adoptie.startpagina.nl

foto's van kinderen

  • Anonymous avatar

    Enjoy

    Hoi Monias,

    Ik vind het zelf een wezenlijk verschil tussen kunnen kiezen voor Sn of uiterlijk/ geslacht. Je vind het mss flauw gezegd maar als je kind bij je geboren wordt kun je toch ook niet kiezen voor geslacht, blauwe ogen of blond haar? Waarom dan wel bij adoptie?

    Ik kan me niet zo goed voorstellen wat voor negatieve invloed een minder mooi kindje of een ander geslacht voor negatieve invloed op je gezin heeft terwijl ik me wel goed kan voorstellen dat een zware SN waar je niet voor kiest dit heeft.

    Groetjes

    KP

  • Anonymous avatar

    elisavm

    Hallo KP, jazeker het is onze eerste adoptie. En ja ik ben heel erg onzeker. Zowel over de special need als over de rest. Want ik hoor allemaal verhalen over dossiers die niet kloppen, vertalingen die fout gaan en zelfs van leugens door het kindertehuis (of ccaa??). Wij hebben namelijk van alles op de lijst staan maar dus géén verstandelijke handicaps. Uit ons gezinsrapport komt ook heel duidelijk naar voren dat zo'n kindje niet bij ons zou passen (dus ook niet in het belang van het kind). Vanwege de ‘verhalen’ zou ik daarom graag een fotootje willen zien, omdat je vaak aan een fotootje kunt zien of een kindje verstandeljk gehandicapt is. Vandaar dat ik erg onzeker ben.

    Want wat als je ja zegt en je ziet in het ‘echt’ dat het kind wél geestelijk gehandicapt is??? Wat doe je dan? Wat kun je dan doen?

    Ik ben ook bang gemaakt door Amerikaanse verhalen en hun websites. Je kunt op die sites namelijk heel veel foto's vinden van allemaal kindjes waar je aan het uiterlijk kunt zien dat ze niet goed zijn. Hoeveel pijn het me ook doet dat die kindjes geen huis hebben, wij kunnen ze dat ook niet geven.

  • Anonymous avatar

    *Marjo*

    Dag Elisa

    een foto biedt geen zekerheid.

    Niet voor een klik en niet voor het wel of niet hebben van een verstandelijke beperking.

    Zonder een uitspraak te doen over wel of niet “kiezen”op basis van een foto, kan ik je zeggen dat juist in de VS het hoogste aantal disruptions is.

    je zou de conclusie kunnen trekken dat doordat je een kind ziet, je makkelijker over bepaalde SN heen stapt. En dat dus mensen er later achter komen dat ze dat niet willen..of dat de klik er toch niet is.

    Adoptie is echt een sprong in het diepe Of misschien is het juister om te zeggen: kiezen voor kinderen is een sprong in het diepe.

    Soms doodeng.

    Je kunt niet uitsluiten dat je kind mogelijk een beperking heeft die jij nou juist helemaal niet ziet zitten.

    Of je kind kan later alsnog zo'n beperking krijgen.

    Ik denk dat menig ouder daarvan wakker ligt of heeft gelegen, maar als je besluit er voor te gaan dan houdt dat ook in: je overgeven.

    En vaak blijkt dan dat als je kind wat mankeert, je daar ook wel weer de energie voor kijgt.

    For better, for worse.

    En omdat het dan je kind is en je daar onvoorwaardelijk van houdt, ga je er voor.

  • Anonymous avatar

    Enjoy

    Hoi Elisavm,

    Ik ben het met Marjo eens dat een foto echt niet alles laat zien en mocht het overduidelijk zichtbaar zijn dan zal de vgh-er dat kindje niet met jullie matchen als je duidelijke je grenzen hebt aangegeven.

    En die onzekerheid hebben we allemaal (gehad), er kan altijd iets mis gaan maar dat kan ook als je kind er al is. Probeer je niet gek te laten maken door al die (amerikaanse) verhalen. Ben je lid van de yahoo Sn lijst? Een hele fijne lijst met heel veel verschillende verhalen en ervaringen maar volgens mij maar heel weinig verhalen waarbij de kindjes daadwerkelijk veel meer of andere dingen mankeerde (mentaal) dan bekend was.

