Anja1 Schreef:
——————————————————-
> O, jij hebt nog nooit gehoord dat kinderen er
> problemen mee hebben dat ze internationaal zijn
> geadopteerd? Misschien je wat beter verdiepen in
> de materie, want ik ken talloze verhalen van
> kinderen die het heel spijtig vinden dat ze in
> (adoptie)omgeving vaak weinig rolmodellen hebben
> als het bijvoorbeeld gaat om uiterlijke kenmerken.
> Of volwassen geadopteerden die aangeven dat ze
> anders benaderd worden omdat ze er anders uitzien.
>
> Mijn kids vinden het heerlijk om in China te zijn,
> juist omdat ze dan niet afwijken qua uiterlijk.
> Hadden ze in China domestic geadopteerd kunnen
> worden dan zouden ze dat probleem in elk geval
> niet gehad hebben. Maar ja, ze waren allebei bijna
> drie, dus in jouw redenering klopt het dan wel dat
> ze het mogelijk vervelend vinden. Als ze maar als
> pasgeboren baby geadopteerd waren had het niks
> uitgemaakt? Persoonlijk denk ik dat ze dan net zo
> aziatisch zouden zijn geweest….
> Waar baseer jij je stellige uitspraken eigenlijk
> op?
>
> Groet,
>
> Anja
1. Een hoop rapporten die geen verband konden vinden.
2. Eigen ervaringen en een hoop tegengestelde ervaringen van anderen.
Jouw trekking van 3 stuks (dat bedoel ik niet zo cool hoor) is natuurlijk geen onderzoek (evenmin als mijn trekking van 4).
Ik ga ervan uit dat elk geadopteerd kind niet meer bij zijn eigen ouders kan zijn en dat elke adoptief ouder waar dan ook ter wereld gecheckt is op capabiliteit.
Daarvan uitgaand is er mijn inziens maar 1 feit te onttrekken uit alle onderzoeken. Zo jong mogelijk adopteren.
Ook hierin zijn er natuurlijk weer uitzonderingen. Ook op deze site loopt iemand rond die stellig beweert dat dit niet zo is want van haar 3 kinderen heeft de “oudst geadopteerde” de minste bindingsproblemen. Maar door de bank genomen is de kans op bindingsproblemen het kleinst.
Het is ook een logisch iets.
Waar ik me aan stoor is vrijwel elke maatregel die onnodig wordt opgeworpen om een kind zo jong mogelijk van een goed huis te voorzien.
Dat is niet alleen het subsidariteitsverhaal.
Dat is bijvoorbeeld ook de idioterie dat een kind in china nog tot een half jaar in een tehuis moet blijven nadat er een match is.
Overigens hebben wij het probleem op een voor jou denk ik bevredigende wijze opgelost. Wij zijn verhuist naar het land van mijn vrouw en hebben daar geadopteerd. Oh ja, van nog iets bevestig gekregen hier. Er is een overschot aan adoptiekinderen en niet aan ouders. Dat leek me eigenlijk altijd al, maar ik was in Nederland bijna overtuigd geraakt van het tegenovergestelde. Voor je hierin tegenin gaat, kijk even hoeveel wezen er in alleen al bijvoorbeeld Cambodja rondlopen. En ik weiger te accepteren dat deze kinderen om bijvoorbeeld politieke redenen “niet adoptabel” zijn.