Namen geven

  • amberr

    Ik ben het wel eens met die beslisboom. Kan zelf echt niet begrijpen dat er nog steeds mensen zijn die hun kind een oer Hollandse roepnaam geven (Mees, Jan, Sanne etc).

    Een naam die is gegeven in het land van herkomst is onderdeel van de identiteit. Of het nu door de moeder zelf, familie of het tehuis gegeven is. Dat maakt voor ons geen verschil. Die naam komt daar vandaan, staat op alle officiële gegevens en het kind is daar zo genoemd. Wie zijn wij om dat totaal te veranderen?

    - Een naam die onuitspreekbaar of slecht te schrijven is zou ik aanpassen maar met zoveel mogelijk behoud van de oorspronkelijke naam.

    - Een Nederlandse naam als 2e naam of verwerken in de roepnaam (met daarbij de originele naam of een deel daarvan) lijkt mij ook prima.

    - Als je toch een andere naam kiest als 1e naam dan iets dat bij het kind en zijn of haar land past.

    Ik ken een Karel met oer Hollandse achternaam en een exotisch uiterlijk. Die naam past dus totaal niet bij hem en dat heeft hij zijn hele leven al moeten uitleggen.

    Hij heeft altijd aangegeven dat zijn ouders zijn echte naam op zijn minst hadden moeten behouden (die was echt niet onuitspreekbaar of raar).

  • BG

    Mijn kids denken er net zo over als Karel en ze zijn heel duidelijk: niks Chinese naam als 2e naam. De chinese naam is hun naam, gewoon de 1e naam. Dat de namen hun door het kjndertehuis gegeven zijn maakt niet dat die namen niet waardevol zijn, dat is een idee van adoptieouders.

  • A1975

    Onze kinderen waren bijna 4 toen we ze adopteerde. Ze hebben dan ook hun naam gehouden. De oudste had naam van kindertehuis en wij vonden het helemaal bij haar passen en de twee jongste waren door familie gegeven. Beide meiden hebben van ons de naam van hun moeder als 2e naam gekregen. (Zo dragen ze altijd hun moeder bij zich).een tante van onze zoon had ons een naam gegeven voor onze zoon. Die heeft hij als 2e naam gekregen. 3e naam is hun achternaam.

    Wij hebben dus alleen een naam toegevoegd die voor ons veel betekent.

    Gr.

  • metam

    Ons uitgangspunt was altijd dat de kinderen hun namen zouden behouden, mits uitspreekbaar en niet gevoelig voor pesten.

    Beiden hadden een dubbele naam, en wij hebben hieraan een naam toegevoegd. We spreken hun naam wel op z'n Nederlands uit trouwens. Met name dochter moet vaak uitleggen hoe haar naam uitgesproken wordt, het is nl. ook een Engels woord (met heel andere uitspraak). Maar als men het één keer gehoord heeft, blijft het wel hangen.

    Gr.

    Meta

  • Zoé

    Hoi,

    Als het even mogelijk is (en dat is meestal/altijd zo) zou ik de oorspronkelijke naam aanhouden. Krijg je nooit spijt van! En niet uit te spreken? Ach daar vind je vast een oplossing voor. Een naam erbij toevoegen hebben wij nooit gedaan, maar kan me wel voorstellen dat je daar behoefte aan hebt.

    Het blijft een gevoelig/ lastig onderwerp. Wij hebben per ongeluk de achter- en voornaam van ons kind verwisseld. Dus nu spreken we haar aan op de tweede naam. Want dat was dus haar naam. Maar zo zie je wel, dat je het toch nooit helemaal doet zoals het was. Maar het idee, dat je je kind haar/zijn oorspronkelijke naam gunt, vind ik heel belangrijk! Ook al is deze naam door het weeshuis gegeven, door het ziekenhuis, maakt niet uit! Wij kunnen niet oordelen in hoeverre ‘dat dan minder voorstelt’. Mijn mening natuurlijk :-). Iedereen denkt daar natuurlijk anders over….

    Succes met de afwegingen.