    Kop op, het komt vast helemaal goed.

    Groetjes

    KP

    PS het mooiste Chinese mannetje krijg je overigens niet meer………die hebben wij al ..hahaha

  • Anonymous avatar

    pepe

    Hoi Elisa,

    het moeilijk bij adoptie is dat je juist de zwaarste onzekerheden NIET ziet op een fotootje.Tuurlijk bepaalde syndromen zijn duidelijk, FAS heeft bepaalde kenmerken, maar het overgrote deel van verstandelijke of sociaal emoitonele beperkingen zie je niet. Je kunt niet op basis van een foto zien of je kindje ADHD, NLD, ADD of autisme heeft.

    Je kunt niet zien of je kindje een hechtingsstoornis heeft, of alleen maar hechtingsproblemen. Kinderen komen zonder garanties en dat kan eng zijn, zeker omdat je je met adoptie al automatisch in een vaak wat onbekende wereld stort. Je krijgt een landing vol verantwoordelijkheden en dat kan eng zijn. En ja, bepaalde sn's komen met extra verantwoordelijkheden en extra zorgen; maar als die vooraf duidelijk zijn, houdt een vgh daar rekening mee.

    Als ze vooraf niet duidelijk zijn, dan is het kindje al bij jullie en ga je er 100% voor.

    Dat wil niet zeggen dat dat altijd makkelijk is, maar als het zo uitpakt, dan doe je dat gewoon; daar ben je ouder voor.

    Wat de toekomst brengt, kan niemand zeggen.

    Neemt niet weg dat ik het zoeken naar zekerheden wel herken hoor; zo'n procedure is/kan zenuwslopend zijn….

    Succes met wachten!

  • Anonymous avatar

    Anja1

    Beste CST,

    Volgens mij werd je niet zo erg ‘'op je vingers getikt’' hoor, er werd gevraagd of je die aanduiding ‘'de besten’' niet meer wilde gebruiken. Omdat het voor sommige mensen (en naar ik hoop zijn dat er veel) zo langzamerhand overkomt alsof een kind met een beperkte SN het beste is wat je kunt krijgen (en dat het o zo naar zou zijn dat de VS die allemaal ‘'wegkaapt’' - het is nog maar de vraag of dat zo is trouwens). Ook vind ik het heel vervelend als mensen schrijven over kinderen als kneusjes enz. Ook licht of zwaar qua SN - zo persoonlijk, het is maar wat je als licht dan wel zwaar ervaart. Mijn kinderen zijn prachtig en perfect, hebben hun ups en downs, maar zijn vooral gewone bijzondere kinderen die over het algemeen goed in het leven staan. En ja, een daar van heeft inderdaad een schisis, dat is een special need. Zo kan het toch ook.

    Groet,

    Anja

  • Anonymous avatar

    t@sje

    *Marjo*, ik ben het helemaal met je eens. Goed verwoord!!!

    Fijn dat KP het berichtje van elisavm niet alleen letterlijk heeft gelezen, maar ook ‘tussen de regels door’. Misschien moeten we dat eens vaker proberen te doen met elkaar, zou de sfeer ten goede komen denk ik. En doet ook meer recht aan de mensen die te goeder trouw een berichtje posten en dan allerlei reacties krijgen waar ze niet op hadden gerekend en waarmee ze niet zoveel kunnen. Ik ga in ieder geval beter mijn best doen om de achterliggende bedoeling achter sommige berichtjes te begrijpen!

  • Anonymous avatar

    MB72

    Hoi Elisa,

    Ook ik kan je vertellen dat een foto echt niet altijd laat zien of een kindje verstandelijk beperkt is. Onze dochter is voorgesteld in de SN procedure maar zou naast haar klompvoetje gezond zijn. Op de foto ziet ze er ‘gewoon’ uit, sterker nog, het is het mooiste kindje van de hele wereld! Al snel na thuiskomst heeft de kinderarts ons verteld dat onze dochter verstandelijk en lichamelijk beperkt is. Zodanig dat zij waarschijnlijk nooit zal kunnen praten, zitten, staan en lopen. Verder ziet ze niets tot vrijwel niets. Een complete verrassing voor ons.

