adoptie.startpagina.nl

Adotpiekind na 3 weken alweer afgestaan

  • Anonymous avatar

    An65

    Wat een moeilijke situatie voor iedereen - wat een leed terwijl eenieder er met goede bedoelingen in stapte.

    Te vaak zijn niet alle gegevens beschikbaar. Te vaak is wat je nodig zou hebben voor een adequate matching er gewoon niet.

    De oplossing is politiek wat lastig maar niet moeilijk: we hebben veel moderne media, zet deze ten volle in en wees wat ‘eisender’ naar de zendende landen inzake de informatie die je minimaal wilt hebben voor een matching. Waar denk ik aan: een gedegen, psychologische, screening van het kindje, beelden per skype van het kindje laten beoordelen door een ervaren gedragsdeskundige zodat er al een beetje een beeld is van wie dit kindje is en wat het nodig heeft, ouders daarop voorbereiden, zorg bieden na de plaatsing en - last but not least - niet matchen op volgorde van binnenkomst maar op inhoud - welk ouderpaar, welk gezin dat wacht, kan dit kind het beste thuis bieden? Die vraag dient elke keer weer centraal te staan.

    We hebben daarvoor een andere kijk nodig: werken met profielen van ouders bv. en met profielen van kinderen - adoptie is voor sommige kinderen de enige optie om nog in een gezin op te groeien - dan moet de kans van slagen gemaximeerd worden en dat gebeurt m.i. alleen maar als je het proces verder inhoudelijk stroomlijnt. Dat vraagt ingrijpende wijzigingen, o.a. in financiering maar bv. ook in professionalisering, centralisering en verder inhoudelijk uitwerken van procedures. Hoe?

    Ik zou heel graag een Centrale Adoptiedienst - door de overheid betaald - hebben i.c. een koepel van Nederlandse AdoptieDiensten. Onafhankelijke screening lijkt zinvol, de ASAA teams blijven daarbij overeind maar de diverse VH en SAV kunnen deel uitmaken van zo'n koepel - hun eigen signatuur behouden maar wel allen gelijkvormig werken. Een ring van andere betrokken professionals kan daaromheen gevormd worden, bestaand uit o.a. (para)medische, juridische en gedragswetenschappelijke disciplines en zeker ook ervaringsdeskundigen - allen met specifieke adoptie-expertise.

    Per ouder(paar) en per kind zou je met profielen moeten werken waarin opvoedingskwaliteiten voor ouders en opvoedingsvragen van kinderen centraal staan. Die profielen maak je op grond van info uit de ASAA teams en de intake bij de bemiddelende afdeling in Nederland en op grond van info over het kind, een video en dossier vanuit het geboorteland. Daarna kan je matchen - op inhoud - en de kinderen en gezinnen een zorgaanbod op maat aanbieden - als dat nodig is. Een en ander kan gevoed en wetenschappelijk gevolgd worden door ADOC.

    Dat kost te veel? Nee hoor - want laten we vooral niet vergeten wat het de maatschappij kost wanneer een adoptieproces niet goed loopt - allereerst aan persoonlijk leed, maar ook maatschappelijk aan geld voor zorg, plaatsing elders of aan uitval van adoptieouders op hun werk. Ik ben de echte kostprijs een beetje kwijt maar toen ik nog in de jeugdzorg werkte (een jaar of 10 geleden) kostte een gesloten plek al 3 ton op jaarbasis.. dat is veel geld. Twee tot drie plekken voorkomen op jaarbasis, wat een reëel iets is bij goede matching, levert al een aardig beginbudget voor een organisatie…

    Versteviging van het proces bij plaatsing en matching levert meer op dan het kost maatschappelijk gezien, dat zouden we ter dege moeten narekenen bv. met de cost calculator die Loughborough University ontwikkelde voor kinderen die in Engeland in het jeugdzorgsysteem opgevangen worden. Moet wel even voor Ned. worden aangepast natuurlijk.

    Ik hoop dat dit rapport leidt tot ingrijpende wijzigingen in de praktijk. De beschreven situatie is niet nieuw - de UAI merkt al op dat het vaker voorkomt. Ik ken geen cijfers, maar vrees dat inderdaad vaker voorkomt dat een kind niet kan blijven in zijn of haar beoogd adoptiegezin. Heel triest.

