Radeloos

Omfie

16-07-2012 13:22

Ik ben eigenlijk een beetje radeloos en weet niet meer hoe we het moeten aanpakken.
Onze zoon is sinds februari 2012 bij ons (inmiddels 21 maanden, dus ruim anderhalf). Hij doet het over het algemeen erg goed. Went goed en voelt zich goed op z;n gemak. In het begin had hij af en toe wat moeite met inslapen en als hij ‘s nachts wakker werd, wilde hij graag onze geborgenheid voelen. We namen hem dan ’s nachts maar in bed, zodra hij wakker werd. Dit werd steeds minder en was voor ons ook niet erg voor af en toe.
Een maandje geleden zijn we met z'n drietjes op vakantie geweest in een huisje hier in Nederland. Ging ook best goed. Alleen het inslapen vond hij moeilijker. Wij hebben aan hem toegegeven omdat ons gevoel dit aangaf. In een vreemde omgeving wilden we niet moeilijk doen voor één week.
Eenmaal thuisgekomen de draad weer snel opgepakt en ook gaan proberen met slapen bij oma (aangezien zij straks een dag opvang gaat regelen). Bij oma hetzelfde verhaal en oma blijft dus even bij hem totdat hij slaapt.
Sinds nu ruim 2 weken wil hij niet meer slapen zonder dat we bij hem blijven, wordt hij meermalen per nacht wakker en wil hij absoluut niet dat we van zijn zijde wijken.
Omdat ik weet dat er fases zijn waar we doorheen moeten, heb ik gedacht: dit gaat wel over. Maar het duurt nu toch echt al meer dan twee weken en we worden er radeloos van.
Moeten we aan hem toegeven en bij hem blijven totdat hij slaapt, of moeten we weer consequent gaan doen met de 5-minuten-methode. (die overigens wel meer dan anderhalf uur kan duren, waardoor we vervolgens toch maar weer geneigd zijn om toe te geven).
Ik ben eigenlijk op zoek naar ervaringsverhalen van mensen. Hoort dit nou bij de leetijd of is het adoptiegebonden.
Omfie
siblingdream

16-07-2012 14:16

Misschien een idee om muziek op te zetten? Door muziek ontspan je en helpt ook mij om in slaap te komen, ik heb al jaern slaapproblemen omdat ik slecht kan ontspannen. Er zijn goede cd's op de markt die er speciaal voor bedoeld zijn voor mensen met slaap problemen. je hebt zelfs een leuke combinatie van lampje met mp 3 waar je eventueel deze muziek in kunt overzetten:
http://www.kidsstyle.nl/babyzoo-coco-mp3-speler.html
Misschien dat hij dan wat rustiger wordt en niet bang is omdat hij geluid om zich heen hoort?
Hannah

16-07-2012 17:11

Ik wil niet betweterig overkomen, maar ik denk dat je te snel wilt. Hij is nog maar pas bij jullie en jullie gaan op vakantie en hij slaapt bij oma….. Ik denk echt dat dit teveel voor hem is. Wij hebben altijd een jaar gewacht voor we met vakantie gingen en/of de kinderen lieten logeren. Dat is misschien èrg voorzichtig, maar aan de andere kant hebben we dit soort problemen wel kunnen voorkomen. Doe wat bij je past, maar mijn gevoel zegt dat het te snel gaat…… Succes!
Omfie

16-07-2012 17:33

Hoi Hannah,
Naar mijn mening zijn we echt niet te vroeg begonnen met slapen bij oma. Onze zoon is nu 5 maanden bij ons en over 2 maanden moet ik weer gaan werken. Als ik dit forum zo lees, ben ik één van de bevoorrechtigden die zomaar ruim een half jaar vrij krijgt van de baas. Hij zal dan ook bij oma moeten slapen tussen de middag een dagje in de week. Zijn band met oma is inmiddels ak behoorlijk sterk te noemen, dus ik denk niet dat het daar te vroeg voor is geweest. En voor wat betreft vakantie, hebben we bewust gekozen voor een huisje op een uurtje rijden van huis. We hebben hem goed voorbereid (voorzover dat kan voor zo'n kleintje) en hij heeft het ook erg goed gedaan. Het was alleen het inslapen, waar hij zich een beetje alleen bij voelde. Verder heeft hij daar heel goed geslapen.
Tuurlijk is het belangrijk alles op zijn tijd te doen, maar ik ben er toch echt wel bijna van overtuigd dat we echt de tijd hebben genomen, die hij nodig heeft.
Overigens doet onze zoon het op alle andere gebieden (ontwikkeling, eten, sociaal vlak) al ver boven verwachting.
Hannah

