foto's van kinderen

  • t@sje

    Op de voorstelfoto van onze zoon zagen we een manneke met een openhangende mond en een wat ‘duffe’ blik in zijn ogen. We waren heel blij met hem, maart twijfelden wel of de informatie uit zijn dossier ('een alert en intelligent kind van 3 jaar) klopte met de werkelijkheid. Inmiddels zijn we een paar jaar verder en blijkt zoonlief inderdaad alert en intelligent te zijn (op school alleen maar A-scores). Met nog steeds een regelmatig openhangde mond en bijbehordende afwezige blik, waardoor ie er een stuk minder slim uitziet dan hij is. Een foto kan heel veel zeggen maar ook heel weinig. En het vervelende is dat je dat vantevoren niet weet….

  • pytsje

    Ik reageer niet zo heel vaak op dit forum, maar ik las nu dit stukje waarop ik toch wel zou willen reageren.

    Het stukje van Elisavm.

    Je kunt niet altijd aan een foto zien of een kindje mentaal gehandicapt is.

    Toen wij het voorstel van onze zoon kregen, schrokken we van de bijgevoegde foto's. zijn mond stond wagenwijd open en het hele gezicht hing. net als bij een verlamming. Een enorm bos haar dat rechtop stond. Maar er was een foto bij waar hij lag en daarop was niets te zien aan zijn gezicht.

    Wat bleek, Cathwell (Taiwan) nam de foto's van de zeer jonge kinderen zittend in een hoek van de slaapbox. Onze zoon was nog geen 4 maanden oud en kon nog niet zitten. Vandaar dat de voorstel foto's van Cathwel niet uitblinken in het op zijn voordeligst portretteren van de kinderen.

    we kregen elke maand nieuwe foto's van Cathwel en zagen hem daarop veranderen in een goedlachs, helder bij de pinken, mannetje. Hij is intelligent en zeer zelfverzekerd, zeer zelfredzaam.

  • Marièlle67

    Even afgezien van de discussie over wel of geen SN wil ik toch even op je opmerking reageren dat het heel normaal is dat een biologische moeder wenst dat haar kind gezond is. Dat lijkt me toch wel van een heel andere orde, in dat geval heb je het namelijk over een kind dat er nog niet is en welke moeder of uberhaupt welk mens wil nou niet dat iedereen gezond ter wereld komt.

    In het geval van adoptie gaat het om kinderen die er al zijn en dat is dus van een heel andere orde.

  • Marièlle67

    Ik denk dat wanneer er sprake is van een duidelijk aantoonbare beperking de vergunninghouder hierop toch ook wel controle houdt en die kinderen dan niet aan jou voorgesteld zullen worden maar aan iemand die voor die specifieke SN wel openstaat. De vergunninghouder krijgt de foto volgens mij wel voordat ze jullie bellen en als uit de foto duidelijk een SN blijkt die niet op jullie lijstje staat kan ik me niet indenken dat dat kindje dan ook daadwerkelijk aan je wordt voorgesteld, daar zou ik me niet al te druk om maken.

  • magyse

    Ik begrijp je angsten wel. Toen wij wachtende ouders waren, zei ik altijd, ik heb liever een missend beentje dan een kind met een hechtingsstoornis. Ik wil zo graag echt een band met mijn kind. Een hechtingsstoornis vond ik een nachtmerrie. Ik had gekeken naar percentages hoe vaak dit voorkwam en dat gaf me rust, want zo vaak kwam het nu ook weer niet voor…..

