Toen wij vertelden dat we wilden adopteren (uit idealistische motieven) zei een vriend van ons: “Nou, ik doe het liever zelf, niet zo duur, veel sneller en veeeeeel leuker.” hihi.
Tja, je krijgt de meest uiteenlopende reacties.
Bijv. Toen wij gingen vertellen dat we met adoptie bezig waren, kregen we de vraag; “mag je dan uit zo 'n fotoboek je kindje uitzoeken?”, en “als het nu tegenvalt, dan mag je het toch wel omruilen?”. Deze spande de kroon; “Als je een kindje met een handicap adopteert, dan krijg je toch zeker wel korting.” Ach, dan denk je maar dat ze niet beter weten.
Maar waar ik erg aan heb moeten wennen is dat, toen ik met ons kleine jongentje door het winkelcentrum liep, wildvreemde mensen je aanspreken en eigenlijk alles willen weten. Wat zijn mensen dan super nieuwsgierig!
Trouwens, fijn om zo ook deze gebeurtenissen te kunnen lezen.
Succes allemaal,
groeten Braber
Wij zeggen dan altijd als grapje terug:
Maar zo mooi kun je ze zelf niet maken hoor!
Toen wij net terug waren met onze dochter uit Colombia, toen net 9 maanden, werden we op straat aangesproken of ze nou echt alleen maar rijst lekker vond….???
En met het kopen van de meubeltjes voor de kinderkamer werd er bij de winkel een jongen uit het magazijn geplukt die mee moest lopen naar de auto, want in mijn toestand kon ik toch niet te zwaar tillen…..hihihi!
Soms zijn er mensen die mij wel kennen van ziens, niet weten dat ik geadopteerde kids heb. Als ik dan vertel over hoe mooi, lief en geweldig mijn kids zijn, ook nog even vertel dat ik over een jaar of anderhalf nog een kindje krijg dan zie je ze kijken dat ik mezelf misschien toch even moet laten nakijken….dat ik dat op die termijn al kan voorspellen….;-)
Monique
Ha, dat had ik ook toen we de boeken met geboortekaartjes kwamen halen bij de drukkerij. Het was druk, en de man in de zaak vroeg mij even te wachten, zodat hij voor mij de boeken in de auto kon laden, want dat kon ik niet in mijn toestand?! (Ik ben niet de dunste, maar zie er zeker niet zwanger uit)
Hierbij een goede tip voor alle (aanstaande) adoptieouders: als je aangesproken wordt door wildvreemden die je de meest idiote vragen stellen over je kinderen, vraag dan aan die persoon waarom ze het willen weten. Als je dan als antwoord krijgt: “ Uit nieuwsgierigheid”. Dan zeg je zelf: “O” en loop je door. Succes verzekerd!
Ik heb nog geen kinderen, maar werk wel als gastouder. de oppaskinderen draaien volledig mee in mijn dagelijks leven op de dagen dat ze bij me zijn. Mee op verjaardagsvisite bij het buurmeisje, wandelen met de hond, de dagelijkse boodschappen etc. Onlangs vroeg een vrouw uit de buurt welke kinderen nou van mij waren en welke van een ander. Ik zei dat er geeneen van mij was, maar dat als ze me ooit met een Chineesje zag lopen, ik moeder was geworden.
Ze moest even denken, maar begreep het toen. Daarna nog een leuk gesprekje gehad over adoptie.
Weet je zeker dat je deze post als spam wil rapporteren aan de beheerder?
Deze post wordt als spam gerapporteerd aan de beheerder van het forum. Bedankt!
Weet u zeker dat u dit topic wil verwijderen?