Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Nannie
Hallo Monias,
Goed van je vriendin dat ze stappen onderneemt.
Ik hoop oprecht dat er een goede oplossing komt.
Paulina C. Schreef:
——————————————————-
> Jeetje, wat heftig… Ik weet dat het wel eens in
> Amerika voorkomt, zo'n disrupted adoption (na
> langere tijd) en dat er dan een ander gezin was
> dat het kindje onder zijn hoede nam…. Maar hoe
> dat hier gaat, geen idee…. Misschien voorleggen
> aan de stichting Adoptievoorzieningen?! Is het
> kindje al lange tijd in het gezin of nog maar echt
> heel kort?
Maar is hier wel sprake van een disrupted adoption? Nav het verhaal kan in dat niet concluderen. De klik tussen man en het kind is goed en ik lees geen heftige gedragsproblemen bij het kind. Als ik het verhaal zo lees ligt t met name aan het feit dat de moeder psychisch behoorlijk in de knel zit.
Ik wil hier natuurlijk helemaal niet te snel oordelen, want het is al erg genoeg, maar ik heb wel moeite met het feit dat er nu gesuggereerd wordt dat in deze situatie een verschil zit tussen een adoptie- of biologisch eigen kind. Ik bedoel; stel dat het kindje een biologisch eigen kind zou zijn en de moeder kwam na de geboorte in zo'n depressie, ga je dan ook het kind ergens anders onder laten brengen? Dan ga je toch alles proberen om ervoor te zorgen dat je hulp krijgt en dat je het kind een goed thuis biedt? Het krijgen van een biologisch eigen kind kan ook moeizaam zijn. Er zijn genoeg vrouwen die de roze wolk echt nog nooit gezien hebben en het heel moeilijk hebben en denken; had ik dit kind maar nooit gekregen! Ga je dan ook zeggen; ik ben er achter gekomen dat ik eigenlijk helemaal geen kinderen wil. Laat je dan je kind door een ander opvoeden?
Er zijn natuurlijk situaties waarbij een adoptiekind ernstige hechtingsproblemen heeft en niet meer thuis kan wonen door extreem moeilijk gedrag. Maar dat lijkt me een ander verhaal.
Denk ik nu te simpel of is er iemand die mijn vraagtekens bij dit verhaal begrijpt?
Monias:Ik vind het heel dapper dat je hier met je vriendin over praat en dat je haar probeert te helpen. Wat moet dit moeilijk voor jou zijn. Ik hoop heel erg dat er een goede oplossing gaat komen wat alle partijen recht doet. Ik realiseer dat mijn reacties hierboven kritisch zijn. Ik besef dat ik er te weinig van weet en wil niet te snel oordelen. Maar ik vind t wel een wezenlijke vraag als het gaat om situaties als deze. Heel veel sterkte iig voor jouw vriendin, maar zeker ook voor jou zelf. Want je zal er ook van wakker liggen!
Monias,
Fijn zo'n vriendin. Leg je vriendin uit dat het idd zoals velen hier bevestigd hebben het meer voorkomt. Ik zou ook niet naar de Raad v. Kinderbescherming stappen. Leg het idd bij st. WAN voor (werkgroep Adoptie Nazorg), die zijn deskundig op dit gebied.
Hangt waarschijnlijk met niet veilig gehecht samen. En ik wil je vriendin aanraden niet te lang te wachten met de hulpvraag. Voor hechtingsproblematiek geldt hoe jonger het kind is, hoe meer kans op een goede veilige hechting. Lees ook: Schofield, Gillian & Beek, Mary. Zij hebben een ‘basic trust’ voor zowel adoptie als pleegkinderen (hechtingsproblemen komen bij beide groepen voor) ontwikkeld die ook hier in Noorwegen is overgenomen. Er staan voor ouders ook heel practische handleidingen in om hechting en een band te bevorderen.
Hoop dat je hier wat mee kunt.
Linda
Monias,
Het ligt niet aan het feit dat je vriendin geen goede moeder zou kunnen zijn, echt niet. Het ziet ernaar uit dat ze gewoon te lang heeft gewacht met hulp te vragen en dat haar situatie nu prangend is.
De oplossing ligt m.i. niet in het kindje door een ander te laten opvoeden, want dat zou voor het kind weer een afwijzing betekenen. Dat ze een goede band aan kan gaan met haar adoptievader wil niet automatisch zeggen dat ze veilig gehecht is, het kan zijn dat in haar verleden niet goede contacten met vrouwen zijn opgedaan. Andersom komt ook voor.
Met het meisje in kwestie gaat het heel goed. Zij is vrij snel (via via) in een ander zeer liefhebbend gezin opgenomen. Inmiddels is Jeugdzorg ingeschakeld en is het een officiele pleegzorgplaatsing geworden, met waarschijnlijk na een jaar de mogelijkheid tot adoptie.
Het was een hele trieste situatie voor het kind en de adoptieouders, het meisje heeft een hele slechte start gehad hier in Nederland, maar nu lacht het leven haar toe en het is een vrolijke en ondeugende tante. Meer details wil ik ivm privacy van het kind en de beide ouderparen niet kwijt.
