Onze kids hebben 4 namen; de Chinese (zijn er twee), een “Nederlandse” en een Chinese die wij gegeven hebben met een betekenis die we mooi vonden.
Onze dochter wordt in het dagelijks leven aangesproken met een Nederlandse roepnaam…. dat was alleen wel al haar naam in China…. niet haar roepnaam in China, dat was namelijk een koosnaampje dat nergens op de papieren stond en door de tongval door ons standaard verkeerd werd uitgesproken.
Onze zoon wordt aangesproken met een Chinese naam die je anders zegt dan schrijft, en dat geeft bijna nooit problemen.
De uitspraak is wel begrijpelijk, dat scheelt.
Beide kids kunnen er altijd voor kiezen een andere naam als roepnaam te gebruiken, er in Nederland namelijk geen enkele wet die daar iets aan verbiedt…. dus wil het dametje een meer chinese naam, en liever bij naam 2 of 3 van haar doopnamen genoemd worden, prima,
wil zoonlief liever meer nederlandse, en dus bij zijn tweede naam genoemd worden, ook prima.
Alleen de officiele namen; dat is voor ons (en hopelijk strak ook voor hen) een prachtige mix van wie ze waren en wie ze zijn…. omdat ze altijd die mix zullen blijven; een stukje China en een stukje Nederland… en vooral zichzelf!!