    En tadaa…. 2 procedures. 2 prachtige kinderen, schoonheden waar iedereen voor smelt. De oudste met een IQ van 60, niet te zien!, en allebei met een forse hechtingsstoornis…

    En weet je, dit was vooraf bedacht mijn nachtmerrie, maar nu zie ik het als mijn pad en levensles…Wat heb ik veel geleerd de laatste jaren, dingen die ik anders nooit was gaan waarderen, waardeer ik nu wel! Alle hele kleine stapjes vier ik met mijn prachtige kinderen. Want hoe zwaar hun problematiek ook een wissel op mij trekt, ze zijn het zoooooooooooooooooooooo waard! Ik had voor geen goud andere kinderen willen hebben. Ik ben supertrots op ze, maar ook superbezorgd en dat zou ook wel altijd extra zo blijven door hun problematiek. Maar het zijn kanjers die trots op zichzelf mogen zijn en ik op hen! Al is het een weg met zeer grote hobbels en bobbels…

  • Alice

    Ach ze zijn zo verdrietig op foto`s en weet je wanneer ze mooi worden, als ze lekker in hun vel gaan zitten en de oogjes gaan stralen. dan zijn ze zo mooi.

    gr Alice

  • pytsje

    (tu)

    Precies.

  • NJE

    Wanneer je voor een sn procedure kiest wordt je in Nederland gematched op grond van de special needs die je hebt aangegeven. K&T matched bijvoorbeeld heel erg strak, niet meer en niet minder dan je hebt aangegeven.

    Je zegt dus bij voorstel Ja of nee tegen de special needs die het kindje heeft dan weet je dus niet eens of het een jongentje of meisjes en welke leeftijd.

    Geen enkel beeld. In bijzondere gevallen heb je de mogelijkheid om een foto van de special need te zien als dit natuurlijk mogelijk is.

    Bij onze voorstel foto heeft ons kindje naast zijn sn bijv erg rare voeten….. zou dat wel goed zijn? Echt iedereen die de foto zag begon over de voetjes en niet eens over zijn sn.

    Uiteindelijk heeft ons kindje hele normale voeten :-)

    De echte klik was er bij de overdracht toen ons kindje daar zo aan kwam waggelen, zo aandoenlijk, zo lief, zo…….

    Ik vind dat je in geval van Nederland echt kiest voor een kind en niet voor het uiterlijk van een kind want kies je op grond van een foto dan val je toch als eerste voor de buitenkant en iedereen weet diep in zijn hart dat uiterlijk niet alles zegt en niet alle kindjes staan voordelig op de foto.

    Het gaat mijn inziens bij een special need procedure dat je 100% JA kunt en durft te zeggen op het moment dat jullie vergunninghouder belt met een voorstel. Garanties met en op kinderen heb je niet. Je weet niet wat de toekomst zal brengen.

    En ja soms klopt een dossier inderdaad niet maar gelukkig komt dat niet vaak voor. Op het moment dat je ja zegt tegen het voorstel is het jou kind! Daar ga je van houden ( oké ook daarop zijn uitzonderingen)

    Bij een zwangerschap weet je ook pas na de bevalling hoe je kindje er uit ziet of het “gezond” is en daarna moet je het doen met wat jou en je kind op het pad komt. Als moeder van 2 kinderen waarvan 1 bio weet ik inmiddels dat ik bij beide kinderen voor zorgen sta. En hele andere zorgen dan de special need bij voorstel van ons doppie maar zorgen die bij elk kind zouden kunnen horen.

    Het is heel spannend en onzeker maar probeer het een beetje los te laten. Ouders worden en zijn is een proces van pieken en dalen maar vooral genieten van een kind. En soms wens je een rol behang :-)

  • monias

    Ik lees in alle antwoorden vooral dat je erop moet vertrouwen dat de vergunninghouder goed zal matchen binnen wat afgesproken is. Het punt met special focus kinderen is juist dat je kunt schrijven op kinderen die qua SN juist niet binnen het door jou opgegevene passen (althans meestal), dus daar heb je wel gevoel bij, maar minder lang over nagedacht. Ik kan mij dus voorstellen dat in zulke gevallen je extra twijfels hebt of het wel bij je past of meer bang bent voor meerdere problematische dingen die niet waren aangegeven. Je bent immers niet gematched, nee je schrijft zelf op een kindje waarbij je een bepaald beeld hebt en de vergunninghouder wijst jou dat special focus kindje toe, en volgens mij maakt het dan niet meer uit wat er eigenlijk op jouw lijstje stond. je hebt dus niet het vertrouwen van 'oh maar de VGH zal wel goed hebben gekeken of het bij ons past"