Dag Mieke,
Ik zag je oproep en heb getwijfeld of ik wel of niet moest reageren. Ik ben meestal niet zo van het uit de doeken doen van negatieve ervaringen. Echter, ik heb besloten om toch mijn verhaal te doen, omdat je er naar vraagt en ik vind dat mijn ervaring toch belangrijk kan zijn.
Wij hebben ervaring met twee vergunninghouders; te weten Kind en Toekomst en Wereldkinderen. We hebben ervaren hoe twee vergunninghouders zo verschillend van elkaar kunnen werken en wat de enorme verschillen zijn. Ik kan alleen over onze procedure spreken, maar de verschillen zijn groot, enorm groot. Waar je bij de ene voelde dat je serieus werd genomen, men naar je luisterde en je een speler was in je eigen adoptieprocedure was dit bij de ander ver te zoeken.
We zijn in 2011 op de wachtlijst voor China komen te staan bij Kind en Toekomst. We vonden het moeilijk om een keuze te maken tussen de 3 organisaties die met China werken, uiteindelijk hebben we voor Kind en Toekomst, niet om een specifieke reden. De eerste paar maanden voelde het ook goed.
We hebben helaas uiteindelijke hele slechte ervaringen met kind en Toekomst. De communicatie was niet alleen slecht. Was dat het maar…. er was gewoon geen communicatie! We wisten niet waar we aan toe waren, we wisten niet wat de verwachtingen waren. Bellen durfden we bijna niet omdat we niet prettig te woord werden gestaan. We moesten ons er echt toe zetten om de telefoon te pakken. mailen was een betere oplossing, dachten wij. Maar daar werd überhaupt niet op gereageerd.
Na veel wikken en wegen, veel tranen en pogingen om in contact te komen hebben we besloten een brief te sturen dat we over wilden stappen. toen was er opeens contact! en niet zomaar! We zouden op korte termijn een voorstel kunnen verwachten. We moesten nog heel even geduld hebben. Zo naïef als we waren hebben we nog drie maanden gewacht. Communicatie was niet veel beter, we werden aan het lijntje gehouden. Toen hebben we alsnog besloten over te stappen. We hadden inmiddels een open dag van Wereldkinderen bijgewoond en dat voelde goed. Ook de vragen die wij stelden werden vaak dezelfde dag beantwoord en we werden goed te woord gestaan. geen enkele vraag was dom of raar. Het voelde als een veilige haven.
Begin 2013 zijn we overgestapt. Dat overstappen had wat voeten in aarde. Alles waar tegengewerkt kon worden werd dat gedaan door onze eerste bemiddelaar. Maar het is gelukt om ons uit te schrijven.
Bij Wereldkinderen hadden we direct de intake en konden we in procedure. Er was veel ruimte voor ons gevoel en onze teleurstelling over de misgelopen procedure. Deze aandacht hadden we even nodig omdat we aan onszelf begonnen te twijfelen. Wereldkinderen nam geen stelling in, wilde geen partij kiezen en bleef uitermate professioneel over de andere bemiddelaar. Dit vonden wij soms wat lastig, maar uiteindelijk vonden wij dit fijn. Het was de ruimte die wij nodig hadden, onze teleurstelling die we moesten verwerken.
We hebben begin 2013 onze documenten weer naar China kunnen sturen. exact 4 weken na het insturen van het dossier kwam er een voorstel van een jongetje voor ons van 2,5 met een schisis. We waren in de wolken (en zijn dat nog steeds). In augustus hebben we hem op kunnen halen!
hij is de mooiste en liefste en we zijn dolgelukkig met hem.
Voor ons is de bemiddelaar voor de tweede procedure heel zeker, wij willen weer voor Wereldkinderen gaan.
Wat betreft de financiën maakt het echt niet veel uit of je voor Wereldkinderen kiest of voor Kind en Toekomst. Maar het verschil in begeleiding is een wereld van verschil en voor ons onbetaalbaar belangrijk geweest.
Ik wil benadrukken dat dit heel duidelijk onze ervaring is, dus ik wil niet zeggen dat dit een standaardgegeven is,
. Helaas ken ik echter meer verhalen die niet veel verschillen van die van ons.
Mocht je meer willen weten, stuur me dan dan even een priveberichtje.
Groetjes, T.van. R