    Nu er wereldwijd minder kinderen zijn buitenlandse gezinnen voor gezocht worden, is er mogelijk ook meer ruimte om inhoudelijk de matching en de zorg te verstevigen. Er zijn veel professionals die bezig zijn met adoptie, er zijn veel ervaringsdeskundigen die een goede link met de praktische betekenis van stappen kunnen borgen en er is enorm veel literatuur en onderzoek dat als basis kan dienen voor verbeteringen in procedures. Bundelen van krachten is nodig. Een politieke beslissing om dit te financieren en te faciliteren evenzo, hoewel dit eigenlijk logisch voort zou kunnen vloeien uit het feit dat Nederland partij is bij zowel het kinderbeschermings als Haags Adoptie Verdrag….. en het bovenstaande niet nieuw is …..- ook wel bekend is bij beleidsmakers - …… het had er al lang kunnen zijn….

    Anneke

  • Anonymous avatar

    Eli1

    Ik vind het wel vreemd dat er van SKeT wordt verwacht dat ze een actueel beeld hebben van de ontwikkeling van het kindje in het pleeggezin.

    De informatie die beschikbaar is over kinderen uit China is sowieso vaak verouderd, namelijk geldig vanaf het moment dat de papieren voor de kinderen klaargemaakt zijn voor adoptie, Dan komen ze na een paar maanden op een “shared list” en vandaar worden ze gematched, dit kan heel snel gaan, of het kan lang duren (bij moeilijk plaatsbare kinderen (ouder, zwaardere SN). Bij onze beide voorstellen zat er resp. 4 en 7 maanden tussen datum van de meest recente beschrijving in het kinddossier en de matching door de vergunninghouder. In die tijd kan er in een kinderleven heel wat gebeuren. Als de info sterk verouderd is kan er door de vergunninghouder wel extra info worden opgevraagd, maar is het nog maar de vraag of dat ook ter beschikking wordt gesteld.

    Wij kunnen als ontvangend land wel willen dat er superactuele up to date informatie beschikbaar wordt gesteld maar kindertehuizen in (in dit geval) China kunnen heel andere prioriteiten hebben, dan het verstrekken van updates over kinderen van wie de info nog relatief recent is. Bijvoorbeeld het klaarmaken van adoptiepapieren van andere kinderen; het verzorgen van kinderen die nog in het kindertehuis zijn en mogelijk geen kans maken op adoptie, het medisch begeleiden van kinderen…..

    De werkelijkheid is dat je al blij mag zijn als de medische info die verstrekt wordt in ieder geval correct is, als is die dan verouderd - vaak blijken SN toch verzwegen of vergeten te zijn.

    Ik vind het onder die omstandigheden irreeel te eisen dat het gaat lukken om een up to date beschrijving te krijgen van het geestelijk welbevinden van een kindje. (Dit nog los van de vraag of zo'n beschrijving wel zoveel zegt over de manier waarop een kindje op het trauma van de adoptie zelf gaat reageren!)

    Ik zie dan ook veel meer in het informeren van adoptieouders vantevoren (gebeurt volgens mij al behoorlijk goed) en in het bieden van nazorg (dus niet daarop bezuinigen maar uitbreiden!). Verder denk ik dat in de screening niet alleen gechecked zou moeten worden of aspirant adoptie ouders een realistische verwachting hebben, maar ook of ze geneigd zijn hulp te zoeken als zich problemen voor zouden doen.

  • Anonymous avatar

    An65

    Juist daarom een pleidooi om nieuwe media in te zetten - zie mijn uitgebreide commentaar - laat mensen hier meekijken per video/skype oid en dan een beeld van het kind vormen… en natuurlijk kan er eea veranderen - kinderen ontwikkelen zich snel - en is het zaak te voorkomen dat dossievorming snel handelen of zorg voor andere kinderen in de weg zit. Toch moet je als VH en als ouders wel een goed beeld moet hebben van wat een kindje, jouw kindje, nodig heeft. Matching kan veel inhoudelijker.

    Natuurlijk kan het allemaal bij ontmoeting/plaatsing anders zijn dan vooraf lijkt.. maar toch er is - vind ik - nooit een excuus voor onvolledige info. Daar zit een enorm stuk werk in wat samenwerking, culturele discussies e.d. betreft maar dat is toch wel zeer de moeite waard om in te investeren.

    In elk geval kan je met nieuwe media een heleboel en dat lijkt mij in het belang van iedereen.

    Anneke

  • Anonymous avatar

    Titia

    Het voornaamste wat hier speelt is toch dat deze vrouw psychiatrisch ziek was? Dat een kindje de ene ouder niet accepteert/afwijst of de andere ouder gemakkelijker accepteert kan bij iedere adoptie gebeuren. Dat heeft niets te maken met de match die K&T gemaakt heeft m.i. of de correctheid of uitgebreidheid van de beschikbare info over het kind.

