Ervaringen vergunninghouders

  • geadopteerde

    Als geadopteerde wil ik even reageren op de discussie hier. Ik ben zelf geadopteerd en ik heb geadopteerd. Ik realiseer mij dat mijn verhaal op zichzelf staand is en dus niets zegt over een ander kind. Maar ik persoonlijk heb nooit de behoefte gehad mij te verdiepen in mijn biologische ouders. Mijn adoptie ouders hebben mij dat opgelegd, terwijl ik daar gee nbehoefte aan heb. Ik wil ook geen contact met hen (zij wel met mij). Ik had er ook een gloedhekel aan als mijn ouders mij beschouwden als geadopteerde. Ik heb het geadopteerd zijn een plaats gegeven, en omdat ik pro-adoptie ben adopteer ik nu zelf ook (ik ben mijn ouders dankbaar voor alle kansen die ik van hen heb gekregen). Ik zou persoonlijk heel moe worden als mijn ouders een soort spokespersons zouden worden voor adoptie en alles wat daarmee samenhangt en ik heb ook geen zin om het onderwerp uit te melken te pas en te onpas. En ik zie mijzelf al helemaal niet als ‘geadopteerde’. Dus die benaming van Michiel daar krijg ik de kriebels van (hij zei“ieder kind wordt ooit een geadopteerde”. BRRR.

  • Yuut

    nee, zo bedoelde ik het dus juist niet, onze zoon mag trots zijn op wie hij is, en daar maakt geadopteerd zijn een onderdeel van uit, zeker, net als zijn 1e nationaliteit en familie daar een onderdeel van uit maakt, en dat is allerminst iets wat wij proberen uit te wissen of te negeren.

    Uiteraard mag jij zowieso schrijven op je eigen blog wat je wilt, maar ik vond het jammer omdat ik denk dat heel veel punten die je aandraagt hartstikke terecht zijn en ik het daarin met je eens ben, alleen kreeg ik het idee dat je op basis van een paar zinnen mensen veroordeelt en neerzet in een hokje. Maargoed, dat is zowieso het risico van een forum als dit. ;-)

  • Yuut

    Goed om ook eens eens een reactie van iemand te lezen die zowel geadopteerd is, als heeft geadopteerd!

    Heb van vrienden van ons, die eenzelfde situatie hebben, weleens gehoord dat zij door andere geadopteerde mensen wel is verweten dat zij nog ontkennend zijn hoe beschadigd zij zijn door hun adoptie, omdat zij zelf adopteren…….

    Lijkt mij toch dat we misschien allemaal eens moeten afleren dingen in te vullen voor anderen! Adoptie is niet simpelweg goed of fout, het is gewoon. En het is dermate complex en persoonlijk dat iedereen recht heeft op zijn eigen gevoel en ervaringen erbij.

    Verder, N&P veel succes met de uiteindelijke keuze en het traject!

  • Michiel

    Ik bedoelde dat niet zo letterlijk, mijn punt was dat ik het idee heb dat sommige aspirant-adoptieouders steeds ‘een kindje’ in gedachten houden. Maar dat kind wordt wel groter, op een dag een (dwarse) puber en later ook een volwassene. En iedere geadopteerde gaat verschillend om met afstand en adoptie. Ik wil dat niet problematiseren, maar ik vind wel dat je als adoptieouder afstand en adoptie bespreekbaar moet maken, omdat je niet kan weten (en misschien ook niet kan beïnvloeden) hoe jouw kind ertegen aan kijkt. Zodat het geen ‘moeilijk onderwerp’ wordt en eventuele loyaliteitsconflicten bespreekbaar worden. En als die er niet zijn kun je je gelukkig prijzen. Verder weet ik niet of jij enigszins lijkt op je adoptieouders, maar mijn kinderen lijken in ieder geval niet op ons. Het thema adoptie is dus bij ons sowieso onontkoombaar.

  • Michiel

    Ik zal het ff aanpassen op mijn blog.

  • Michiel

    Overigens: waarom koos je als alias geadopteerde, terwijl je jezelf helemaal niet ziet als geadopteerde?

  • geadopteerde

    Hoi Michiel, ik koos juist de naam geadopteerde omdat ik het cynisch bedoel, of is dat misschien niet het goede woord, maar juist om mijn mening te benadrukken en verder vond ik het juist wel duidelijk voor de lezers op het forum omdat ze dan kunnen zien wie welke mening verkondigt (vanuit welke positie)

  • Michiel

    OK, ik dacht even dat je een sokpop was, ook omdat dit je eerste bericht was. Dat zou wel heel treurig geweest zijn :(

  • geadopteerde

    En om geen misverstanden te kweken, het feit dat ik geadopteerd ben maakt wel degelijk deel uit van mijn persoonlijkheid, net als mijn uiterlijke kenmerken en nog veel meer. Dus het is niet zo dat ik het geadopteerd zijn wil ontkennen. Maar ik wil geen label op mijn hoofd hebben, dat mijn hele zijn daaraan wordt opgehangen. Dat alles daar mee te maken zou hebben. Ik heb (toevallig) niet meer of minder psychische/lichamelijke problemen dan vele mensen om mij heen die niet geadopteerd zijn. Als mensen mij van begin af aan zouden hebben behandeld als iemand die zwaar beschadigd is en een enorm trauma heeft opgelopen, heb je grote kans op een self fulfilling prophecy. Ik ben geen slachtoffer. Mij is niet iets enorm tragisch aangedaan vind ik zelf. Ik wil dit ook niet aangepraat krijgen. Ik heb mij op de positieve kanten gefocused, hte feit dat ik kon studeren, in weelde leef, dat ik fantastische familie en vrienden heb, etc. etc.. Ik zie sommige geadopteerden die op een gegeven moment wel heel veel medelijden met zichzelf krijgen (dit kan ook deels door de omgeving worden gevoed). Natuurlijk zijn er bij die ook wel echt enorm psychisch letsel hebben opgelopen. Ik geloof persoonlijk in de veerkracht van een mens. Althans, ik hoop dat mensen daarover beschikken en hun trauma of wat dan ook uit hun jeugd, te boven kunnen komen. Al dan niet met therapie.

    Ik ben blij te horen dat het niet Michiels intentie was het geadopteerd zijn te problematiseren. Iets wordt namelijk pas een probleem als jij dat zelf vindt, als jij dat zelf ervan maakt. Dat is iets wat ik mijn kind ook wil meegeven.

  • geadopteerde

    sorry, ik ben geloof ik niet helemaal thuis in adoptiejargon. Wat bedoel je met een sokpop?