Heel cru wellicht om te zeggen maar
Adopteren is een groot risico!
Ik ben het met je eens dat FAS problematiek een zeer zware vorm van special need is, waar niet iedereen voor geschikt is maar:
Het is de taak van de Vergunninghouder om je goed voor te bereiden en een kindje bij ouders te paatsen waarom geen risico tot overvragen van de opvoedkwaliteiten is. Het is de taak van de raad om toestemming te geven tot bepaalde special needs aan ouders waarbij er geen risico is tot overvragen….
Dus als informatiebron zijn beide nou niet echt direct geschikt, ik zou mijn keuze dan ook niet door de vergunninghouder of raad laten bepalen maar door wat je zelf weet/leest/meemaakt/hoort/bespreekt met ervaringsdeskundigen/artsen etc.
Zoals iedere special need zijn er lichte en zware vormen, en zoals bij iedere special need bereid je je voor op de ergste en hoop je misschien op de lichtste vorm.
Maar; dat FAS een onaanvaardbaar risico is waarvan je kunt zeggen dat je dat niet voor ogen hebt na de lange duur en de hoge kosten…. pfiew, wellicht erg kort door de bocht.
Want;
FAS kan ook een special need zijn die je ongemerkt als extraatje krijgt. Bijvoorbeeld omdat er niets bekend is over de ouders, of omdat het land van herkomst onvoldoende kennis heeft om het te diagnosticeren/zelfs signaleren. Net als je, zonder dat je het vraagt, zware hechtingsproblematiek op je bordje kunt krijgen. Die kans is een stuk groter….
Of ontwikkelingsachterstanden waar je niet om had gevraagd/op gehoopt maar die er wel zijn.
Je kindje kan zonder dat je het weet zware trauma's hebben opgelopen die je niet in je gezinsrapport hebt laten zetten of waar je ouders eigenlijk niet voor koos.
Je kindje kan autistisch zijn,
En weet…. dat kan ook allemaal gebeuren als je biologisch ouder wordt.
En toch…. kiezen heel veel mensen er bewust voor om tóch een kindje te krijgen of te adopteren.
Ze denken overal over na, ze schatten hun draagkracht in en nemen dan vol vertrouwen een stap in het diepe, in het avontuur dat adoptie (of wellicht; ouderschap!) heet.
de enige manier namelijk om ZEKER te weten dat je alle risico''s uit sluit, is om GEEN ouder te worden.
Knappe vergunninghouder of raadsmedewerker die dat kan tegenspreken….
Wil ik daarmee zeggen dat iedereen maar voor FAS (of willekeurig andere SN) moet kiezen? Nee, tuurlijk niet; het kennen van je eigen grenzen is heel goed. Als je je maar tegelijktijd heel goed realiseert dat iedere adoptie een risico op het overschrijden van die grenzen met zich meebrengt
Voor de ouders die al een kindje met FAS (of welke sn dan ook hebben) geldt overigens gewoon dat ze een KINDJE hebben; ze kiezen vol overtuiging voor het KIND, zien het KIND en genieten van het KIND. Vinden het soms moeilijk, soms heel zwaar, zoeken hulp, lotgenoten, delen hun verhaal maar hebben vooral gewoon een kind; en dan is afwijzing zoals door de toon van jouw berichtje wellicht wel erg kort door de bocht en onvriendelijk
pepe (mama van 4 prachtige kinderen met alle 4 een eigen handleiding)
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
