ouders eisen via DNA-test kind 'terug"

  • Eve.....

    Hieronder een wat genuanceerder artikel uit een Engelse krant. De adoptieouders hebben wel degelijk opengestaan voor contact, dit is hen echter ontraden door derden. Hoewel ik zelf wel open zou staan voor contacten, is het niet te bevatten in wat voor een nachtmerrie deze jongen en alle andere betrokkenen terecht zijn gekomen. Voor de mensen die voor zo jong en gezond mogelijk kiezen is het van belang om dit verhaal goed te lezen. Het zou weleens het topje va de ijsberg kunnen zijn. Groetjes, Evelien

    AN INDIAN mother faces a heart-wrenching court battle in Holland to gain access to her 12-year-old son, whom she alleges was kidnapped as a baby then adopted by an unsuspecting Dutch couple.

    Nagarani Kathirvel’s nightmare began in 1999 on a hot October night in the coastal city of Chennai, when she and her husband decided to sleep outside their slum hut with their three young children to keep cool.

    She was awoken by an uneasy maternal instinct that something was wrong. There was no electricity and in the pitch black she could feel that her youngest child, 18-month-old Sateesh, had disappeared from the sleeping mat.

    The family searched frantically for the baby, hoping he had simply crawled off. But Sateesh could not be found. For years Kathirvel kept her son’s name on the family ration card, believing that one day he would return.

    Then in May 2005, there was a breakthrough: the local police busted a child-trafficking ring linked to an adoption agency, Malaysian Social Services, that had a licence to offer children for adoption abroad.

    In the course of their investigation, the police discovered photographs of Chennai children who had been kidnapped. They contacted Kathirvel and she identified one as her son, allowing the authorities to trace him to the Netherlands.

    India’s Central Bureau for Investigation took up the case, as did Against Child Trafficking (ACT), an organisation registered in Holland. It is feared there may be several similar stories, as Malaysian Social Services arranged more than 350 overseas adoptions.

    Arun Dohle, a German working for ACT, broke the news to Sateesh’s adoptive Dutch parents that the child they thought they had adopted legally 11 years ago may have been stolen from his family.

    “They were immediately receptive to the idea of contact with the biological parents and they were very upset with the adoption agency,” he said.

    Sateesh is now called R. and had been enjoying a happy childhood in the town of A., after being adopted by the B. family, ethnic Hindus with roots in the former Dutch colony of Suriname. They paid £13,700 for the adoption.

    At first, the B. family were co-operative and sent a picture of the boy to his biological parents. But after advice from a Dutch adoption expert they became fearful that the child could be taken away, and refused to take a DNA test.

    R. who speaks only Dutch, is also afraid of being forced to return. An initial court hearing earlier this year concluded that: “The child is at the moment not prepared to co-operate with DNA testing … He fears that his biological parents can claim him back at a certain point.”

    Last week Kathirvel said that she was fighting for a DNA test and to at least have visiting rights and contact with her son. “I don’t feel any anger towards the Dutch couple,” she said. “But I would like him to know both sets of parents, and I want to tell him that his biological parents did everything to find him.”

    Kathirvel is due in court in the Dutch town of Zwolle-Lelystad on June 15, where her lawyer, Esther Schoneveld, will argue for yearly visits and regular updates on the child’s development. Schoneveld said a reunion at this stage was unlikely.

    “This is a very sad story and there will be no winners, no matter what the court decides,” she said. “It is tragic for everyone involved.”

  • Michiel

    Dank je, Eve.

  • hannekevw

    Wat ik erg jammer vind is dat de advocaat met dit verhaal de publiciteit zoekt of in elk geval meewerkt aan publicatie. Overigens is het jammer dat advocaten dit steeds vaker doen, terwijl een zaak onder de rechter is. Als adoptieouder die niet in deze situatie verkeren, kun je makkelijk zeggen dat je primaire reactie is dat je contact zoekt. Natuurlijk. Maar dit geval is anders, is zeer pijnlijk en des te meer de media hier aandacht aan besteden, des te meer de adoptieouders in hun schulp kruipen, vrees ik. De advocate van de Indiase ouders doet met de zucht naar publiciteit de zaak geen goed. Je moet nu maar afwachten of voor de zitting beide ouders in contact treden, zoals de wens is van de advocate, terwijl ik me kan voorstellen dat de ouders juist mediaschuw zijn geworden.

    Hanneke

  • amber

    In vind het heel erg dat de adoptieouders zich op deze manier opstellen. Dit is een bijzondere situatie met alleen maar verliezers. En als adoptieouders hoor je daarbij niet alleen naar je eigen belangen te kijken. Het enige wat deze biologische ouders willen is informatie over HUN zoon en een ontmoeting (wellicht in de toekomst een omgangsregeling) wat is daar verkeerd aan? Dit kind is niet afgestaan of door autoriteiten afgenomen maar ontvoerd.

    Juridisch gezien is de kans op terugeisen van het kind nihil. Een Nederlandse rechter zal altijd kijken naar het belang van het kind. En in dit geval zal het meer in zijn belang zijn om hier te blijven wonen (bij zijn adoptieouders) omdat hij hier is al jaren woont, een leven heeft opgebouwd en de taal spreekt. Dat zijn zaken die zwaarder wegen dan het leven met de biologische ouders omdat hij daar al te lang weg is. Dit staat natuurlijk niet in de weg aan zaken als informatie en ontmoeting(en).

