adoptie en medicijngebruik

  • Jan

    Beste mensen, mijn vrouw en ik willen heel graag een kind adopteren. We hebben inmiddels een BKA-nummer en zullen binnenkort starten met de bijeenkomsten. Nu lees ik op het internet diverse meningen als het gaat over het voldoen aan de eisen die een land stelt. In ons geval slikt mijn vrouw een lage dosis anti-depresssiva (sertraline) ter behandeling van een angststoornis. Indien nodig is dit af te bouwen, maar dan blijft het verleden met dit medicijngebruik natuurlijk staan.

    Concrete vraag: is adoptie voor ons mogelijk en zo ja, welke landen / vergunninghouders komen dan in aanmerking.

    In afwachting van jullie reacties!

    Vriendelijke groet, Jan Gudema

  • Q

    Beste Jan,

    Je huisarts hoeft dit niet op te nemen in het keuringsrapport, bij ons heeft hij (nadat we uitgelegd hadden wat de consequenties waren van wél noemen) zelfstandig besloten dat het geen risico vormde of andersinds relevant was en dus alleen “gezonde man en vrouw” opgeschreven. Ik ken de discussie over “eerlijk duurt het langst” , maar eerlijk gezegd zou ik niet liegen, maar het ook niet noemen. In de gesprekken met de RvB is je zelfgeschreven levensloop vaak een uitgangspunt voor gesprek: gewoon niet opschrijven. Ik kan jullie situatie niet inschatten, maar ik vind de eventuele impact van wel noemen (niet adopteren) stukken groter dan verzwijgen, tenminste, als je zeker weet dat het geen risico vormt voor je ouderschap. Als je BT hebt, dan hangt het van het land af hoe specifiek de volgende medische keuring is..

    succes

  • Jan

    Dag Q…. ,

    mag ik vragen wat jullie situatie was rondom medicijngebruik? Ik heb ook gelezen dat de meeste landen een medisch dossier willen zien. En dan valt er niet onderuit te komen lijkt mij?

  • Beth

    Bij sommige landen (zoals China) moet je een voorgedrukte medische verklaring overleggen, getekend door je huisarts, waarin o.a. de vraag staat of je medicijnen gebruikt. Bij andere landen kun je volgens mij volstaan met een algemene zin (ook weer ondertekend door je huisarts) dat je beiden in goede gezondheid verkeert.

    Succes ermee!

  • Q

    Dag Jan,

    Antidepressiva, daar ging het om. Onze specifieke verklaring moest aandoeningen bevatten (formulier dat de arts moest tekenen) en daar was een categorie “psychische ziekten” die hij niet heeft aangekruist. Goed overleggen met je arts wat hij/zij ethisch en fysiek verantwoordelijk vind. En dan nog iets: tegen de tijd dat jullie naar wachtlijsten kunnen kijken kan alles al weer anders zijn….vervelend, maar je gaat dit proces sowieso onzeker in en bij jullie komt daar een extra onzekerheid bij. Misschien wel alvast polsen bij je arts hoe die hierin staat, Succes

  • Josephine

    Ik heb ook een behoorlijke medische achtergrond inclusief zware behandeling, wij hebben besloten om dit alles wel te vermelden, het heeft mij juist sterker gemaakt ! en de raadsmedewerkster heeft een ontzettende lieve brief extra geschreven waarom wij juist geschikt waren !

    Maar het klopt dat veel landen moeilijk doen en ook met anti deprisiva ( bij mij was dit niet het geval ik slik andere medicatie) maar er zijn wel landen, wij hebben een geweldige zoon uit Haiti !

    Maar als je besluit om het niet te vermelden, en om wat voor reden dan ook komen ze er achter dat je het hebt verzwegen dan wordt alles ingetrokken en kan je nooit meer adopteren.

    Succes

    Josephine

  • BG

    Hoewel het mijn keuze niet zou zijn kan ik mij best voorstellen dat i.g.v. heel milde klachten en medicijnen die daar afdoend tegen werken dat je het overweegt omdat veel landen buitenproportioneel op een medische geschiedenis reageren. I.g.v. psychische klachten zou ik toch ook wel heel sterk in je afwegingen meenemen of jullie zelf juist vanwege deze achtergrond goed in staat achten om een kindje de beste zorg te bieden. De procedure is lang en zwaar, de reis (bijvoorbeeld naar een Afrikaans land) kan zwaar en lang (10 weken?) zijn. Bovendien gaat het steeds vaker om kinderen met een special need die extra zorg nodig hebben. En ook als dat niet zo is kun je een kindje met behoorlijke hechtingsproblemen krijgen. Allemaal onzekerheden waar je wel van overtuigd moet zijn dat je het aan kunt. Ik ken een paar situaties waarbij mensen tevoren psychisch al niet zo sterk in de schoenen stonden en deze gezinnen hebben het moeilijk. Soms komt de zorg van de kinderen dan voor een groot deel bij de steviger partner te liggen.

  • Nora

    De vraag is toch niet of Jan er eerlijk over moet zijn? natuurlijk moet hij het niet verzwijgen dat zijn vrouw medicatie gebruikt. Het lijkt me uit zijn bericht dat ze dat ook helemaal niet overwegen. En maar goed ook. In het belang van het kind moet de raad een goed onderzoek kunnen doen en daarbij is het wel de bedoeling dat je eerlijk bent. Als je echt goed functioneert met medicatie dan kun je wel toestemming krijgen van de Raad. Voor alle mensen vallen er een aantal landen af vanwege allerlei omstandigheden. Je kunt dat niet vermijden.

    Op je vraag of er mogelijkheden zijn: jazeker! het zal geen China worden die doen erg moeilijk omdat ze veel ouders hebben om uit te kiezen. Maar adoptieland estaat niet enkel uit China, er zijn meer landen.

    Advies is wel om vooral de nadruk te leggen op hoe jullie omgaan met evt. psygische problemen, hoe het je relatie beinvloed, hoe jullie er samen mee om gaan, hoe je met tegenslagen en stress omgaat etc. Mocht dat allemala helemaal in orde zijn dan gaat adoptie niet zomaar aan je voorbij omdat je een pilletje slikt.

    Succes, leg de nadruk niet op het psygische probleem, maar wees wel eerlijk en open. Ik heb echt stellen geen BT zien krijgen omdat ze logen (of dingen voor de raad verborgen hielden)

    Nora =)

  • BG

    Ik ben benieuwd of iemand een land kan noemen dat het toestaat dat een ouder psychische problemen heeft (gehad) en daarvoor medicijnen gebruikt? En dan recent, dus niet 2 jaar geleden. Ik ken die landen niet.

    Ikzelf ben geen voorstander van liegen maar vindt dat wel wat anders dan niet alles vertellen.

    Ikzelf vind zoals gezegd een heel belangrijk criterium of je je zelf en je partner in alle eerlijkheid capabel acht om ook in de moeilijkste situaties een kind op te voeden. Ik vind dat je dan psychisch erg sterk in je schoenen moet staan.

  • Jan

    Het is voor ons inderdaad niet de vraag of we het moeten verzwijgen, maar we willen onze kansen realistisch bekijken. Als ik op diverse forums over dit onderwerp lees, krijg ik de indruk dat er wel mogelijkheden zijn. Ik ben dan ook benieuwd naar de vraag van BG, welke landen sowieso afvallen en waar je de meeste kans hebt. We hebben een natuurlijke voorkeur voor Azie, maar staan open voor alle landen en ook special need.

    In afwachting van jullie reacties.