Als geadopteerde wil ik even reageren op de discussie hier. Ik ben zelf geadopteerd en ik heb geadopteerd. Ik realiseer mij dat mijn verhaal op zichzelf staand is en dus niets zegt over een ander kind. Maar ik persoonlijk heb nooit de behoefte gehad mij te verdiepen in mijn biologische ouders. Mijn adoptie ouders hebben mij dat opgelegd, terwijl ik daar gee nbehoefte aan heb. Ik wil ook geen contact met hen (zij wel met mij). Ik had er ook een gloedhekel aan als mijn ouders mij beschouwden als geadopteerde. Ik heb het geadopteerd zijn een plaats gegeven, en omdat ik pro-adoptie ben adopteer ik nu zelf ook (ik ben mijn ouders dankbaar voor alle kansen die ik van hen heb gekregen). Ik zou persoonlijk heel moe worden als mijn ouders een soort spokespersons zouden worden voor adoptie en alles wat daarmee samenhangt en ik heb ook geen zin om het onderwerp uit te melken te pas en te onpas. En ik zie mijzelf al helemaal niet als ‘geadopteerde’. Dus die benaming van Michiel daar krijg ik de kriebels van (hij zei“ieder kind wordt ooit een geadopteerde”. BRRR.