Beste mensen,
Ik ben 22 jaar en geaopteerd. Via internet kinderen adopteren daar ligt niet mijn voorkeur.
Daarnaast wil ik even reageren op de reactie van Laura. Wat zijn geschikte ouders en wie heeft bepaalt wie dat zijn?
Begrijp me goed,het is enigszind wel goed dat adoptieorganisaties het zo doen, maar elke debiel in Nederland kan een kind krijgen en mensen die het dolgraag willen, daar wordt zo'n ellenlang traject voor verzonnen.
Ja, mensenhandel is verboden, ben ik ook op tegen. Zelf kom ik uit Indonesië, mijn ouders hebben mij ‘gekregen’ via de stichting Kind en toekomst.
Afgelopen jaar ben ik wederom in IndonesÃÂë geweest en wat hb ik te horen gekregen? Ik ben in Nederland gekomen via…kinderhandel Welliswaar niet via internet, want dat bestond toen nog niet.
Er bestaan ook landen waar je het kind uit mag zoeken, dat gebeurd ook en daar is niets op tegen.
Het is of allemaal verbieden of alles toestaan, m.a.w. gewon maar afwachten wat je krijgt, als je zelf zwanger bent kan je het ook niet bepalen wat het wordt!!!!!
al eerder heb ik gereageerd op het prikbord op det onderwerp adoptie is kinderhandel:
>>>>>>>>>>>>>>
Auteur: Dianah (—.upc-f.chello.nl)
Datum: 29-12-02 01:27
Beste mensen,
Ik reageer laat maar wil toch wat kwijt.
Ja ook ik ben geadopteerd, en nee je hoeft mij niet zielig te vinden.
De stelling van Joke vind ik niet verkeerd, had hooguit iets anders geformuleerd kunnen worden.
Ja, adoptie is een vorm van mensenhandel en wel een legale vorm.
Waarom ik dit zeg? Hier ben ik afgelopen jaar zelf achter gekomen.
Ik kom uit Indonesië en ben nu 22 jaar. In 1999 heb ik mijn bio-ouders ontmoet en mijn broer en zusjes.
Afgelopen jaar ben ik er wederom geweest en stukje bij beetje krijg ik het complete verhaal te horen.
Ik was altijd erg naïef. Toen mij verteld werd dat ik via inderhandel in Nederland terecht was gekomen keek ik natuurlijk heel vreemd op, maar eigenlijk is het heel logisch. Mijn bio-moeder wilde mij helamaal niet afstaan! Nou daar sta je dan.
Ik zal mijn verhaal vertellen: Mijn moeder had een man en een zoon, man was weggegaan. Mijn moeder was zwanger geworden van een ander die man was ook weer weggegaan. In Indonesië is het heel normaal om kinderen waar men niet voor kan zorgen TIJDELIJK elders onder te brengen, waarna als er voldoende geld is, het kind weer teruggehaald wordt. Dat is daar de gewoonte PUNT.
Goed, ik ben in ieder gevl in de verkeerde handen terecht gekomen en mijn zusje na mij ook. Vervolgens kwam de eerste man weer terug en had ze weer geld en ging ons opzoeken. Ik zat intussen dus in Nederland en mijn zusje woonde bij de laatste kinderhandelaar in de rij omdat de adoptie toen stopgezet is zat hij dus nog met een kind in zijn maag. Hij is hier ook voor veroordeeld en mijn zusje woont nu nog steeds bij die vent in Surabaya.
Indonesië is een arm land, adoptie is legaal, er is veel vraag naar en het aanbod was niet zo groot, dus geld vragen maar ervoor.
De bedragen die ik hoor wat voor een adoptiekind betaald moet worden bij de stichtingen zelf, daar ben ik ook erg van geschrokken. Ik bedoel indonesië, heb er zelf nog een half jaar gewoond toen ik 20 was, zo duur is het daar niet, het lijkt mij sterk dat het bedrahg dat voor een kind betaald word puur en alleen is ter vergoeding van de ‘onkosten’ die zijn gemaakt.
Inmiddels is het ‘exporteren’ van Indonesische kinderen verboden, maar niet dat het probleem van kinderhandel daarmee opgelost is.
Sinds twee jaar heb ik geen contact meer met mijn (adoptie)ouders. Nadat ik uit indonesië teruggekomen was had ik veel vragen waar ik geen antwoord op heb gekregen.
Voor adoptieouders is dit misschien heel hard maar het is mijn mening.
Mijn opa zei een tijdje terug tegen me dat ik mijn ouders moest eren want ze hadden mij uit de stront gehaald. Een uitdrukking waar ik nu nog kwaad om kan worden.
Mijn vriend reageerde direct met de wedervraag: wie heeft wie uit de stront gehaald? Jij kan ook wel zeggen dat je je ouders uit de stront gehaald hebt, want zij konden geen kinderen krijgen en als jullie er niet waren geweest hadden je ouders toch echt een probleem.
Bij mijn ouders heb ik zo mijn vraagtekens waarom zij ooit besloten hebbe oor adoptiekinderen, was het eigen belang, konden ze geen kinderen krijgen, moest het van de kerk, was het een status.
Ik wil niet zeggen dat ik tegen adoptie ben, anders had ik hier zelf niet gezeten, maar eigenlijk is het iets heel onnatuurlijks. Maak maar eens een stamboom, wie komt daar in voor?
Is een adoptiekind een alternatief??????? Je probeert het eerst zelf en als het niet lukt dan maar adoptie. Zo heb ik het in ieder geval wel opgevat.
De voorkeur lag bij een eigen kind, maar ja omdat het niet lukte en WIJ wilden kinderen, dan maar adopteren. Hoe ver ga je met je beslissing ?
Momenteel ben ik veel bezig met adoptie en het beter t leren begrijpen, vandaar dat ik hier terecht gekomen ben.
Dit was mijn verhaal.
groetjes,
Dianah
>>>>>>>>>>>>>>>
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
