2e procedure; hoe uitleggen aan 1ste kind?

  • ronsabine

    Wij zijn onlangs gestart met een 2e adoptieprocedure. Komende week hebben we een eerste raadsgesprek. Onze zoon van 4 gaat mee. Nu is het in ons geval nog absoluut niet zeker of er nog adoptiemogelijkheden zijn (ivm leeftijd en eisen van de diverse landen). Wat kunnen we het best uitleggen aan onze zoon? Hij wil graag een zusje of broertje, maar we willen ook eerlijk zijn en hem geen valse hoop geven. Hoe hebben jullie een 2e procedure uitgelegd aan jullie kids?

  • t@sje

    Wij hebben destijds bij het raadsgesprek voor onze tweede procedure tegen onze vierjarige zoon gezegd dat we even gingen praten met een mevrouw die graag wilde kijken hoe het met ons allemaal ging, om te kijken of er misschien over een hele tijd, een broertje of zusje bij ons kan komen wonen. Onze zoon nam het voor kennisgeving aan en heeft er daarna eigenlijk nooit meer naar gevraagd. Op het moment dat we onze documenten klaar mochten gaan maken hebben we hem pas verteld dat we bezig waren met de tweede adoptieprocedure…

    Succes!

  • Alice

    Wij waren er te vroeg mee en onze zoon begreep het niet echt, hij was 3 jaar, ze lijken zo groot maar dat zijn ze echt niet. Als ik het over mocht doen ging ik het pas zeggen bij het voorstel, ze zien geen buik groeien en dan is het voor een kind toch moeilijk en het gaat meestal lang duren maar als je een foto kan laten zien is het voor een kind beter te begrijpen. (mijn mening

  • Eli1

    dag,

    Wij hebben het pas verteld nadat we de beginseltoestemming hadden en in de periode dat we bezig waren met gesprekken met de vergunninghouder . En daarbij aangegeven dat het “misschien” was, dat we “aan het kijken waren of het mogelijk was dat er een een broertje of zusje bijkwam” , en dat het sowieso nog lang zou duren.

    Bij het eerste gesprek met de Raad wilde de Raadsmedewerkster onze zoon wel even zien, toen hij uit school kwam. Maar we hadden haar verteld dat we hem nog niets hadden gezegd over onze plannen, omdat het nog omgeven was met zoveel onzekerheid en nog zo lang zou duren. Daar hield ze rekening mee en ze heeft er dus niets tegen hem over gezegd. Ze vond het geloof ik ook wel positief dat we dit op deze manier deden.

    We hebben het ook pas echt gezegd bij voorstel en ook daar kon hij toen nog niet zoveel mee. Toen we hem echter een foto konden laten zien was het ineens heel erg echt voor hem, en was het broertje voor, en broertje na.

    Onze zoon was 4 toen we het voorstel kregen.