Beste allemaal,
Zelf vraag ik me, na het lezen van de berichtgeving over de uitspraak, alsmaar of in hoeverre Rahul tot deze besluitvorming heeft kunnen komen. Persoonlijk krijg ik toch het gevoel dat kinderen op deze leeftijd dergelijke besluiten ook vooral nemen op advies van hun ouders, als resultaat van een bepaalde opvoeding. Zou het zo kunnen zijn dat de angst van de adoptieouders van Rahul toch een bewust dan wel onbewuste grondslag heeft gelegd voor dit besluit, deze mening van Rahul? De grootste nachtmerrie van iedere adoptieouder schreef iemand in deze topic eerder, als je kind geroofd blijkt te zijn. De grootste nachtmerrie van iedere ouder denk ik, als je kind wordt geroofd…. Waarom de onzekerheid intact houden? Waarom niet willen weten of dit echt waar is? Die DNA test doen betekent toch niet dat Rahul meteen terug zou moeten, daar zitten nog allerlei andere dimensies aan…
Blijf me domweg afvragen waarom de biologische ouders van Rahul het ‘zeker weten’ wordt onthouden?
Groetjes,
Anja