    Dat is zwaar, want een verstandelijke en visuele beperking stonden niet op onze SN lijst. Maar we gaan er het beste van maken. We zijn heel positief en flexibel ingesteld en het is zo'n vrolijk meisje, we genieten elke dag enorm van haar! Maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen dit aankan…

    Ik lees dat je onzeker bent over de adoptie, en mijn verhaal zal niet bijdragen om deze onzekerheid weg te halen. Maar adoptie is geen garantie op een kindje zonder verstandelijke beperking, ondanks dat er een medisch rapport van het kindje aanwezig is. Deze onzekerheid zal misschien minder groot zijn dan bij een buikkindje, maar is zeker aanwezig! Bovendien realiseer ik mij best dat onze situatie een grote uitzondering is, maar het komt dus wel voor. Als wij achteraf naar de beschikbare medische rapporten over onze dochter uit het land van herkomst kijken dan zijn er geen twijfels. Wij denken overigens niet dat er gelogen is, maar dat de mensen die het rapport hebben opgesteld niet kundig genoeg zijn geweest.

    Succes, MB

  • Anonymous avatar

    Anja1

    Dag Elisa,

    Ik hou zielsveel van mijn kinderen, en op de voorstelfoto's vond ik ze beslist ‘schattig’, maar wanneer is er sprake van een ‘klik’? Dat voel je volgens mij niet met een foto, maar met het betreffende kind in levende lijve. Op zich denk ik dat daar ook veel te rooskleurig over wordt gedaan vaak ‘'vanaf het begin verliefd’', ‘'vanaf het begin voelde ik me zijn moeder’' - ik lees het zo vaak, en bedenk dan telkens weer dat het bij mij beide keren niet zo heeft gewerkt. In beide gevallen ging het om bijna driejarigen met een karakter wat je moet leren kennen, het is een proces om elkaar stapje voor stapje te ontdekken. Mijn beide kids zijn steeds dieper in mijn hart gaan zitten, een proces wat volgens mij nog steeds gaande is. Overigens hoor ik dat van (eerlijke) vriendinnen met biologische kinderen ook wel terug hoor - dat het wennen en hechten aan elkaar niet vijf minuten na de bevalling klaar is..:-)

    Het is een utopie om te denken dat je geestelijke handicaps ziet op een foto. Ik ken een aantal kinderen (ironisch genoeg overigens NSN kinderen) die bij thuiskomst blijvende ontwikkelingsachterstanden vertoonden, je zag er niets van op de foto's…. En dan nog - het is absoluut zwaar - maar misschien is juist voor dit kind adoptie dan wel de oplossing?

    Persoonlijk denk ik, ook door je andere vragen op dit forum, dat je momenteel wat geleid wordt door zorgen en dat je die probeert uit te sluiten door rationele acties. Misschien is het goed om je te proberen in te denken wat het ergste is wat er mogelijkerwijs kan gebeuren, dingen waarvan je nu denkt ‘'laat het alsjeblieft niet zo lopen’', en je dan probeert voor te stellen dat het wel zo loopt en hoe je er dan mee om kunt gaan. Bereid je voor op het ergste scenario, en het gaat zeker meevallen.

    Groetjes,

    Anja

  • Anonymous avatar

    Hannah

    Ik heb een zoon met het perfecte uiterlijk (zeg ik dan als moeder….). Als hij destijds d.m.v. een foto gekozen zou moeten worden, zouden ze in rijen klaarstaan voor hem. Lichamelijke ontwikkeling verliep voor op leeftijdsgenoten, maar toch heeft hij een erg laag IQ. Hier zijn we in de loop der tijd achtergekomen, was niet vanaf het begin duidelijk. Maar wat een talenten op technisch gebied heeft hij en wat een levensvreugde! Op voorhand hebben we hier niet voor gekozen, maar zouden hem nooit meer willen missen. Natuurlijk is het goed om naar je wensen/grenzen te kijken, maar wees ook ze re-eel om te beseffen dat er geen garanties te geven zijn. Durf je verrassingen aan of niet? Zo niet, niet aan adoptie beginnen……..