Ik zou me altijd gewoon op de lijst laten zetten, soms zijn er onverwachte mogelijkheden.
Als je niet verder gaat met de raad weet je ZEKER dat er voorlopig geen kindje komt, als je al op een wachtlijst staat met beginsel toestemming komt er WAARSCHIJNLIJK voorlopig geen kindje maar kan het zijn dat:
er een ander land ineens mogelijkheden biedt waar je ook voor kunt/wilt gaan
er een oproepje komt voor ouders voor een kindje waar ze moeilijk ouders voor kunnen vinden (en dan is China ineens veel soepeler met zijn regels)
dat de VGH je toch kan matchen met een special focus kindje omdat je een prachtig gezinsrapport hebt waardoor China voorbij wilt gaan aan de huwelijksduur
de eisen van het land veranderd worden waardoor je toch matchbaar bent.
Maar ook; stel je voor dat je niet naar de raad gaat maar twee jaar wacht en vervolgens zegt China “ouders mogen nooit eerder getrouwd zijn geweest” (ik verzin maar wat)
en je besluit samen toch voor een ander land te gaan… dan heb je al die wachttijd weggegooid en zit je ook nog met de tijd totdat je dan wel naar de raad kunt.
Er is niks zo veranderlijk als adoptie;
als je zeker weet dat je adoptie wilt, zo vlug mogelijk doorgaan, zo breed mogelijk laten omschrijven wat je wensen en grenzen zijn en je NOOIT vast laten leggen op welke keuze dan ook voordat het zo ver is, dus land zo vaag mogelijk, bij special needs duidelijk zijn in waar je grenzen liggen maar vooraf goed nadenken wat de consequenties zijn en alleen iets uitsluiten als je zeker weet dat je het niet wilt en leeftijd zo ruim mogelijk als passend bij je eigen gevoel.
Enne; vooral veel samen praten voordat je bij de raad komt want nadenken over alle onmogelijkheden en jezelf blind staren op wat er allemaal niet mogelijk is en hoe vervelend dat is en hoe graag je dat anders zou zien, werkt bij de raad niet; realistisch zijn, open en breed vizier en eerlijk durven praten over teleurstellingen, hoop en toekomstdromen is iets dat ze veel fijner vinden…
En echt; ik ken diverse gezinnen waarbij het helemaal duidelijk was dat er voorlopig of uberhaupt geen gezinsuitbreiding meer zou komen, waarbij er toch iets veranderde en er ondertussen een heerlijk kind in zo'n gezin rondloopt; leeftijdseisen die aangepast werden, opleidingseisen die toch niet zo nauw werden genomen, een kanaal dat ineens weer alleenstaande moeders accepteerde, een medisch probleem dat toch geaccepteerd werd, kortom; er zijn diverse mensen jullie voorgegaan die dachten dat het nooit meer zou gebeuren en waarbij het toch wél kon.
Succes!