Controle rechtmatigheid van de adoptie: een taak van adoptieouders?

  • N&P

    NNaar aanleiding van een discussie op een ander topic wil ik hier een aantal vragen in een apart topic neerleggen.

    - Hoe controleer je als adoptieouder of de afstandprocedure van je (aanstaand) adoptiekind rechtmatig is/was?

    - Vind je dit de verantwoordelijkheid van jou als adoptieouder?

    - Als er gegevens zijn van de ouders, hoe weet je dat deze kloppen? Hoe weet de VGH dat deze kloppen?

    - Als het kind een vondeling is, hoe weet je of dit klopt?

    - Wat is de rol van jullie VGH (geweest) in het controleren van de gegevens over de afstand? Welke info krijg je als ouder hierover?

    - Zijn er adoptieouders die ervaring hebben hiermee?

    Ik vind t een beetje lastig uitleggen wat ik precies bedoel…maar hopelijk snappen jullie t!

  • Marièlle67

    Ik vind dat controle van vergunninghouders primair een taak van de overheid zou moeten zijn. Maar ik kan niet inschatten in hoeverre die controle ook echt plaatsvindt, geen flauw idee.

    Verder kan ik ook niet inschatten in hoeverre vergunninghouders er alles aan doen om misstanden te voorkomen. Ik vertrouw er op dat ze dat doen, is ook het enige wat ik kan doen maar ik ben er ook kritisch in, ik heb nou niet de illusie dat vergunninghouders iedere afzonderlijke adoptie-zaak kunnen controleren. Ze zullen voor een groot deel moeten vertrouwen op de betrouwbaarheid van hun contacten in het land van herkomst.

    Ik vind het wel mijn eigen verantwoordelijkheid om heel kritisch te zijn en daar waar mogelijk zoveel mogelijk dingen zelf ook te verifieren en te onderzoeken, hoe beperkt die mogelijkheid soms ook is.

    Wij kregen van de VGH de gegevens zoals die werden verstrekt door de autoriteiten in het land van herkomst. Hoewel de grote lijnen van het verhaal klopten (onze kids zijn al wat ouder en dus konden wij het verhaal, op het moment dat de kinderen NL begonnen te praten verifieren aan de hand van hun verhalen) zijn er ook dingen in dat verhaal die niet helemaal waren zoals ze neergeschreven stonden. En dan gaat het niet om grote dingen maar om details. Overigens is ons door de vergunninghouder duidelijk van tevoren al verteld dat er soms maar spaarzaam informatie komt en dat zij proberen om dat te voorkomen en juist te zorgen dat er zoveel mogelijk info komt maar zij zijn daarin ook afhankelijk van het land van herkomst. En in sommige landen geldt nu eenmaal dat men vindt dat het niet van belang is om terug te kijken naar wat is geweest maar dat men vooruit moet kijken en de kinderen verder moeten met hun “nieuwe” leven. Ik vind dat persoonlijk jammer omdat ik, als mijn kinderen daar later ooit naar vragen, graag zoveel mogelijk wil kunnen vertellen over hun biologische ouders, hun herkomst en de reden van adoptie, maar goed, die info lag in ons geval bepaald niet voor het oprapen.

    Persoonlijk hoop ik overigens dat er meer controle komt op adoptie-procedures. Ik vind het persoonlijk moeilijk dat je zelf weinig kunt controleren en dus bent overgeleverd aan de info die je krijgt. Ik wil echt niet meemaken dat ooit zou uitkomen dat de procedure niet zorgvuldig is geweest of mijn kinderen bij hun ouders zijn weggekaapt voor geld of iets dergelijks. Maar dat weet je uiteindelijk nooit van tevoren. Ik neem aan dat de schandalen die in de loop der tijd naar voren zijn gekomen ook niet gingen over ouders die dat van het begin af aan hebben geweten.

    Voor mij is het overigens wel een reden om bewust niet te kiezen voor een land waar ooit een dergelijk iets heeft gespeeld. Ik wil die risico's niet lopen en ik zou mijn kind ook nooit recht in de ogen kunnen kijken als hij of zij slachtoffer van kinderhandel of andere praktijken zou zijn en ik wist dat dat in dat land wel voorkwam bij adopties.

  • Nannie

    Persoonlijk vind ik het belangrijk dat een land redelijk stabiel is. Tegelijkertijd vraag ik me dan wel weer af wat er in die meer onrustige landen gebeurd met kinderen die in kindertehuizen zitten…. Het is best ingewikkeld allemaal vind ik!

    Daarnaast vind ik het persoonlijk erg jammer dat het in de meeste landen niet mogelijk is om de moeder te ontmoeten.

    Een meer open vorm van adoptie lijkt me moeilijk, maar wel goed. Omdat het me voor het kind beter lijkt en het de kansen op kinderhandel mogelijk ook wat verkleind (kun je overigens ook mee rommelen natuurlijk, zeker als het kind heel jong is). Maar ja… dat gaat heel vaak niet.