16-07-2012 17:45

Ik weet dat het soms noodzakelijk is i.v.m. werk e.d. en het was ook niet als een aanval bedoeld, maar 5 maanden is echt niet lang. Het kind is hier eigenlijk nog maar een paar weken en het is misschien nog niet eens met hechten begonnen, of nog maar net. Hoe noodzakelijk ook, het kind zal het misschien niet met deze visie eens zijn . Het ene kind is het andere niet.
Een kindje kan niet veel anders doen, dan op dit soort manieren protesteren…… Wij hebben altijd gehoord (van orthopedagoog en kinderpsychologen) dat na een jaar of langer, een adoptiekind zich pas veilig en gehecht begint te voelen en wij kunnen dat inmiddels onderstrepen. Nogmaals succes!
Enjoy

16-07-2012 19:40

Hoi Omfie,
Ik denk dat het voor HEM te snel gaat die verschillende dingen en dan zie je de angst vaak bij het slapen komen. Onze zoon is bijna 3 jaar thuis en vind onverwachte en vooral ‘andere’ dingen nog steeds lastig, ik zie de spanning dan bij hem groeien. Wat bij het ene kind na een maand al kan heeft de ander dus 3 jaar voor nodig. Probeer te kijken naar de behoefte van je kindje.
De SAV heeft hele goede tips via de nazorglijn en zelf ben ik erg fan van VIB omdat je daarin heel goed signalen ziet die je in de dagelijkse gang over het hoofd ziet. Ik adviseer de SAV te beleen die hebben de meeste kennis in huis bij dit soort situaties. 2 weken lijkt heel veel als je niet slaapt maar is voor een kind heel weinig om te wennen aan iets.
Succes.
zuidelijke moeder

16-07-2012 19:44

Hallo Omfie,
Wij hebben dan wel een veel ouder kind die nu sinds eind maart bij ons in Nederland is, maar toch.
Onze kerel doet het ook op alle fronten helemaal prima.
Alleen het slapen is inderdaad niet altijd makkelijk.
Hij heeft in het begin in zijn eigen bed geslapen..
Daarna is een periode geweest dat hij niet wou inslapen en hij op de bank bij ons in slaap viel.
Toen heeft hij een tent gemaakt op zijn kamer waar hij wel in wou slapen.
Daarna is hij wel weer in zijn eigen bed gaan liggen en valt in slaap als iemand naast hem ligt.
In het begin moesten we boven blijven en an gingen we meestal op de kamer ernaast tv kijken of een boekje lezen of de was doen.
Daarna was weer een periode dat we naar beneden mochten gaan.
Nu heeft hij weer een periode dat hij heel licht slaapt en als we dan uit bed willen gaan is hij weer wakker.
Dus dan maar ernaast blijven liggen.
Denk dat je je kind niet te zeer moet dwingen, als het alleen om het slapen gaat.
Als hij het fijner vind met iemand naast hem dan doe dat.
Misschien op een matras ernaast gaan slapen.
De ene keer jij en de volgende dag de andere zo komen jullie ook beide aan jullie nachtrust toe, of neem een boek mee om te lezen als hij slaapt.
Als hij wakker word dan ziet hij jullie en valt misschien wel weer rustig in slaap.
Hoor trouwens in mijn omgeving ook veel verhalen van mensen met eigen kinderen waarvan de kids lange tijd bij hun in bed slapen.
Succes ermee.
Daan

16-07-2012 21:01

hoi,
volg je gevoel en dan zit je vaak goed! Onze biologisch zoon van nu 9 jaar heeft ook moeite gehad met inslapen en nu soms nog steeds. Het is dus echt niet iets wat specifiek gebonden is aan geadopteerde kinderen of aan een leeftijd. Wij zijn ook lange tijd bij hem geweest met het inslapen en inderdaad dan wil je weg omdat je denkt dat hij slaapt en ja hoor dan werd hij weer wakker. We zijn daar dan ook mee gestopt en namen inderdaad een boek of iets dergelijks mee. Bij onze zoon hielp en helpt het ook dat hij inslaapt op ons bed op mama's plekje. Ws. de geur ervaarde hij als geborgenheid. Dus nogmaals volg je gevoel en geef niet op! Sterkte en succes en geniet!~
Daan
MCP

