Tijdens onze VIA cursus (paar jaar geleden) werd door de cursusleidster bij het bespreken van binnenlandse adoptie een geval genoemd van een plaatsing van een kindje afkomstig van een (ik meen alleenstaande) moeder van allochtone afkomst, die ervoor koos het kindje bij een homokoppel (2 mannen) te plaatsen.
Ik vind het trouwens erg raar om voor te stellen bij binnenlandse adoptie voor homoparen voorrang te verlenen of zo. We redeneren altijd vanuit het belang van het kind, en dan ineens niet meer?
Het is niet zo dat een kind beter af is bij homokoppels, dus dit zou een vreemde insteek zijn. Je kan zelfs beargumenteren dat er een uitdaging voor het kind bijkomt als het door een homokoppel wordt geadopteerd in plaats van “gewoon” door hetero-ouders.
(Voor de duidelijkheid: ondanks dat ben ik niet tegen homoadoptie).
Dag Eli,
Waarom zou bij voorrang geven aan homoparen bij nederlandse adoptie niet meer vanuit het belang van het kind geredeneerd kunnen worden? Het gaat erom dat een kind een thuis geboden krijgt door ouders die kunnen voldoen aan de behoeften van het kind. Dat lijkt mij niet homo- of heterogebonden…. Dat er bij meerdere homoparen mogelijkerwijs sprake is van ‘betere’ geschikt van het ene paar boven het andere - dat kan, maar dat heeft meer te maken met draagkracht en dat soort zaken. Persoonlijk vind ik het behoorlijk hypocriet van de nederlandse overheid om in de wetgeving op te nemen dat homoparen kunnen adopteren, in de wetenschap dat het bijna nergens kan, tenzij je je homosexuele geaardheid verzwijgt. Bij nederlandse adoptie kan de nederlandse overheid er zelf invloed op uitoefenen, doe dat ook. Vind ik!
Groet,
Anja
Hoi Anja e.a.,
Als lid van de groep waar je over praat kan ik het toch niet nalaten je even te bedanken voor de morele steun. Wij hebben als homopaar inderdaad een bepaald raakvlak met de discussie in deze draad, puur omdat de VS op dit moment officieel voor ons nog steeds de enige reële mogelijkheid vormt. Omdat we echter zelf ook moeite hebben met VS adoptie, kiezen we er desondanks niet voor.
Dat betekent voor ons dat er nog maar een paar alternatieven overblijven als het om adoptie gaat:
- Adoptie uit een ander land. We spannen ons hard in om te zien of er mogelijkheden kunnen komen via Zuid-Afrika.
- Nederlandse adoptie. Ik heb via een vriendin het boekje “echte vaders” gelezen, waarin verhalen staan van adoptievaders. Eén van de verhalen gaat over een koppel dat uit 2 vaders bestaat en dat een kindje via Nederlandse adoptie heeft geadopteerd. Dat is dan ook meteen het enige geval dat mij bekend is. Onze raadsmedewerkster heeft ook dit voorbeeld aangehaald, en er aan toegevoegd dat het de enige keer was dat een kindje via Nederlandse adoptie aan een homopaar is toegewezen.
Ik weet niet waarom het zo is, maar afgezien van de lobby voor het in stand houden van VS adoptie, merken wij vanuit de Nederlandse overheid weinig tot geen steun bij het ontwikkelen van andere mogelijkheden. Dat is inderdaad vreemd te noemen als je redeneert vanuit de gedachte dat je homoadoptie mogelijk maakt via de wet, maar dus niet meedenkt of meehelpt in de praktijk.
Al gauw wordt de “schuld” hiervan weggelegd bij de zendende landen. Als je je hier verder in verdiept dan blijkt dit lang niet altijd het hele verhaal te zijn. Ik ben er al meer dan eens op dit prikbord over begonnen, maar de adopties die nu plaatsvinden vanuit Zuid-Afrika naar Nederland, zijn slechts weggelegd voor een zeer selecte groep aao's. Ook Nederland heeft een rol gespeeld in het laten ontstaan van de huidige situatie, de bal ligt hierbij ergens tussen het Ministerie en de vergunninghouder(s). Navraag in Zuid-Afrika heeft ons in elk geval zeer duidelijk geleerd dat er dáár vreemd wordt opgekeken van het feit dat wij niet uit hun land zouden mogen adopteren. Het gebeurt daar binnenlands volop, én er vindt inmiddels homoadoptie plaats van Zuid-Afrika naar Frankrijk.
