Gastouderopvang - wat nu?

m.r

15-09-2011 18:37

Ons mannetje is nu 3 weken bij ons en ik ben gastouder. Echter 1 maand voordat wij naar China vertrokken zijn er heel veel klanten geweest die de opvang hebben opgezegd. Dus ik ben van 11 naar 3 kids gegaan wat een enorme klap is in mijn salaris. Adoptieverlof? nee dat telt niet als je zelfst. bent dus ik heb 3 weken China gehad en 5 weken volledig gesloten(zonder inkomsten) Iedereen leefde al die tijd enorm met ons mee dus het was een ontzettende klap in ons gezicht, daar zit je dan. Tja risico van het vak, ik weet het maar bepaalde opzeggingen had ik echt niet aan zien komen en dat heeft pijn gedaan. Ik functioneerde prima en ze waren erg tevreden maar een paar weken dicht kon niet. Alles was geregeld met invalgastouders/wenmomenten e.d. en dan is het tot ziens. Sommige kids had ik al meer dan 3jr over de vloer..Anderszijds begrijp ik het wel je kiest toch voor je eigen kind op zo'n moment maar als je een goede band hebt met de gastouder en de kinderen spelen er naar hartelust zou ik niet kunnen zeggen toedeloe, echt niet. Helemaal niet als alles tijdens de afwezigheid prima geregeld was
Uiteraard ben ik gaan werven om per okt. nieuwe kindjes te krijgen maar de markt is hier momenteel erg slecht.
Ik ben dus genoodzaakt om buitenshuis er iets bij te zoeken en dit is niet makkelijk. Ik heb volgende week een gesprek om op flex. basis in de zorg te kunnen werken. Hoop echt dat het doorgaat zodat ik weer meer inkomsten kan genereren.
Aan de andere kant voelt het ook rot omdat ik het me zo anders had voorgesteld. Ik ben bewust gastouder geworden(sinds 2005) om zo ook voor mijn eigen kindje te kunnen zorgen. Nu lijkt het erop dat ik hem dus naar een oppas moet gaan brengen w.s. al zeer binnenkort. Mijn gevoel zegt dat dit helemaal nog niet kan dus ik hoop in elk geval tot dec. uit te kunnen zingen en buitenshuis werken op de momenten dat mijn man vrij is.
BG

15-09-2011 19:15

Het is een lastige situatie. Wij hebben 3 adoptiekinderen, hebben altijd vrijwel ft gewerkt. Gelukkig konden we gezamenlijk (dus manlief en ik) met adoptieverlof en ouderschapsverlof (onbetaald) er wel voor zorgen dat we bij ieder kind 7/8 maanden thuis waren (wisselend een van de ouders). Naar mijn gevoel was dat ook echt nodig. Daarna de opvang altijd aangepast aan wat het beste bij het kind pastte (beiden wel een dag thuis), KDV, aupair, gastouder. Dit heeft tot nu toe goed uitgepakt (kinderen 11, 9 en 6). Altijd hebben we in ons achterhoofd gehad dat de situatie ook te veranderen zou moeten zijn als dat noodzakelijk zou zijn voor het kind. Dat dat ook financieel zou moeten kunnen. Maar je weet ook op dat terrein niet hoe zaken lopen en inderdaad huizen moeten kunnen worden betaald en er moet ook brood op de plank. Is een gastouder aan huis een idee (een aupair kan ook heel fijn zijn maar is voor veel mensen geen optie)? Heel geleidelijk opbouwen en samen wennen? En proberen je geen slechte moeder te voelen (voelt je man zich een slechte vader?, dit is vaak echt een vrouwending). misschien sowieso nog iets meer samen met je man proberen te regelen?
Lesley

15-09-2011 19:32

@m.r. Jeetje dat is ook wat, ja zo zie je maar, denk je het goed geregeld te hebben wordt je door je klanten in de steek gelaten. Ik hoop dat de baan buitenshuis wat wordt, maar ik kan me je gevoel goed voorstellen dat je er heel erg van baalt dat je je kindje zo snel al bij een oppas zou moeten brengen, zeker omdat je gastouder bent geworden om voor je kindje te kunnen zorgen! Sterkte ermee! Mijn man is ook zelfstandig ondernemer, net een jaar bezig. De 6,5 week in het land van herkomst van onze kinderen waren voor hem dus ook onbetaald, geen ouderschapsverlof, geen adoptieverlof niks. Ik heb de wettelijke 4 weken adoptieverlof gekregen, en daarnaast van 2 jaar vakantiedagen op kunnen/mogen nemen. Maar goed, het gespaarde ondernemingsvermogen is teruggebracht naar nul, dus hij is snel weer aan het werk gegaan. Natuurlijk proberen we het samen zo goed mogelijk te verdelen en het gaat maar om 1 dag in de week dat onze dochter naar de gastouder gaat, een schat van een vrouw. Nu moet ik zeggen dat ze het vandaag goed naar haar zin heeft gehad, heeft gespeeld, gegeten en op de bank heeft geslapen en maar 2x heel eventjes heeft gehuild. We proberen het in elk geval volgende week ook nog.
@BG Wij proberen het nog deze maand uit bij de gastouder, ik zal deze week ook mijn zorgen met het gastouderbureau en mijn schoonzus bespreken. En als het toch blijkt dat het voor onze dochter niet werkt, dan neemt mijn man haar mee (hij is zelfstandig koerier). Hij heeft dus alleen geen vaste werktijden, dus erg rommelig, soms ver weg (buitenland) en soms dichtbij. Ik houd van mijn werk maar neem zeker in overweging om nogmaals een kosten/baten analyse te maken en de balans op te maken om te zien, wat meer rust geeft; ik minder werken of zelfs (tijdelijk) stoppen met werken, zodat mijn man nu wel de wat verdere ritten (die dus meer opleveren) kan aannemen en ik thuis de boel rustig en zonder stress kan bestieren. Moeilijk, want ik ben wie ik ben, en ik besta voor een gedeelte uit mijn gezin maar ook uit mijn baan/werk, waar ik erg veel plezier aan beleef. Dat alles bij elkaar maakt mijn identiteit en het zou me zeer doen om dat stukje op te moeten geven. Maar, we shall see, zoals ik al schreef bij m.r.: ze had het vandaag, op het drama van vanochtend na, best naar haar zin. In elk geval bedankt voor jullie eerlijke meningen!
BG