    Adoptie (maar ook een ‘gewone’ zwangerschap en geboorte van een kind) gaat nu eenmaal met veel onzekerheid gepaard en vraagt veel van de ouders. Hoe zwaar of moeilijk het zal zijn is voor een groot deel niet te voorspellen. Vandaar dar de raad ook screent ( hoe vervelend veel mensen dat ook vinden) je moet een goede draagkracht hebben en stabiel zijn.

    Daarbij schrijft de vriendin op ene bepaald moment dat het met die afwijzing nogal meeviel. Ze neigde meer naar de vader, maar als deze weg was trok het ook naar de moeder. Ook schrijft ze dat de psychiatrische problemen op de voorgrond staan. Depressie gebruik van pillen en alcohol, slaapproblemen,niet thuis voelen in eigen huis etc……

    Dan weten we niet of dit de eerste keer is dat er psychische problemen zijn of dat deze zich al eerder voorgedaan hebben. In het laatste geval kun je zeggen dat de RvdK geen goede screening gedaan heeft. Maar ook een psychiatrisch verleden kun je verzwijgen en je kunt je beter voordoen dan je bent. Ik betwijfel overigens dat het de eerste keer zou zijn dat deze vrouw zo de weg kwijt is, maar ik weet het ook niet zeker.

    Verder verbaast mij natuurlijk ook de gang van zaken. Dat K&T niet op de hoogte was en dus ook niet op de hoogte gesteld was. Er staat in 2011 dat er door de nieuwe pleegouders wel jeugdzorg ingeschakeld is en dat de pleegzorg officieel gemaakt is. Blijkbaar heeft jeugdzorg ook geen melding gedaan bij justitie? Of ieg de pleegouders ertoe aangezet K&T op de hoogte te brengen?

    Of het was al lang bekend bij justitie, maar komt nu voor het eerst in het nieuws?

    Al met al een treurig gebeuren. Ik vraag me echter af of de grootste rol hierin niet bij de adoptieouders zelf ligt die informatie achterhouden en verzwijgen en de betrokken instanties (RvdK, K&T) niet op de hoogte brengen en adequaat hulp zoeken als er problemen zijn. Er sprak heel veel wanhoop uit die mail destijds. Maar ook dingen zelf willen oplossen, geen hulp zoeken, wantrouwen naar hulpverlening.

    Ik hoop voornamelijk dat het meisje nu in een goed gezin zit en daar dan mag blijven.

    Groet, Titia

  • Anonymous avatar

    m.vanolst@adoptie.nl

    http://adoptie.nl/nieuwsdetail/65/Reactie__Adoptievoorzieningen_op_rapport_Inspectie_Jeugdzorg/mn/2/mn/2/

    Ik ben het met Anneke eens; nazorg kan efficienter georganiseerd worden.St. Adoptievoorzieningen heeft in 2012 een samenhangend plan voor adoptiestartzorg bij VWS ingediend. Zit inhoudelijk goed in elkaar en kost relatief weinig geld. Ook vergunninghouders stonden positief t.o. dit plan. Het is echter wederom door VWS afgeschoten. Er werd gezegd dat het consultatiebureau de aangewezen partij is om adoptiekinderen/gezinnente monitoren en begeleiden. Tssss… Alsof je gehechtheid kan screenen in een wachthokje bij CB. Daar meet je stress, geen gehechtheid.

    We wachten met smart op de brief (voorjaar 2013) van de staatssecretatis van Rijn over adoptienazorg. Vandaag contact gehad met kamerleden en anderen. Sommige slagen haal je in latere rondes…Don't give up!

    Marion van Olst

    hoofd nazorg

    Stichting Adoptievoorzieningen

  • Anonymous avatar

    Nan33

    Wat ik alleen niet snap, de adoptieouders stonden alleen open voor een kindje met een lichte special need.

    Omdat twee vergunninghouders hun daardoor niet bemiddelbaar vonden zijn ze daar afgewezen.

    Vervolgens zijn ze via K&T gematched aan een special focus kindje, ik ben niet helemaal thuis in de procedures in China maar ik dacht dat special focus niet onder een lichte special need viel.