    Verder denk ik dat de situatie totaal anders zou zijn als het hier niet om ouders uit een derdewereldland zou gaan maar b v om Madeline die wordt teruggevonden in Zuid-Amerika….

    De ouders zouden ook blij kunnen zijn dat hun zoon zijn ouders gevonden heeft. In India is dit vaak heel erg moeilijk (en soms zelfs onmogelijk) zekers als het een “weeskind” betreft zoals dit jongentje.

    Op de cursus en in boeken leer je altijd om positief over de biologische ouders te zijn. Het kind identificeert zich immers met zijn ouders en kan zich kritiek om zijn ouders ook persoonlijk aan gaan trekken (nu of in de toekomst).

  • lisa

    Vandaag is de uitspraak geweest. In Trouw stond dat de belangen van het kind voorop staan. Rahul spreekt geen Tamil, is goed gehecht in zijn adoptie gezin.

    Het zal je kind maar zijn, die bij je weg is geroofd. De adoptie ouders willen geen DNA test en staan contact met de bio ouders niet toe. Pas wanneer hun ado zoon dit wil. Hoe beinvloedbaar ben je op deze leeftijd.

  • wereldmix

    Vergeet niet dat deze ouders, maar belangrijker dit kind, ineens en op indringende wijze geconfronteerd is met zijn biologische ouders en achtergrond. Wij kunnen nu wel heel makkelijk oordelen maar vele van jullie hoeven deze keuze niet te maken en zeker niet vanuit deze situatie. De anderen die deze keuze om de ouders te ontmoeten, wel gemaakt hebben, deden dit vaak na zorgvuldige overweging en voorbereiding ( zoals wij bv ) en meestal niet en plein plublic. Bij adoptie staat het belang van het kind voorop.Dat is in het begin mis gegaan, laat dat belang dan nu wel voorop staan en de familie de gelegenheid en begeleiding krijgen om deze stappen te nemen op een goed moment.

    Athena

  • lisa

    Dit speelt al geruime tijd en is niet van de laatste tijd. Alle partijen hebben tijd gehad om te wennen.

    De keuze van een twaalfjarige mag niet aan de kant geschoven worden maar ik vind dat de (ws) bio ouders ook een kans moeten krijgen. En dat krijgen ze nu niet want ze wonen in een sloppenwijk en hun zoon spreekt de taal niet. Dus adoptie ouders staan altijd sterker.

  • Anja

    Dag Athena,

    Nou, ineens? Dit speelt zeker al vanaf 2007. En als je de geschiedenis goed leest zijn er heel wat pogingen gedaan door de biologische ouders om juist zonder publiciteit het hierover te hebben. De adoptieouders, en naar hun zeggen de jongen in kwestie, willen het niet, met o.a. als argumentatie dat de jongen de taal niet spreekt… alsof er geen tolken bestaan?

    En dat de jongen bang is dat de biologische ouders hem terugeisen - geen rechtbank zal dat na al die tijd doen zeggen mensen die redelijk deskundig zijn op dit gebied. En als dat de angst is, pak dat dan op, al dan niet met professionele ondersteuning.

    Ik vind het heel erg dat de biologische ouders zo worden behandeld en dat hen niet eens de zekerheid van het weten wordt gegund. En ik kan me toch echt niet aan de indruk onttrekken dat het anders zou gaan bij een blank kind van rijk(ere) ouders wat zou zijn gestolen…. Het is schrijnend.

    Groet,

    Anja

  • wereldmix

    Hoi Anja,

    Je leest niet goed! Ik bedoel dat de bio ouders ineens in beeld kwamen ( in 2007, ja ) en dat dat wel eens een mede oorzaak zou kunnen zijn in de reactie van de familie. Om die zelfde reden vind ik zorgvuldigheid en tact erg belangrijk bij het zoeken naar de bio-ouders. Ook daar moet je niet plompverloren de confrontatie aangaan . Het is iets wat je niet verwacht, je haalt heel wat overhoop.

    Als blijkt dat je kind een onderdeel was van roof , handel of andere ongeregeldheden heeft dat grote gevolgen in de gevoelens/emoties rondom de adoptie van je kind of van jezelf. Ik kan je vertellen dat je je dat niet kunt indenken als het je niet zelf overkomen is.Als de bio ouders dan ineens gaan zoeken en eisen, kan dat extra bedreigend zijn.Zeker als je verhaal wordt gebruikt in een anti adoptie tijd. Ik denk dat deze familie met rust moet worden gelaten, zonder allerlei vooroordelen en kranten artikelen, en moet worden bijgestaan in het mogelijke contact met de bio ouders. Dat is uiteindelijk beter voor alle 3 de partijen.Ze hebben namelijk wel alle 3 de zelfde rechten!

    Athena

  • Anja

    Dag Athena,

    Volgens mij lees ik prima…:-). Jij vindt dat de biologische ouders ‘ineens’ in beeld kwamen en ik dat vanaf 2007 niet zo ‘ineens’ vind. Jij vindt drie jaar ‘ineens’, ik niet. Dat is een verschil van opvatting, en heeft in die zin niets met ‘goed lezen’ te maken.

    Anja