    Wij weten nog niet of we op intake mogen, maar ik heb wel nog wat vragen aan de vergunninghouder mbt hoeveel geld er bij de adoptie richting dat land gaat, aan wie dat betaald wordt ed. Verder vind ik het moeilijk om als individu dit soort dingen te controleren. Wel probeer ik kritisch te blijven.

  • bonnie

    Met grote verbazing lees ik de berichten over dit topic. En dan vooral het militante gezever van Michiel. Ik vind alle intiatieven prima op dit gebied, maar je gaat toch zeker niet iemand afraden om met bepaalde vergunninghouders in zee te gaan. WAT EEN ONZIN. Ik ben een adoptiemoeder en net als zoveel ouders had ik gewoon een kinderwens. Een kind adopteren is voor mij een manier om aan mijn kinderwens tegemoet te komen. Daarvoor betreed ik uitsluitend de wettelijke paden en doe niets illegaals. Hier houdt mijn verantwoordelijkheid op.

    je kan jezelf wel lekker gek gaan maken over dit onderwerp wat en hoe…kun je net zo goed naar een waarzegger gaan.

    Als je net als ik gewoon een kinderwens hebt, ga dan gerust met welke VGH in nederland in zee. Als je inderdaad een groter/hoger doel nastreeft (zoals meerdere mensen op dit prikbord)…well by all means, dan zet je er toch lekker een private investigator op.

  • Pienemien

    Die verantwoordelijkheid ligt mijns inziens niet bij de adoptieouders. Dat kan ook niet. De adoptieouders hebben niet de mogelijkheden en middelen om een dergelijke controle goed uit te voeren, bovendien hebben zij ook niet voldoende afstand en objectiviteit. Niet voor niets wordt een zelfdoenerscontact door een vergunninghouder gecontroleerd. De controletaak ligt bij de vergunninghouder en bij de overheid, zowel in het ontvangende als in het zendende land. Dat betekent uiteraard niet dat je als adoptieouder zomaar met oogkleppen op kunt adopteren. Je moet kritisch je keuzes maken voor een vergunninghouder waarvan je denkt/voelt (want ook dat kun je niet controleren) dat er voldoende waarborgen zijn. Je moet accepteren dat er regels zijn die misschien niet prettig zijn en hoe moeilijk ook dat een adoptie er soms door allerlei omstandigheden buiten je macht niet inzit. Je hebt geen recht op een kind, zelfs niet als je er veel tijd en geld in hebt geïnvesteerd. Als je helemaal geen risico wilt lopen op enige vorm van corruptie, dan kun je niet adopteren. Ik denk dat de beslissing van een vergunninghouder of overheid om bepaalde adoptiecontacten te bevriezen of te sluiten altijd te laat zal komen. Er is dan toch altijd eerst iets gebeurd en dan duurt het nog een tijd voordat de beslissing wordt genomen.

  • Michiel

    Ik raad niets af. Ik heb alleen geschreven waar ik zelf niet voor zou kiezen, nadat N&P daar specifiek om vroegen. Als je dat al militant vindt…

  • Simone30

    Ik denk ook niet dat je 100% zeker kunt weten of het zuiver verloopt of niet. Maar voor ons was het belangrijk te beseffen dat het land waar wij uit hebben geadopteerd vrijwllige adopties betreft maar vooral ook adoptie waar ouders uit de ouderlijke macht zijn gezet. We hebben ons de vraag gesteld: wat zouden we doen als blijkt dat we met de laatste categorie te maken krijgen en blijkt dat moeder (en/of vader) niet vrijwillig aan de adoptie heeft meegewerkt…. Want dat zouden we dan toch ooit wel moeten verantwoorden tegenover ons kind. Dat wetende dat het mogelijk is en dan tóch doorgaan met de adoptie van een kindje (ook al is het in de ogen van instanties wellicht zuiver verlopen).

    En we hebben te maken met een vrijwillige afstand… voor zover we nu weten.

  • BG

    Tja….

    Ignorance is bliss:(

  • Nannie

    Nou ik heb ook een kinderwens, maar blijf toch graag kritisch kijken.

    Ik vind dat ik daarbij wel degelijk ook zelf een verantwoordelijkheid heb(binnen de mogelijkheden natuurlijk en dat is idd heel lastig, want wie overziet het hele adoptiegebeuren). Niet alleen naar ons toekomstige adoptiekindje, maar ook naar de biologische moeder.

    Wat mijn keuze voor vergunninghouder of adoptieland mogelijk niet eens anders maakt dan dat van jou trouwens.

  • Marièlle67

    Maar ik vind het wel erg hypocriet om je kinderwens boven de belangen van een kind kunt stellen. Ook wij hadden een kinderwens, maar dat betekent niet dat ik mijn ogen dan maar zou sluiten voor kinderhandel of andere misstanden. Ik blijf graag kritisch, in het belang van mijn kinderen en hun biologische ouders.