15-09-2011 19:39

Lesley,
Dat klinkt toch op zich best goed? Misschien moet je kindje inderdaad nog even een tijdje wennen en gaat het gewoon op deze manier lukken.
Ben het met je eens hoor ook voor mij is mijn werk heel belangrijk. Kan me nauwelijks voorstellen dat ik de zorg voor kinderen niet zou combineren met een baan. soms is het erg lastig maar meestal gaat het prima.
Ik hoop voor je dat het goed uitpakt op deze manier. Een flinke zorg minder.
Eke

15-09-2011 21:19

Ik hoop, dat alles voor jullie op zijn pootjes terechtkomt!
Groetjes,
Eke
N&P

15-09-2011 22:07

Dit topic roept toch wat vraagtekens bij mij op. Is het niet zo dat je van tevoren weet dat een adoptiekind tijd nodig heeft om te wennen/hechten? En dat dit niet na 3 maanden klaar is? En dat je dus van tevoren nadenkt over de financiele gevolgen en draagkracht? Of ben ik nou te kort door de bocht?
Marièlle67

15-09-2011 22:20

Fijn te lezen dat het vandaag beter ging. Hopelijk betekent dat dat het inderdaad een kwestie van wennen zal zijn, hetgeen op zich natuurlijk ook helemaal niet vreemd is.
Wat je schrijft over dat je werk ook een stuk van jou is snap ik ook helemaal. Als ik niet zou kunnen blijven werken zou ik vast een veel minder leuke moeder zijn dan dat ik nu ben. En dat betekent niet dat ik mijn werk boven mijn kids zou verkiezen, als het voor de kinderen zou moeten zou ik stoppen met werken, maar het zou niet mijn eerste optie zijn. Ik vind mijn werk leuk, ik put er heel veel energie uit en ik ben er van overtuigd dat dat ook een positieve invloed op mijn kinderen heeft.
En wat mensen daar verder ook van vinden, ik vind dat je als ouder gewoon alles in je leven moet overwegen, je moet realiseren dat je stil moet staan bij wat goed is voor kinderen maar dat hoeft niet altijd te betekenen dat je alles opzij moet schuiven voor die kinderen. Het is een kwestie van de juiste balans vinden, telkens weer opnieuw.
Ik hoop voor jou en de kleine dame dat ze zich steeds prettiger gaat voelen bij de gastouder zodat zij daar een leuke tijd heeft en jij weer lekker kan genieten van je moederschap en je werk zonder je zorgen te hoeven maken!
Lesley

15-09-2011 22:33

Idd te kort door de bocht. Je kent mijn situatie niet volledig, dus oordeel niet.
Nathalie

15-09-2011 23:10

N&P, ik ben het met jou eens….. Ik dacht het aan het begin van de topic al….
Nathalie

15-09-2011 23:13

Ik heb mijn kinderwens opzij gezet omdat ik als freelance gastouder niet zomaar vrij kan nemen. Ik was dus bang om in de situatie te belanden waar m.r. nu in zit en ik schrik hier dan ook enorm van. En dan ben ik ook nog alleenstaand, dus het zou een RAMP betekenen…
Maar het verlangen wordt er niet minder om hoor…. Liefst zou ik me morgen inschrijven voor adoptie of via een andere manier proberen een kindje te krijgen. Maar het zit er nu gewoon niet in….
Maar goed, ik blijf hopen en dromen, wie weet, ooit….
Op dit moment heb ik net als m.r. een logeetje uit Parijs, zij komt 5 x per jaar in de vakanties bij mij. Maar toch, de band die je met een “eigen” (biologisch of adoptie) kindje hebt/krijgt, kan ik met haar nooit opbouwen, omdat ze steeds terug moet.

Gastouderopvang - wat nu?

m.r

BG

Lesley

BG

Eke

N&P

Marièlle67

Lesley

Nathalie

Nathalie