Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
N&P
Haha, het begint met een k en eindigt op een t…….. Klinkt wel een beetje smerig…….hahaha!
Maaruh, ik snap m wel hoor! …… en dat vermoeden had ik al.
Ze komen inmiddels redelijk arrogant over…..
Hallo MCP,
Snap ik wel en is ook netjes.
Als je net in het adoptietraject zit / dit deel nog moet doen dan is het wel handig om (zeker) te weten om welke vergunninghouder het gaat. Wij hopen binnenkort ook een dossier te kunnen maken en weet nu dus dat we erop bedacht moeten zijn dat de regeltjes per persoon kunnen wisselen.
Wij hebben via Kind en Toekomst uit een Afrikaans land geadopteerd en ik herken dit soort dingen dus helemaal niet. Wij kregen een duidelijke lijst met wat er nodig was en omdat ik zelfstandig ondernemer ben had ik over sommige dingen nog wat toelichtende vragen en die zijn gewoon beantwoord zodat ik de juiste documenten op kon vragen.
Enige wat bij ons een paar keer over en weer is teruggestuurd is de persoonlijke brief maar dat had niet zozeer met Kind en Toekomst te maken alswel met de eisen die opeens vanuit het adoptieland anders waren geworden. Daar kunnen zij ook weinig aan doen en voordat ik de brief teruggestuurd kreeg hebben ze me gebeld om uit te leggen waarom ik hem terugkreeg en kreeg ik tevens ook advies hoe ik het het beste kon aanpassen.
Overigens, als je uit een Afrikaans land gaat adopteren is het misschien handig je er op voor te bereiden dat dit soort dingen nog wel vaker op je pad komen. Wij hebben vijf weken in Nigeria gezeten en het was schering en inslag voor wat betreft dat dingen steeds anders moesten, afspraken steeds anders werden en dat gemaakte afspraken niet, niet tijdig of juist veel te vroeg werden nagekomen. This is africa …..en ik denk dat het belangrijk is om je daar op in te stellen. Het is gewoon niet te vergelijken met hoe dingen in Nederland gaan. Wij zijn gewend aan regels en afspraken, in de meeste Afrikaanse landen werkt dat toch echt even anders. Het advies dat wij tijdens onze reis dan ook meekregen was go with the flow en laat het over je heen komen. En bedenk dat er vanzelf een moment komt dat je weer terug gaat naar Nederland en je je weer kunt laven aan regels en afspraken (en vergeet ondertussen vooral niet van de tijd in het land van je kinderen te genieten was het advies wat we er ook vooral bijkregen!)
Marièlle, dat advies kun je eigenlijk geven voor iedere procedure. Go with the flow, laat het over je heenkomen, het gaat vaak niet zoals je zou willen of zoals je zelf vindt dat het logisch is, maar uiteindelijk wordt een procedure wel afgerond. Zelf had ik erg veel moeite met de adoptie via een VH, onze eerste adoptie was een zelfdoe adoptie, en ik heb genoten van het regelen van alles. Nadeel voor mij was wel dat toen we thuis waren, ik heel erg moest wennen aan het idee nu moeder te zijn, en daarvan te gaan genieten. Ik zat nog erg in de “regelmodus”. Tweede procedure was adoptie uit China via K&T. Het is allemaal prima verlopen, maar de reis viel mij erg tegen. Wat we bij de eerste reis (ander land) allemaal zelf konden bepalen, kon nu allemaal niet. Iedere dag moest er wel iets “officieels” gedaan worden, zodat er erg weinig tijd voor onszelf was. En dan ook nog naar Beijing aan het begin van het weekend, terwijl we net zo goed 2 dagen later hadden kunnen gaan, en nog hadden kunnen genieten van de omgeving van Guangzhou… Gelukkig ben ik een paar jaar later zelf met mijn zoon teruggegaan naar China, om het een beetje “over te kunnen doen”. We zijn een week in zijn stad geweest, en hebben hier samen van genoten. Hij zegt nog regelmatig dat hij met mama weer terug wil naar China. Het heeft ons beiden goed gedaan. Maar goed, ik blijf doorratelen… Voor ons “regelaars” kan een procedure erg frustrerend zijn, maar weet dat er meer zijn die het zo ervaren hebben, en het uiteindelijk ook overleefd hebben :-) Het komt goed.
Meta
Precies mijn gedachten: als je hier in NL al niet tegen steeds veranderende documenten en eisen kunt, dan moet je je afvragen, of je het wel vol gaat houden in het Afirkaanse land van je keuze. Je kunt er maar beter om proberen te lachen. Natuurlijk kun je even balen, maar hop, knop om zetten en denken ‘this is Africa’. Als je daar bent, maak je dit mee in het kwadraat. Blijven lachen, alles veranderen, even tegen elkaar in het geniep wat zeuren (wij gingen dan even zachtjes in onze hotelkamer onze frustratie tegen elkaar ‘schelden’ om vervolgens de humor er van in te zien en vrolijk weer naar buiten te komen) en regelen die handel 
Jammer dat je destijds niet zo van het land hebt kunnen genieten als je had gewild. Moet zeggen dat het bij ons anders is gegaan. Wij zijn nu 2 maanden terug. In de provincie hebben twee keer een halve dag iets ‘moeten’ doen en waren verder vrij om te bepalen wat we wilden. Eenmaal terug in Beijing hebben we alleen twee keer een half uur op de kamer moeten zijn om papieren af te geven cq terug te krijgen. Verder totaal geen verplichtingen. Wij hebben heerlijk kunnen genieten van het land en de geweldig lieve mensen!
Het kan dus ook anders.
Wij hebben tijdens onze reis elke dag hele stukken in ons persoonlijke dagboek zitten typen, en als ik die nu terug lees zijn er echt stukken bij waarvan ik me nu nog verbaas dat ik toen niet af en toe helemaal uit mijn vel ben gesprongen (denk aan momenten dat je letterlijk opgesloten zit in het guesthouse met de deur op slot en niks te eten in huis en geen sleutel en de housekeeper in geen velden of wegen te bekennen en zijn mobiel nam hij ook niet op).
Nu kan ik er overigens om lachen…..toen niet echt!
Herkenbaar 
Wij hebben onszelf gedwongen toen om in elke rotsituatie een stukje humor te zoeken. Dan zeiden we: “Ok, hoe denken we hieraan terug als we in het bejaardentehuis zitten?” of “ok, als we dit vertellen op een verjaardag, dan hebben we in elk geval een mooi verhaal!”
En zo hielden we op dat soort momenten de moed er een beetje in.
