Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Michiel
Maar waarom wiste je je bijdragen dan wel? Dat zal ik dan ff aanpassen op mijn blog…
Je kan er zelf voor kiezen om je hele leven lang te koketteren met het feit dat je geadopteerd bent. Op ht adoptieforum loopt inderdaad een aantal mensen die dat doen. Zo kan je er inderdaad voor kiezen een weblog over dit onderwerp te maken en zoals triangle het onderwerp binnenste buiten te houden. Triangle lijkt zichzelf wel te identificeren met het geadopteerd zijn. Bij elke scheet komt dit naar boven. En Michiel heeft er een soort levensinvulling van gemaakt (wat natuurlijk prima is, ieder moet voor zich bepalen waar hij zich mee wil bezighouden). Adoptie continu in elk aspect van je leven terug te laten komen is een keuze. Michiel doet net alsof je die keuze niet hebt. Net zoals je bent ooit mishandeld, dus zul je altijd de mishandelde blijven?? Ik vind het persoonlijk belachelijk te lezen dat elk kind ook een keer de geadopteerde wordt. Jezes..moet dit nou echt? Moeten we kinderen stigmatiseren?? bij voorbaat? Niet elk kind wil de geadopteerde worden. De meeste kindjes willen gewoon normaal zijn en ergens bij horen. Niet continu een speciaal stempeltje op hun voorhoofd krijgen. Je kan er ook voor kiezen het een plaatsje te geven en het verder te laten rusten. Dan ben je dat ‘gezever’ (excusez le mot) over geadopteerd zijn, het adoptiekindje zijn etc. echt wel meer dan zat. Ouders, niet alle kinderen/volwassenen zullen hun hele leven lang gebukt gaan onder hun adoptie, en ook niet alle kinderen en volwassenen zullen met dit onderwerp te koop willen lopen en ook niet iedereen wil daar continu in duiken. De meesten willen gewoon normaal zijn, en ergens bijhoren. Niet iedereen wil bij de groep ‘geadopteerden’ horen. Mijn dochter krijgt regelmatig ‘medegeadopteerden’ die zo graag vriendschap met haar sluiten omdat ze óók geadopteerd is, mijn dochter vindt dat helemaal niets. Ze voelt zich niet verwant aan iemand puur vanwege het feit dat ze ook geadopteerd is. Daar is toch echt meer voor nodig.
Yuut omschreef t als volgt:
Hoop er voor te kunnen zorgen dat hun identiteit bestaat uit hun persoonlijkheid en ervaringen, en daar maakt geadopteerd zijn onderdeel van uit, maar veel andere dingen ook.
Dat vond ik juist heel mooi geformuleerd!
Dan terug bij het onderwerp:
We zijn er qua VGH nog niet uit. Qua land waarschijnlijk wel, hoewel dit voor ons ook wel een moeilijke keuze is.
We gaan hoogstwaarschijnlijk voor China (SN natuurlijk). Dit land voelt voor ons het beste, maar daarnaast zijn we ons er wel van bewust dat we grote kans hebben dat we weinig/niets van de achtergrond van ons kind weten. Dat aspect bij China maakt t voor ons wel heel moeilijk. We zouden dit graag anders zien. Helaas is dat niet zo. We zullen er wel alles aan doen om later dit plaatje voor ons kind volledig te maken (hoewel dat niet altijd lukt). De biologische ouders zullen (zelfs als ze niet weten wie ze zijn) altijd een rol spelen in het leven van ons kind en van ons. We willen ons kind de ruimte bieden voor alle 4 de ouders te houden.
Gisteren was Spoorloos op ned1 waarbij ze terugblikken op een zoektocht van een 10jarig Chinees meisje naar haar familie. Ze hebben na de ontmoeting nu contact met elkaar via internet en de NL-familie steunt de chinese familie financieel. Zodat de zussen van het meisje ook kunnen studeren. Ik vond het mooi en ontroerend om te zien; een kijktip dus!
Blijven dus 3 VGH's over voor ons voor China. Welke van de 3, daar zijn we nog niet uit. En wat betreft China is het zo dat alle VGH's afhankelijk zijn van het zelfde centrale bureau in Beijing. Dus of ze daar nou werkelijk zoveel verschillen in hebben, dat vraag ik me af. We laten het nu even rusten en gaan na de vakantie een lijstje met vragen opstellen om met de VGH's in gesprek te gaan.
@N&Pn: het special focus programma is in zoverre verschillend dat elke VGH haar eigen aanbod heeft. Ook is in mijn ogen Meiling en WK strenger in hte aantal en de zwaarte van de SN's dan K&T. Maar dit was enige maanden terug. Aangezien ook het aantal SN-kinderen wat terugloopt naar ik heb begrepen weet ik dus niet hoe het nu is. Bovendien gaan de VGH met het one on one program werken. Ik weet ook niet of elke VGH daar aan mee doet.
Dag B.,
Wat knap (dit is inderdaad cynisch), dat jullie al ‘'prima weten wat jullie je dochter gaan vertellen’' terwijl je nog niet weet wat je in China voor informatie gaat aantreffen/vinden. Je zult de eerste ouder niet zijn namelijk die door informatie die daar in China wel of niet beschikbaar komt, geconfronteerd wordt met het feit dat heel veel dingen anders zijn dan ze op voorhand leken. Onze eerste adoptie is inmiddels tien jaar geleden en elke dag weer leveren zaken vragen op, vragen dingen die mijn kind vraagt om nieuwe afwegingen, ik durf vandaag de dag nog niet eens zo stellig te zeggen dat ik ‘'prima weet wat ik mijn kind ga vertellen’'. Ook omdat de informatie zich uitbreidt, wisselt enz.
Je valt Michiel persoonlijk aan (is ook tegen de forumregels maar dat even terzijde) terwijl hij mijns inziens inhoud aanbrengt die voor iedere adoptieouder relevant is.
Groetjes,
Anja