16-07-2012 21:12

Hannah ik ben het helemaal met jou eens.
LOS van deze "discussie" ( dus Omfie, dit gaat niet om jou) valt me namelijk ook op dat bijvoorbeeld sommige kinderen na 4 weken al naar school gaan omdat ze nou eenmaal 4 jaar zijn geworden….veel te snel in mijn beleving. En zo zie ik heel veel dingen met verbazing aan als ik verschillende weblogs lees. Kinderen krijgen vaak nauwelijks de tijd.
Wij hebben nu sinds 1 jaar een zoontje wat 3,5 was toen hij kwam.
Hij is eind 2011 4 jaar geworden.
Wij hebben er heel bewust voor gekozen hem pas na deze zomervakantie naar school te doen.
Waarom? Niet omdat hij het niet zou redden, het is een heel relaxed en makkelijk kind.
Maar omdat wij het hem gunnen om ook 1 jaar gewoon kind te kunnen zijn.
Om 1 jaar lang de aandacht van een mama te hebben, om 1 jaar lang thuis te kunnen spelen en het rijk voor zich alleen te hebben als de andere kinderen naar school zijn. Om 1 jaar lang thuis al die dingen te ontdekken waar een ander kind 4 jaar de tijd voor heeft, hoe werkt dit, wat is dat, waarom gebeurd zus en zo, gewoon al die kleine huis tuin en keukendingetjes die een peuter in het dagelijks leven machtig interessant vindt. Want het mag dan allemaal wel handig lijken dat je een hele zelfstandige peuter krijgt die zijn speelgoed altijd opruimt, die zijn kleertjes netjes opvouwt, maar eigenlijk is het zielig, want dat is gewoon gedrild in het tehuis, echt kind zijn moet ook kunnen. In een tehuis heb je niets voor jezelf, geen speelgoed, geen aandacht, geen eigen kleertjes, geen knuffel, helemaal niets. Mag je dan 1 jaar lang die aandacht krijgen die een baby 4 jaar lang krijgt? Deze tijd kan je nooit meer overdoen.
O ik weet het lang niet iedereen zal het hiermee eens zijn.
Maar het consultatieburo en de nazorg van de VGH en de SAV hebben mij erom geprezen dat ik hem 1 jaar die tijd geef.
Want een kind is niet gewend en gehecht in een paar maanden. Zelfs niet in 1 jaar.
pepe

16-07-2012 23:08

Omfie,
ik hoorde ooit iemand zeggen “een probleem is pas een probleem als je dat zelf zo ervaart ”
Het niet slapen is een probleem omdat je dan zelf niet aan je avond toekomt, omdat je geen oog dichtdoet of omdat je het vervelend vindt voor je kindje…
Afankelijk van je insteek kies je een oplossing die daar het beste bij past.
Uitgaande van het opbouwen van de hechting en het gevoel van veiligheid dat daar bij hoort kun je het beste kiezen voor een oplossingsmethode die en je kindje voldoende veiligheid geeft en jezelf aan slaap laat toekomen. Voor iedereen is de weg daar naartoe anders.
Bij je kindje blijven, een matrasje voor jezelf op de kamer, een bedje bij jullie op de kamer of bij je in bed, eigenlijk maakt het niet uit; als je je er samen maar fijn bij voelt.
Maar een kindje van 21 maanden kun je nog niet uitleggen wat vakantie is, dus dat geeft mogelijk (tijdelijk) weer een gevoel van onveiligheid, het is immers anders en daarmee spannend. Dat wil niet zeggen dat je het niet moet doen, bij sommige kindjes gaat het namelijk prima, maar het betekent wel dat je daarna wellicht weer extra moet investeren in het gevoel van veilingheid. 5 maanden thuis is echt nog heel erg kort;
Onze dochter is ruim 2 jaar thuis, logeren gaat nog steeds niet. Bij ieder spannend dingetje ligt ze weer bij ons in bed. Zoonlief is nog maar heel kort thuis… die slaapt iedere acht als een roos… in zijn eigen bed op zijn eigen kamer… ieder kind is anders, onze verantwoordelijkheid om daarop in te spelen.
Succes!!!
Enne,
de verschillende VGH hebben nazorg, de SAV heeft een gratis advieslijn en VIB kan echt helpen.

Radeloos

Omfie

siblingdream

Hannah

Omfie

Hannah

Enjoy

zuidelijke moeder

Daan

MCP

pepe