Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Marieke
Mijn dochter (3) en ik zijn samen paaseieren aan het schilderen en ze kijkt bewonderend naar mijn creatie en zegt: “mama Jij bent écht de beste mama”.
scheetje hé.
Ja, in Turkije snappen ze er echt helemaal niets van. Ze snappen het zowiezo niet dat je een kindje uit het buitenland adopteert. Wij zijn al een aantal keer met onze (donkere) kinderen naar Turkije geweest en inderdaad vragen ze dan of het echt wel onze kinderen zijn. Als je daarop met “ja” antwoordt, dan kijken ze erg meewarrig en vol medelijden naar mijn man. Soms zijn wij dieper op het gesprek ingegaan en dan blijkt dat ze het wel heel mooi vinden dat wij hebben geadopteerd. En verder vinden ze donkere kinderen wel heeeeel prachtig in Turkije. Toen onze middelste (toen nog jongste) nog geen 2 was, moesten wij haar echt steeds bij ons houden, anders werd ze wel opgetild door iemand. Wij hebben geen een avond normaal kunnen eten, er hingen altijd mensen boven onze borden. Hoeveel foto's er wel niet van de kinderen zijn genomen, ik weet het niet meer. Zelfs de sterwardessen (Turkse vliegmaatschappij) wilde met onze kinderen op de foto. We werden er op den duur echt niet goed van. Vorig jaar was het overigens gelukkig een stuk minder, maar toen waren de kinderen ook wel wat groter. Dit jaar gaan we weer en we hebben weer een kleintje erbij. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn.
Een schooldirecteur die onze zoon misschien wilde inschrijven vroeg of hij nog een taalachterstand had. De man wist op dat moment al hoe lang onze zoon in Nederland was: namelijk drieenhalf jaar.
Waar we ook erg om hebben gelachten: de oproep van IND toen we net terug waren in Nederland, dat onze zoon een handtekening moest komen zetten voor zijn verblijfsvergunning en dat hij in Nederland arbeid mag verrichten. Fijn om te weten.
Of vrienden die niet willen adopteren omdat ze alleen een liefdes baby willen.
Ik was een keer in de winkel en daar waren een paar oudere mensen en ze vroegen mij waar komen die dan weg en voordat ik iets kon zeggen vertelden ze mij dat hun kleinkinderen uit China kwamen, ze bedoelden het goed het kwam alleen een beetje vervelend uit hun mond.