Ook ik ben geen voorstander van voorrang geven aan homo's bij binnenlandse adoptie. Het gaat er natuurlijk om de meest geschikte ouders voor een kindje te vinden. Ik ben echter wel bang dat de opmerking van Eli: “Je kan zelfs beargumenteren dat er een uitdaging voor het kind bijkomt als het door een homokoppel wordt geadopteerd in plaats van ”gewoon“ door hetero-ouders” hier een belangrijke rol speelt: als er inderdaad zo geredeneerd wordt, dan krijgen “wij” in de praktijk dus inderdaad nauwelijks een kans, gezien het feit dat er maar zo ontzettend weinig adoptabele kindjes zijn voor Nederlandse adoptie, en zoveel wachtende ouders. Dat roept bij mij zeer dubbele gevoelens op. Als we in deze maatschappij blijven redeneren dat het “gewoon” is om door een heterokoppel geadopteerd te worden, en een “uitdaging” om door een homokoppel geadopteerd te worden, dan komen we er ook nooit. Men zou het “gewoon” moeten gaan vinden dat kinderen bij twee vaders of twee moeders opgroeien en dan is er dus geen sprake meer van een uitdaging voor de betreffende kinderen. Hierin zou de overheid, bijvoorbeeld via school, toch ook wel wat kunnen betekenen qua voorlichting. En denk er ook even over na wat dit allemaal betekent als over 10 of 20 jaar je eigen zoon “uit de kast komt” en nog een paar jaar later een vaderwens blijkt te hebben.
Een ander gevoel dat hierbij opduikt is dat wij ons sinds de start van onze adoptieprocedure ook bewust zijn geworden van bepaalde voordelen die kleven aan homoadoptie ten opzichte van heteroadoptie. Voor ons voelt adoptie anders. Het is bij ons nooit als idee ontstaan vanuit een alternatief voor het krijgen van biologisch eigen kinderen. Sterker nog: voor mij heeft mijn hele volwassen leven vastgestaan dat als ik ooit vader zóu worden, dat dit dan via adoptie (of misschien langdurige pleegzorg) zou gaan. Wij merkten bijvoorbeeld tijdens de VIA dat wij daardoor heel anders in het adoptieproces staan. We moesten pagina's lang aan cursusmateriaal doornemen over de acceptatie van het feit geen biologisch eigen kinderen te kunnen krijgen, maar het woord homo of “koppel van gelijk geslacht' komt in het VIA-boekje misschien 1 of 2x voor - terwijl ”onze groep" in procenten toch een aardig deel van de VIA cursussen bevolkt. Die bal hebben we wel teruggespeeld aan de SAV. Ik moet hierbij trouwens wel toelichten dat ik draagmoederschap of gedeeld ouderschap voor mijzelf niet als een alternatief zie (zonder hier meteen een mening te willen neerzetten over deze vormen van ouderschap), voornamelijk omdat ik een kindje opvoeden iets vind wat ik het liefste samen met m'n man doe.
Tenslotte nog een plaagstoot: wij moeten regelmatig behoorlijk lachen om de patronen die zich in een man-vrouw situatie voordoen, heel vaak zonder dat het koppel in kwestie zich daarvan bewust is. Meer serieus: ik ben er van overtuigd dat wij onze kinderen op sommige terreinen meerwaarde kunnen bieden bij het meer geëmancipeerd na leren denken over “typische mannendingetjes en typische vrouwendingetjes.” Probeer er maar eens op te letten in de dagelijkse praktijk en dan kom je er al gauw achter dat dit veel verder gaat dan je aanvankelijk had gedacht. Mijn man en ik moeten thuis allebei zowel koken, schoonmaken, kleren wassen en naaien, als schilderen, de kost verdienen en ons huis verbouwen. Lijkt me erg gezond om ons kind te kunnen laten zien dat dat allemaal door beide geslachten even goed gedaan kan worden. En nooit een discussie in de auto over kaartlezen of autorijden, héérlijk! ;-)
Dusss… elk voordeel heb z'n nadeel, en omgekeerd. En vanavond gaan we genieten van Paul de Leeuw en zijn verhalen over adoptie! VS of geen VS, de gevoelens zullen ongetwijfeld hetzelfde zijn. En ooit… hopelijk over niet al te lange tijd… hoop ik toch zó dat het lukt!!!
Groet,
Sander
Hallo Sander,
Het klopt dat de Zuid-Afrikaanse adoptiewet adoptie door homostellen niet uitsluit. Vroeger zijn er ook wel kinderen via een zelfdoe procedure door homostellen geadopteerd uit Zuid-Afrika. De Zuid-Afrikaanse contacten waarmee door NL'se VH's gewerkt wordt zijn echter gelovig, en hebben als eigen regel dat zij adoptie door homostellen niet accepteren. Er zijn wel contacten in ZA via welke jullie wel zouden mogen adopteren, maar daar maken NL'se VH's dus geen gebruik van, en zelfdoen is inmiddels verboden vanuit landen waar vandaan via VH's ook kinderen geadopteerd kunnen worden. Er zijn in het verleden al meer pogingen gedaan om VH'ers te bewegen ook met andere contacten te gaan werken, maar die zijn voor zover ik weet op niets uitgelopen. De BZA homowerkgroep zou je daarover meer moeten kunnen vertellen denk ik.
Veel succes gewenst in ieder geval!
Meta Meulenbelt
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's