Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
R.C
…………(verwijderd ivm privacy)
Ik heb een biologisch eigen zoon die ook slecht inslaapt, maar heeft wel altijd in een veilige, voorspelbare omgeving geleefd. Er is niet mee rondgezeuld, is niet van tehuis naar tehuis gegaan, verzorgd door -tig verschillende mensen. Hij was welkom vanaf het moment van conceptie. Kortom, veilig gehecht, met een “inslaapprobleem”. Dit speelt al bijna 6 jaar, maar het is maar net hoe druk je je daar om maakt….
Maar dat is toch niet te vergelijken met een adoptiekind dat van alles heeft meegemaakt en net is meegenomen door vreemde mensen, naar een vreemde omgeving, vreemde geuren, ander eten? etc. Als je daar te makkelijk aan voorbijgaat, doe je het kind tekort.
Mijn adoptiezoon is een goede inslaper in zijn eigen bed, maar wil na 8 jaar nog steeds niet logeren en vind vakantie nog steeds veel te spannend en onbekend. Hij is op z'n best in zijn eigen, vertrouwde omgeving. Dit uit zich in gedrag.
Een adoptiekind, vergelijken met een biologisch eigen kind is gewoon krom. Natuurlijk is elk mens anders, maar met een adoptiekindje heb je rekening te houden met achterstanden, scheidingen, hechting etc.
Weggaan met vakantie, na zo'n korte tijd (zelfs al was het bij de buren in de achtertuin) brengt toch spanning met zich mee? Het is logisch dat een kind daar op reageert.
Zo'n klein hummeltje kan je niet voorbereiden op een totaal onbekend verschijnsel als vakantie, het zal eerder denken dat je het ‘wegbrengt’. Een kind ziet je na 20 weken echt nog niet als papa of mama, je bent de eerste periode gewoon weer een ‘verzorger’ pas later, soms veeeeeeeeel later zal het kind je als vertrouwde papa of mama gaan zien. Mijn jongste (kleuterleeftijd, ruim 1,5 jaar thuis), heb ik nu ook voorbereid op de vakantie, maar volgens mij snapt die er nog geen snars van, terwijl wij inmiddels dezelfde taal praten en we al behoorlijk gewend zijn. Wij gaan na 1,5 jaar, met een flexibele insteek op vakantie en zien wel of het gaat. We gaan in 2 auto's en één van ons kan altijd terug naar huis met een kind als het niet gaat, want een verpeste vakantie wil je niet, ook niet voor de rest. Maar als onze bio-zoon zich bijv. niet zou kunnen gedragen, dan reageren we heel anders, omdat hij een andere achtergrond heeft dan een adoptiekind.
Wij hebben beide een baan, maar wij vonden dat het kind daar geen schade van mag hebben. Dus bij het ene kind schakelden we eerder oppas in dan bij het andere, maar nooit voordat we het idee hadden dat het ‘echt’ kon. Dit vergt creativiteit, maar het is wel gelukt.
Onze dochter is nu bijna 3 jaar bij ons, en ook zij is nog nooit uit logeren geweest.
Op vakantie gaan is geen probleem omdat wij er dan bij zijn. Ze wil wel uit logeren, maar dan moeten papa en mama er wel bij zijn.
In het begin sliep onze dochter heel goed, toen een periode dat het minder goed ging met het “inslapen”. Toen moest ik ( mama) er bij blijven zitten
totdat ze in slaap viel, daarna bij haar in bed liggen totdat ze sliep en ging het verder gewoon goed.
Totdat ze afgelopen februari naar de basisschool ging.. . Sinds die tijd slaapt ze weer bij ons in bed. Net wat eerder werd gezegd, ze heeft moeite met veranderingen en wij hebben het maar zo gelaten. Sinds twee nachten slaapt ze weer in haar eigen bed en we wachten gewoon weer af hoe het gaat.
Onze dochter geeft zelf wel aan wat ze wil en weet dat ze altijd bij ons kan slapen als het niet gaat. Wij voelen ons hier goed bij en onze kleine meid ook, en haar belang staat voorop.
Ook ik wil je niet aanvallen, maar persoonlijk ben ik ook van mening dat je wellicht te snel gaat. Onze dochter is nu 3 jaar bij ons, en alles gaat heel goed, maar af en toe zijn er toch momenten waarbij we ons nog wel afvragen waar bepaald gedrag vandaan komt en hoe we ermee om moeten gaan.
Maar niet elk kind is gelijk, volg je gevoel en kijk goed naar je kind. Jullie zoon laat dit gedrag niet voor niets zien.
Succes!
maar wil je het als adoptie-ouder riskeren dat het wel met adoptie te maken heeft;
maw;
kun je beter redeneren vanuit de adoptie-achtergrond met het risico dat je “gewoon” gedrag te zwaar opneemt,
of kun je beter redeneren vanuit gewoon gedrag met het risico dat je de adoptie-achtergrond te kort doet?
In het geval van zo kort nog bij je, zou ik zeker altijd kiezen voor het eerste…
(en misschien daarna ook nog wel, maar dat is persoonlijk..)
Onze dochter is nu ruim een jaar bij ons in Nederland en heeft hetzelfde “probleem” .. Al zou ik het niet echt ene probleem noemen.. Alles is namelijk al ter sprake gekomen en als dit het enige is en je jezelf na twee weken al radeloos noemt??
