Adoptiekindje

Astrid

02-10-2003 19:47

Hoi,
mijn man en ik kunnen samen geen kinderen krijgen. Dat weten we al lang, zelfs al voor ons trouwen. Graag zouden we daarom een kindje adopteren. Echter we weten niet hoe dat in zijn werk gaat. Wat is bijvoorbeeld het traject dat we kunnen doorlopen.
Wij zouden graag een kindje willen adopteren waaraan je niet kunt zien dat het geadopteerd is. Ik bedoel hiermee dus een blank kindje. Het maakt verder niet uit uit welk land het komt. Dit willen wij niet omdat wij niet blanke kindjes niet mooi vinden of hun dat niet gunnen. Maar in de familiale omstandigheden zal adoptie moeilijk worden geaccepteerd en een donker kindje zal al helemaal moelijk worden geaccepteerd. Een bijkomend probleem is dat wij een agrarisch bedrijf hebben en niet zomaal heel erg lang van huis kunnen.
Wie kan ons helpen en wat kunnen wij het beste doen?
Alvast hartelijk dank voor je tips en/of adviezen.
Met vriendelijke groetjes Astrid.
ANO

02-10-2003 21:03

iK VIND JE MOTIVATIE OM EEN KINDJE TE ADOPTEREN WEL ERG KWETSEND, WIJ GAAN VOOR EEN CHINEES KINDJE WAT IS DAAR ERG AAN?? EN WAT GA JE LATER TEGEN JE KINDJE ZEGGEN ALS HIJ OF ZIJ ER ACHTER KOMT DAT JULLIE NIET DE ECHTE OUDERS ZIJN.
Meta Meulenbelt

02-10-2003 23:22

Hallo Astrid,
Waar je in ieder geval mee kunt beginnen is je aan te melden voor adoptie bij het Ministerie van Justitie in Den Haag. De adoptieprocedure staat beschreven op:
http://www.adoptie.nl/
Onder home en dan bestellijn kun je een pakket met info bestellen waarin ook een aanmeldformulier zit.
Binnenlandse adoptie vindt in Nederland wel plaats, maar er zijn jaarlijks maar erg weinig kinderen beschikbaar voor adoptie, en dan vaak ook nog niet blank.
Vanuit Polen worden kinderen geadopteerd, informatie hierover vindt je op http://www.kindentoekomst.nl.
De meeste adoptiekinderen zijn niet blank. Aangezien een adoptieprocedure erg lang duurt, is het misschien mogelijk om jullie familie te informeren over de procedure, het kind wat door jullie zo heel erg gewenst wordt, zodat ze wat meer begrip krijgen?
Groetjes,
Meta Meulenbelt
ilonk

03-10-2003 00:05

1 van de redenen kun je al wegvegen. Er worden prachtige kinderen geescorteerd vanuit taiwan. Hoef je dus maar een ong. een halve dag vrij voor te nemen. En ik moet zeggen dat ik het erg triest vind dat je zo'n familie hebt. Ik ken het ook een beetje maar ik moet zeggen dat het belangrijkst toch is dat wij met ons dietjes gelukkig zijn en wie niet gelukkig voor ons kan zijn, dat is dan erg jammer voor ze. Want ze weten niet wat ze missen. Een trotse moeder van een taiwanese dondersteen.
Annalies

03-10-2003 06:59

Ano,
Ik denk dat je het stuk van Astrid nog maar eens moet lezen.
Volgens mij heb je gemist dat de familie problemen heeft met een kindje met een donker uiterlijk.
Er staat nergens dat ze een kindje niet zullen vertellen dat het elders geboren is.
Ano wat bedoel je met “echte” ouders? Misschien biologische ouders.
Met het begrip “echte” ouders heb ik moeite.
Wij hebben een geadopteerde Zuid-Koreaanse zoon en wachten op een Taiwanees brusje. ik voel me de echte moeder van onze zoon alhoewel hij niet uit mijn buik komt. maar wel uit mijn hart!
Annalies

03-10-2003 07:09

Ik sluit me bij Meta en Ilonka aan.
Een escort land (Taiwan) zou perfect zijn voor jullie.
Alhoewel ik een agrarische familie in deze streek ken die 3 poolse kinderen hebben geadopteerd. die drie zijn al boven de 20 inmiddels en een van de zonen neemt de boerderij over. Zij hebben voor adoptie hulp gehad van familie (tja ik weet niet in hoeverre jullie familie meewerkt zij hadden een familie die positief tegenover adoptie stond) op de boerderij waarnaam toen ze enige weken in polen waren om hun kinderen op te halen. provincie friesland.
Probeer indien mogelijk je familie vroeg voor te bereiden en misschien lukt het nog om een mentaliteits verandering voor elkaar te krijgen.
Annalies
jerusha

03-10-2003 20:05

Hoi Astrid,
Ik wil beginnen om te zeggen dat ik het jammer vind dat je zo'n familie hebt. Gelukkig hebben wij een familie die er 100% achter stond en staat. Maar omdat je familie adoptie en een donker kindje niet accepteert en dat je daarom een blank kindje wilt, vind ik uberhaupt geen goede reden om te adopteren.
Adopteren doe je ten eerste omdat je geen bio kinderen kunt krijgen en ten tweede omdat een bepaald land je interesseert. Als de reden is om alleen een blank kindje te willen adopteren, dan adopteer je dus alleen om in ieder geval een kind te hebben en niet omdat je echt wil adopteren. Maar goed dit is mijn mening en ik begrijp heel goed dat je in een moeilijk parket zit. Mijn man en ik zijn er in ieder geval altijd van uit gegaan dat als de familie er moeilijkheden mee zouden hebben, dat zij dan pech hebben want het gaat uiteindelijk om je eigen leven en je eigen gezinnetje. En wat voor een geluk zo'n kleintje met zich meebrengt, dat vergoedt werkelijk alles.
Dus ik hoop dat jullie er in ieder geval nog goed over nadenken want adoptie is een lang, soms moeilijk traject en dan moet je beiden voor alles openstaan want het kan weleens tegen zitten dat een land sluit of hele lange wachttijden krijgt. Maar het is wel een hele mooie manier om toch ouder te worden!!
In ieder geval heel veel sterkte in de toekomst en ik hoop nog eens te horen hoe het jullie vergaat.
Groetjes van ook een trotse moeder van een Taiwanese schoonheid.
Jerusha
Mei

