adoptie en medicijngebruik

  • Caro

    Wij hebben in dezelfde situatie gezeten en zowel Wereldkinderen als Kind en Toekomst zeiden niets voor ons te kunnen doen omdat ik anti-depressiva slikte. Ik had toen nog niet eens gezegd hoelang ik nam, of ik het nog slikte, waarvoor precies. Het schijnt dat er deze periodes extra nadruk op de psychische gezondheid wordt gelegd (gehoord van St Adoptievoorzieningen)en dat de bemiddelingsbureau's de krenten uit de pap willen hebben maw: de ‘gezondste’ ouders.

    Je mag er natuurlijk eerlijk over zijn en het feit dat jullie hulp hebben gezocht, wil heel wat zeggen. Jammer genoeg kijken de (meeste) bureau's daar niet naar en zien dat je op papier moeilijk te bemiddelen bent en leggen je opzij.

    Mijn huisarts heeft tegen mij gezegd dat ik het niet moest vermelden bij een intake omdat hij het belachelijk vindt wat de eisen zijn van de landen. Hij zei dat hij weet dat ik bijvoorbeeld geen alcoholist ben of een fout verleden heb maar dat ik perfect in staat ben om een kind op te voeden. Hij zei dat de landen en de bureau's op papier zien dat je iets hebt geslikt en daaruit conclusies trekken. Dat vindt hij niet kloppen en vindt het geen manier om mensen te beoordelen. Zeker niet als je al door een keuring van een kinderbescherming heen bent.

    Wij zijn nu met de zelfdoenprocedure begonnen en hebben ons daarvoor ingeschreven bij de NAS. En tot nu toen zijn we heel erg tevreden over deze organisatie. Ze geven je het idee dat ze een kans voor je zien en het gaan proberen ipv meteen het bijltje erbij neer te leggen….

    Ik zag dat jullie het wel willen vermelden maar denk dat aub nog goed over na…..bel (anoniem) met de bemiddelingsorganisaties en leg jullie situatie voor.

  • wereldmix

    Beste Jan,

    Ik denk dat niet zozeer het medicijngebruik, maar de angststoornis iets is waar je zelf over na zou kunnen denken. Is de angststoornis weg met deze medicatie? Beinvloed het jullie leven of functioneert je vrouw nu gewoon? Als je normaal kunt funtioneren met deze medicatie zou ik het zeker niet melden.( er zijn meer mensen die allerlei andere medicatie gebruiken ) Wat anders is als de angststoornis dus nog een ( grote ) rol speelt. Ik gebruikte ook korte tijd anti-depressiva ,wel voor andere klachten.De keuringsarts heeft contact opgenomen met de huisarts, en deze was van mening dat ze mij al heel lang en goed kende en vond dat ze goed kon beoordelen of wij geschikt waren om te adopteren. Als je een huisarts in een groepspraktijk hebt zou je het zo kunnen doen.Ook in het raadsrapport zou het dan niet moeten staan.

    Athena

  • carin3574

    Hoi Jan,

    Ik vroeg me af hoe het met jullie adoptie-procedure is. Ikzelf kamp helaas ook met een angststoornis. Ik gebruik hiervoor medicijnen (SSRI) en dan heb ik er totaal geen last van. Ook wij zijn aan het overwegen om een adoptieprocedure te starten, maar ik vraag me af of dit met (structureel) medicijngebruik wel mogelijk is…

    Ik hoor graag van je.

    groeten Carin

  • amberr

    Om eerlijk te zijn geef ik jullie vrij weinig kans. Het gebruiken van medicijnen wordt al door veel landen als negatief gezien maar dat in combinatie met een psychische ziekte zal zeker een probleem gaan vormen. Bedenk ook dat de (vaak positieve) reactie van een huisarts of de Raad voor de Kinderbescherming weinig hoeft te zeggen. Waar het om gaat zijn de (keiharde) eisen van de adoptielanden. En die worden steeds strenger. Dit heeft te maken met het feit dat in veel landen heel anders tegen ziekten en psychische problemen wordt aangekeken (vaak een taboe weining kennis van ziekten of behandelmogelijkheden). Ook is er op dit moment een overschot aan adoptieouders en veel te weining kinderen.

    Ik zou jullie aanraden om per land een lijst te maken met alle eisen. Naast gezondheid zijn er nog tal van andere eisen waardoor jullie wellicht ook niet in aanmerking komen (denk aan leeftijd, geloof, inkomen, huwelijksduur etc). Kijk voor welke landen jullie mogelijkheden hebben. Vervolgens zou ik anoniem de vergunninghouders bellen en jullie situatie voorleggen. Kijk of er mogelijkheden zijn anders gaat de de heel procedure jullie straks veel geld, tijd en energie kosten en dat voor niets. Bedenk ook dat het niet altijd onwil is van een vergunninghouder om niet te bemiddelen. De adoptielanden maken hun eigen regels en niet de vergunninghouder. Ik ken helaas situaties waarbij het dossiers zijn teruggezonden omdat de ouders toch niet voldeden (let wel na lange tijd op de wachtlijst). Deze ouders krijgen hun geld niet terug en maken bijna geen kans meer (in ieder geval niet bij deze vergunninghouders).

  • Sander

    Ik vind het nogal ver gaan om de kansen van dit stel meteen zo laag in te schatten. Het is inderdaad bekend dat veel landen allerlei eisen stellen, maar inmiddels zie ik ook dat bijvoorbeeld Aziatische landen heel anders/veel strenger naar dit soort zaken kijken dan bijvoorbeeld Afrikaanse landen. Ik ben toch heel benieuwd of Jan inmiddels al iets verder is met bijvoorbeeld de NAS hierin.

  • amberr

    Ik begrijp je reactie maar Jan geeft zelf aan dat zij een voorkeur hebben voor Azie. En zoals jij ook al aangeeft zijn in de paar landen in Azie die nu nog open zijn (China en Taiwan) geen mogelijkheden. Wat andere landen betreft kan dat misschien anders zijn. Maar het gaat hier niet alleen om het gebruik van medicijnen (dat is in sommige gevallen inderdaad nog te overbruggen). Maar om de combinatie van medicatie met een psychische aandoening (een angststoornis). Veel landen staan heel kritisch tegenover dit soort aandoeningen.

    Daarbij komen natuurlijk nog alle andere eisen die per land ook weer verschillen. Daarom zou ik ook aanraden om (anoniem) informatie in te winnen bij vergunninghouders.

  • Hermine

    Wij hebben ook anoniem informatie ingewonnen door te bellen. m.b.t medicijngebruik en China. Het werd netjes uitgezocht voor ons en wij werden teruggebeld met het nieuws dat het geen probleem is. Het gaat hier trouwens niet om medicijngebruik in combnatie met psychische aandoening maar om een lichamelijk aandoening. Maar ik zou gewoon bellen inderdaad naar de verschillende Vergunninghouders. Succes!