemand die nog durft te denken in mogelijkheden en niet in vaststaande risico''s.
Adopteren is een risico nemen… dat is kinderen krijgen an sich sowieso. Als we vooraf allemaal al denken dat het (bijna) altijd resulteert in psychiatrische problemen gaan we voorbij aan alle mogelijkheden die we tegenwoordig hebben om getraumatiseerde kinderen alsnog te helpen; in je eigen gedrag, de manier waarop je spigelt en benoemt, de manier waarop je volgt in veiligheid en het aanbod dat gespecialiseerde hulpverlening biedt. Natturlijk kennen we allemaal gevallen waarin het (zeer) moeilijk was, tegenviel of echt niet ging…. maar gelukkig ook heel veel gevallen waarin gadopteerden zijn uitgegroeid tot stabiele volwassenen.
Ik zou me als geadopteerde persoonlijk een beetje beledigd voelen om te lezen dat bijna alle geadopteerden psychiatrische problemen hebben. Voor je het weet krijg j een hause waarbij de geadopteerde aan wildvreemden moet gaan uitleggen waarom iets wel/niet goed gaat en krjgen we als adoptie-ouders weer te maken met een buitenwereld die het zooooo knap vind, of roept dat we alleen maar probleemgevallen naar Nederland halen… latenw e dat aub voorkomen!
Ik ben het eens met pepe. Als professional en adoptiemoeder weet ik héél goed hoe moeilijk het soms kan gaan. Maar dat hoeft niet te betekenen dat het dan een verloren zaak is. Gelukkig weten we nu dat er vaak toch nog heel veel te behalen is (itt, jaren ‘80 en ’90), maar het kost soms een lange adem.
Als moeder heb ik uit wanhoop ook wel zitten janken, maar nu, jaren later, kan ik zeggen dat het goedgekomen is. Vergeet niet dat bij adoptiekinderen alles onder de noemer ‘hechtingsproblemen’ wordt weggezet. Ook bij ons kind. Makkelijk, want hechtingsproblematiek is zo breed, je kan er heel veel onder kwijt. Nu, na goede diagnostiek, blijkt er iets heel anders aan de hand. Nu men dit weet en ernaar handelt, kan ik zeggen dat het super gaat.
Mmmm interessant artikel wel. Maar er staan ook wel dingen in die ik beneden peil vind. Een kleuterjoch ‘ af laten gaan ’ omdat hij anders weer de show steelt. Ik weet het niet hoor….en ook het gedrag van de meisjes uit de laatste alinea lijkt eerder te zijn ontstaan door problemen in het adoptiegezin. Toch wel heftig deze verhalen.
We zijn echt stukken verder nu. Daar ben ik van overtuigd. Natuurlijk nog geen garantie, maar het is wel fijn dat er bij de sav zulke goede professionele mensen werken. Voor alle partijen!
Hallo,
Ik dacht gisteren :zal ik reageren of niet? 1985….tsjonge…..maar Pepe kan het veel beter verwoorden
Er is een onderzoek van Verhulst meen ik, van ook niet heel kort geleden (maar goed dat past dan wel weer in dit kader misschien) waaruit naar voren kwam dat geadopteerden niet veel meer psychische problemen hebben dan niet geadopteerden.
Ik heb mezelf ooit (ook allang geleden, 1995 ofzo) beziggehouden met een onderzoek naar zelfbeeld bij geadopteerden in relatie met omgang met adoptie in het gezin. Ook daar kwamen nauwelijks significante resultaten naar voren in vergelijking met een controle groep. Ietsje op gebied van uiterlijk geloof ik.
En inderdaad: bij zoveel niet-geadopteerde kinderen en mensen komen ook allerlei problemen voor…..ook op hechtingsgebied. Ik meen dat maar 1/3 van de mensen echt veilig gehecht zijn…..ja wel zijn allemaal ook wel ergens beschadigd geraakt…..zonder dat ik daarmee zeg dat we allemaal psychisch of liever psychiatrische problemen hebben.
Wat mij betreft moet er goede aandacht zijn voor ieder kind, heeft ieder kind zijn kwetsbaarheden en houden we de ontwikkeling goed in de gaten.
Natuurlijk zijn er geadopteerde kinderen die veel problemen ontwikkelen, zoals er ook niet geadopteerde kinderen zijn die veel problemen ontwikkelen. En is Mercy mercy een verslag waar niemand niet door geraakt wordt. Maar om nu te stellen dat iedere geadopteerde psychiatrisch patient wordt…..
Groetjes, Titia ( moeder van 2 chinezen van 3 en 4 jaar)