04-10-2003 00:10

“Adopteren doe je ten eerste omdat je geen bio kinderen kunt krijgen en ten tweede omdat een bepaald land je interesseert. ”
Ik vind dit wel heel kort door de bocht hoor.
Het zijn in ieder geval geen redenen waarom ik adopteer.
Het lijkt me moeilijk als je familie negatief over adoptie denkt, maar heel vaak is het ook onwetendheid. Geef hen de tijd, jullie zijn er misschien al heel lang in je hoofd mee bezig, zij niet.
Volg je eigen hart. Tijdens de procedure zal je duidelijke worden uit welke landen je kunt adopteren, dat is van veel factoren afhankelijk.
Zelf ben ik van mening dat kleur er niet toe doet en heel vaak geen rol speelt bij de acceptatie door anderen. In hun ogen is ook een “wit” geadopteerd kind anders.
Mijn kinderen zijn mijn kinderen, ze komen niet uit mijn buik en dat weten ze van af het allereerste begin.Daar kun je niet duidelijke genoeg over zijn denk ik. En door hun kleur is dat inderdaad ook duidelijk voor anderen.
Succes met nadenken.
Mei
mama van twee kids uit china
jerusha

04-10-2003 11:05

Hallo Mei,
In ieder geval zijn het wel redenen waarom de meeste adoptieouders adopteren. Er zijn er niet veel die uit ideologie adopteren. Ik ken er een paar maar ik ken er heel veel die vanuit deze redenen een kind adopteren.
Maar goed dat is uw mening en ik vind het niet kort door de bocht, het zijn de keiharde feiten.
Groet,
Jerusha
Astrid

04-10-2003 13:33

Hoi mensen,
Alvast heel hartelijk dank voor jullie opmerkingen en ook voor de tips die ik gekregen heb. Wij willen inderdaad geen kindje adopteren met een blanke huidskleur omdat we dan niet zullen vertellen dat het daadwerkelijk geadopteerd is. Natuurlijk zou het niet eerlijk zijn om tegen je eigen kind te liegen of zaken te verzwijgen. Dat lijkt me geen goede start voor een vertrouwensband. De familie zal het niet niet zo op prijs stellen als wij besluiten om een donker kindje te adopteren. Mijn man komt uit een groot gezin en het zal al moelijk te verkroppen zijn als ze horen dat wij zelf geen kindjes kunnen krijgen. Waarom hun nog meer pijn doen. ij weten wel dat inderdaad de meeste adoptiekindjes niet eruit zien alsof ze zo uit je buik komen. Dat is ook niet onze insteek. Echter omdat we weten dat het niet of nauwelijks geaccepteerd zal worden (iets dat velen van jullie waarschijnlijk niet zal tegen houden maar wat ons leven hoe leuk en fijn het ook is met een kindje toch behoorlijk zou kunnen verpesten), hielden we er al rekening mee dat we er het beste maar van konden afzien. Echter een tijdje geleden kregen we iemand op bezoek op ons agrarisch bedrijf. Dit was iemand die geen verstand heeft van de agrarische sector en die ook niet op de hoogte was van ons onvermogen om zelf een kindje te krijgen. Uiteraard vroeg deze mevrouw of er kinderen in de planning stonden (dat hoort erbij als je 28 bent). Ik heb toen gezegd dat ik dat nog niet wist. Zij zei toen dat het voor een kindje geweldig moet zijn om op te groeien in de omgeving waar wij leven. Heel veel ruimte en dieren om volop mee te spelen. Eventueel een pony om op te rijden. En ik heb haar daar gelijk in moeten geven. Vanaf toen ben ik helemaal om. Ik vindt dat wij inderdaad een kindje (en dat hoeft niet een babietje te zijn, het mag best wat ouder zijn) dat nu niet zo mooie omstandigheden heeft een prachtig leven moeten gunnen. Maar waarom zou ik de familiale banden op de proef stellen. Misschien is het het wel waard, maar ik heb daar gewoon niet zo'n trek in. Dan wacht ik liever wat langer en dat dat kindje dan fijn bij opa en oma, ooms en tantes op bezoek kan. Misschien zou een pleegkindje ook een optie kunnen zijn maar daar trekken wij niet zo aan. Vaak hebben deze kindjes een verleden. Dat zou nog niet zo erg zijn maar als je dan een aantal jaren ervoor gezorgd hebt en je houdt van elkaar dan kun je toch zo weer uit elkaar worden getrokken. Emotioneel gezien lijkt me dat niets.
Maar wat ik eigenlijk mis in jullie verhalen (hoe blij ik er ook mee ben), is dat traject. Hoe moeten we beginnen, welke stappen moeten we doorlopen en welke landen zouden voor ons in aanmerking komen. Ik denk zelf bijvoorbeeld aan Polen of Rusland. Wie heeft daar ervaringen mee en wat zijn die ervaringen?
In ieder geval alvast hartelijk dank voor jullie meedenken.
Met vriendelijke groetjes,
Astrid.

Adoptiekindje

Astrid

ANO

Meta Meulenbelt

ilonk

Annalies

Annalies

jerusha

Mei

jerusha

Astrid