  • Anonymous avatar

    Yunala

    Ja, met alle respect, je kunt de schuld bij alle mogelijke instanties leggen, hier of in China, maar het lijkt er toch eerder op dat deze “ouders”geen reel beeld van adoptie hadden. En dan kun je er nog zoveel VIA, screening en voorlichting instoppen of hulp beschikbaar hebben achteraf, maar als mensen dit niet willen horen of aanpakken…..houdt het op en is dit kind waarschijnlijk ook veel beter af zonder deze “ouders”.

    Als mensen na een gewone zwangerschap om welke reden dan ook niet goed voor hun kind zorgen is het toch ook niet de “schuld”van de verloskundige, het ziekenhuis enz.?

    Tijdens de intakes bij vergunninghouders is er (ook bij K&T) ruim aandacht voor gedrag dat kinderen direct na ophalen kunnen vertonen, ook weet elke adoptieouder meer dan de gemiddelde ouder denk ik, waar hulp te halen is, sla de VIA boekjes of boekjes van vergunninghouders er maar op na. Maar als mensen niet willen……en dat leidt ik idd af uit het feit dat je een kind na 3 weken al weer afstaat, dan houdt het toch echt op.

    Overigens, de SF lijst bevat soms ook kinderen met relatief lichte sn, als is zwaar of licht natuurlijk zowieso een subjectief gegeven.

    En, over het beter matchen van kinderen en ouders, voor hier een prima plan, de keuring bij de Raad vonden wij persoonlijk onzin, iedereen kan hier de juiste gewenste antwoorden wel bedenken, een psychologische testbatterij lijkt dan in elk geval wat meer gewicht te geven. Maar, voor de kinderen….we hebben het wel over 3e wereld landen. Natuurlijk is China aan de ene kant superwelvarend, maar dat zal je echt niet terug zien in het gemiddelde tehuis, en om van hieruitmeer eisen te stellen lijkt me niet bepaald in het belang van de kinderen, China redeneert toch echt dat wij blij mogen zijn dat we uberhaubt kinderen krijgen uit hun land. Gedragswetenschappen, psychiatrie enz. is daar in veel gevallen sowieso niet bepaald populair, op zijn zachts gezegd. Meer eisen betekend misschien ook geen kinderen naar NL, jammer voor de ouders, maar vooral voor kinderen die dan mogelijk opgroeien in een tehuis wat in China echt geen alternatief is! Wellicht nog beter benadrukken naar ouders dat adoptie zeker voor het kind niet direct een roze wolk is, en dat hechting niet alleen betekend de buurvrouw 3 maanden buiten de deur houden.

    Daarnaast, hoe triest ook, wellicht is niet alles te voorkomen al moet je daar natuurlijk wel naar streven. Het is net als met opereren. Daarbij komen complicaties voor, en de de beste manier om die te voorkomen is niet opereren. Echter sterft dan ook een deel van de patienten.

  • Anonymous avatar

    metam

    De ouders hebben meerdere keren gebeld met k&t en toen geschreven op een sf kindje. Ik neem aan dat het vaker voorkomt dat ouders uiteindelijk zich voor meer verschillende sn's aanmelden ofwel bijv. bij een tweede kindje meer sn's aangeven toch?

  • Anonymous avatar

    m.vanolst@adoptie.nl

    Ik hoop vandaag maar een ding; dat nieuwschierige journalisten en ouders die zich betrokken voelen bij het onderwerp NIET het internet en adoptiegroepen en

    fora gaan afstruinen naar meer informatie over het kind en haar huidige verblijfplaats. Ik begrijp dat er ook een ‘zoektocht’ is gestart naar mede-adoptieouders die tijdens hun eigen reis en verblijf zijn geconfronteerd met deze akelige situatie. Onbegrijpelijk!

    De privacy van alle betrokkenen (kind, pleegouders, ouders) moet gewaarborgd blijven! Stel je voor…. :-(

    marion

  • Anonymous avatar

    Nan33

    Het klopt dat het kan dat aspirant ouders in de loop van de procedure hun ideeën over special need of leeftijd bijstellen vaak krijg je dan ook weer een extra gesprek bij de raad voor aanpassing van je rapport dat is hier niet gebeurt. Wanneer er dan toch gematched wordt met een kindje wat waarschijnlijk meer zorg nodig heeft dan wat eerder door de ouders is aangeven en waar toestemming voor is gegeven ligt er toch ook wel een stukje verantwoording bij K&T. Neemt niet weg dat ik niet begrijp waarom de ouders geen hulp hebben gezocht, maar er al zo snel voor hebben gekozen dit kindje uit huis te plaatsen.