Hoi,
Huisarts (samen met man!), maatschappelijk werk (samen met man!) en contact opnemen met adoptienazorg (zij of haar man). Persoonlijk klinkt het hele verhaal mij in de oren alsof het veel te lang duurt, je vriendin is niet alleen staand en kennelijk zijn er ook huwelijksproblemen maar zelfs dan kan ik me niet voorstellen dat haar man in belang van het kind geen stappen onderneemt. Hulpverlening genoeg, maar ze zullen er wel naar toe moeten!
Groetjes,
Anja
Moeilijke situatie, maar als ik jouw tweede verhaal zo hoor dan lijkt t alsof het grootste probleem niet bij het dochtertje ligt, maar meer bij de draagkracht van moeder en het de draagkracht van het huwelijk. Ik weet natuurlijk niet hoe lang dit meisje al in het gezin is, maar ik vind t nogal ver gaan om dan te zeggen dat ze weer weg moet. Het is nu hun kind. Je gaat als je een postnatale depressie hebt (om maar even te vergelijken) je kind toch ook niet uit huis plaatsen. Ik weet er natuurlijk veel te weinig van de situatie af om te kunnen oordelen. Maar dit is wel wat mijn eerste gevoel me zegt. Dit zijn dus de situaties waar de Raad op voorhand goed op zou moeten screenen. Ik weet niet hoe zwaar het gedrag van het meisje een rol heeft gespeeld, maar slecht slapen voor een langere periode is iets wat denk ik bij adoptie kan horen.
Wel heel triest voor allen in deze situatie, maar mijn hart gaat erg uit naar het kindje, die als zoveel verloren heeft.
Lijkt mij dat je vriendin voor psychiatrische hulp nodig heeft, ze klinkt behoorlijk in de war. Misschien moet zij een poosje uit huis om hulp te krijgen?
En inderdaad, wat is de rol van vader in dit geheel???
Nou ja… ook biologisch eigen kinderen worden wel eens uit huis geplaatst.
En je kunt nooit 100 % alles foutloos screenen. Zowel bij het goed- als afkeuren van mensen als adoptief ouders overigens.
Het is in ieder geval goed dat deze moeder aan de bel trekt bij een vriendin en dat zij helpt kijken wat er mogelijk is.
Kan me voorstellen dat het taboe / de schaamte dingen alleen maar erger maakt en drempelverhogend werkt bij het zoeken naar hulp.
Hopelijk is deze cirkel te doorbreken en komt er snel ondersteuning voor het gezin.
Jeetje, wat heftig… Ik weet dat het wel eens in Amerika voorkomt, zo'n disrupted adoption (na langere tijd) en dat er dan een ander gezin was dat het kindje onder zijn hoede nam…. Maar hoe dat hier gaat, geen idee…. Misschien voorleggen aan de stichting Adoptievoorzieningen?! Is het kindje al lange tijd in het gezin of nog maar echt heel kort?
Als het echt zo is dat jouw vriendin haar kind niet meer wil opvoeden, dan is er volgens mij ook eerst nog de vraag wat de vader in kwestie wil? Het lijkt me eerlijk gezegd dat jouw vriendin nu niet helemaal serieus genomen moet worden in dit soort uitspraken - ze is er overduidelijk niet best aan toe momenteel. Wellicht is het een mogelijkheid dat het kind een tijdje door anderen wordt verzorgd maar of dat dan uiteindelijk moet leiden tot de banden definitief verbreken - het lijkt me allemaal veel te prematuur, gezien het feit dat jouw vriendin zich vandaag voor het eerst voor dit thema gaat melden bij de huisarts.
Groet,
Anja
Hallo Pauline,
Ik heb uit nieuwsgierigheid een paar onderzoeken gelezen over adoptie en ook in Nederland komt het voor dat adopties al in een vroeg stadium mislopen, zonder dat het aan het kindje ligt. Nu zijn die cijfers vrij oud, maar toch denk ik dat het wel vaker voorkomt (jammer genoeg! want vreselijk voor alle partijen, maar vooral voor het kindje!).
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's