Ik ga niet op de hele kwestie draagmoederschap in want dat daar heb ik me niet genoeg over ingelezen maar op een aantal andere punten heb je de koe goed bij de horens gevat
Let op wat volgt……
Ik zou niet kunnen leven met het gedachte dat ik als een hondje bij mijn moeder was weggehaald die me tegen betaling op de wereld heeft gezet. Hoe vernederend, hoe kotswekkend.
Zelf heb ik twee kinderen volgedragen en ik ervaar het als een spug in mijn gezicht, het idee alleen al dat ook mijn lichaam als een broedconteiner kan worden gebruikt. Een verkrachte vrouw kan zich zo voelen, akkoord, maar uit eigen beweging doe je jezelf dit niet aan. Tegen betaling, als ‘altruistische’ hobby?? Hoe kan je je eigen kind met zoiets opzadelen? Dat een vrouw een kind in haar lichaam kan laten onstaan en het negen maanden dragen, zichzelf verbiedend een band met haar eigen baby te ontwikkelen?
Hoeveel tijd houdt ze dat kind nog bij zich eigenlijk? Voor hondjes is dat minstens een maand…Krijgen die baby's nog moedermelk? Te gevaarlijk zeker…Er bestaan wel anti-lactatie pillen. Hebben ze ook pilletjes tegen de moederlijke gevoelens?
Isra?
Weet je zeker dat je deze post als spam wil rapporteren aan de beheerder?
Deze post wordt als spam gerapporteerd aan de beheerder van het forum. Bedankt!
Weet u zeker dat u dit topic wil verwijderen?