Er moet ook niet te lichtvaardig gedaan worden over thuiszittende ouders, ik ben hier zelf ‘slachtoffer’ van geweest en dat was geen pretje, ben opgegroeid met een humeurige, sombere moeder die is gestopt met werken toen ik op komst was (zo ging dat toen). Na mij zijn er nog 3 kinderen geboren. Toen ik 14 jaar was, is ze weer gaan werken en heb ik een erg leuke moeder gekregen, nu een fantastische oma voor mijn kinderen. Maar ik kan nog weleens verdrietig worden om bepaalde dingen als ik aan die tijd voor mijn 14e terugdenk. Mijn ouders waren voor mijn geboorte 3 jaar bezig geweest om zwanger te worden, dus blij genoeg met hun kinderen, maar de dagbesteding van mijn moeder maakte haar niet gelukkig…….
Ik ben nu zelf een werkende moeder (24 uur per week, met een werkende partner ook 24 uur per week) Op de dag die we beiden werken is er een oppas bij ons in huis. Gaat fantastisch! Ik vind het heerlijk om thuis te zijn, maar ga ook weer fluitend naar mijn afwisselende baan. Een week thuiszitten is prima, maar daarna vlieg ik ook tegen het behang op (zal wel in de genen zitten;)) Na het adoptieverlof hebben we het eerste half jaar na thuiskomst van onze kinderen, beide om en om verlof opgenomen op de dag die we anders beide van huis waren, prima gegaan! Ik weet niet of dit de perfecte oplossing is, maar voor ons werkt het.
Er is geen pasklare oplossing, bij iedereen past weer iets anders…………….