Maar goed.. Wij brengen onze dochter gewoon om en om naar bed en blijven zo lang mogelijk bij haar.. soms tot ze slaapt maar we proberen het ook vaak met uitgebreid afscheid nemen en vaak even boven blijven en dan de was opvouwen, badkamer schoonmaken zodat ze contact heeft.. Nu slaapt ze wel altijd door dus daar kunnen we niet over meepraten… Ook zijn we wel al op vakantie geweest.. 1 keer in nederland toen ze hier een paar maanden was en in het voorjaar naar het buitenland. Dat was natuurlijk wel weer even wennen omdat ze bij ons in bed sliep omdat ze niet op de bedbank wilde (is te begrijpen).. En is volgens mij iets wat meer peuters hebben geadopteerd of niet… Met het tussen de middag slapen doen we ook wat makkelijker nu ze twee en half is.. Ze valt nog wel vaak in slaap tussendoor (in de auto of gewoon) en dan leggen we haar even op de bank.. dat voelt volgens mij veel veiliger voor haar en gezelliger.. Ook drinkt zo nog pap uit de fles (savonds) dus ook een teken dat ze wat in wil halen.. Zo zien wij dat .En daar genieten we gewoon van.. Wat is er nu fijner dan zo'n warm lijfje tegen je aan gekroelt met bruine ogen die je vol vertrouwen aankijken..Zo zie ik dat ook met het inslapen.. We hoeven er alleen maar naast te zitten desnoods gewoon met laptop of boekje en dan slaapt ze rustig in… Heerlijk toch???
Dank voor jullie reactie allemaal,
Inmiddels hebben we ons gevoel gevolgd en zijn we sinds deze week weer bij hem gebleven met inslapen. Als hij 's nachts wakker wordt, nemen we hem bij ons in bed (maar dat deden we de hele tijd al, alleen waren de voorvalmomenten minder dan nu).
We merken dat hij het fijn vind dat we bij hem blijven. De nazorglijn van de SAV heb ik ook gecontacteerd en die geven aan dat we juist gehandeld hebben.
Ik wil nog wel even terugkomen op mijn titel “radeloos”. Als alles al 5 maanden goed “volgens het boekje” gaat en dit gaat zich dan voorvallen, dan weet je gewoon even niet waar het aan ligt.
Om duidelijk te stellen: ik be ervan overtuigd dat we tot dit moment juist gehandeld hebben voor wat betreft lengte van ouderschapsverlof, vakantie en oefenen bij oma. Ik heb hier ook aboluut geen spijt van en dit heeft (zoals ik ook al van de SAV te horen krijg) echt geen nadelige invloed op onze zoon.
Het feit dat dit zich nu ineens voordoet, ligt meer in het feit dat hij zich gehecht begint te raken . Het is dus eigenlijk alleen maar een goed teken.
Ik wil proberen een balans te vinden tussen een goede opvoeding met regels en een opvoeding van een adoptiekind dat nu eenmaal een andere aanpak vergt.
Nogmaals bedankt iedereen en we gaan weer lekker verder met genieten van onze prachtzoon!!!
Hier ook 1 moeilijke slaper. Ze is bij ons gekomen toen ze 8 maanden oud was en de slaapproblemen begonnen toen ze ruim 4,5 jaar was naar aanleiding van een filmpje van Sesamstraat. Ze heeft daarna een halfjaar haast niet geslapen en wij dus ook niet. En daarna tot nu toe (ze is nu 6 jaar en 4 maanden) slaapt ze weinig. De meeste ochtenden tussen 4.30 uur en 5.30 uur wakker en toch minimaal 1 maal per week al vanaf 2.00 uur. En dan niet meer slapen.
Er bij blijven zitten totdat ze slaapt werkt het beste. Nu het weer wat beter gaat kunnen wij ook op onze slaapkamer zitten totdat ze slaapt en zo af en toe even roepen “Lekker slapen”.
Wat wij in ieder geval hebben aangeschaft is een ballendeken. Je hebt ook verzwaringsdekens maar die kunnen verstikkingsgevaar veroorzaken. Een ballendeken zorgt ook voor verzwaring maar is gevuld met ballenbak balletjes. Het zorgt ervoor dat er een andere prikkel wordt afgegeven aan de hersenen waardoor ze rustig kan slapen. Heb er zelf een keer onder geslapen en ik moet zeggen dat het echt ontspannen slaapt.
Op dit moment zitten wij nog te wachten op een bedtent uit Amerika. Speciaal ontwikkelt voor kinderen met autisme. Ze heeft geen autisme maar is wel onrustig en met een bedtent zou ze minder prikkels krijgen waardoor ze dus ook beter zal gaan slapen. Ze had pas in een bedtent van ons zoontje gelegen voor de vakantie maar daar past ze nog maar net in. Maar ze sliep die nacht heel erg goed. Vandaar dat we verder zijn gaan zoeken en deze tent in Amerika vonden.
Ik weet niet hoe oud je zoontje is maar een SafeToSleep slaapwikkel werkt ook goed. Maar is dacht ik voor kinderen tot 3 jaar.
Groetjes,
Marloes
