schriftelijke vragen én antwoorden adoptie VS

  • Mirjam1

    “Een ander gevoel dat hierbij opduikt is dat wij ons sinds de start van onze adoptieprocedure ook bewust zijn geworden van bepaalde voordelen die kleven aan homoadoptie ten opzichte van heteroadoptie.”

    Ik weet van veel heteroadopties die niet voortkomen uit ongewenste kinderloosheid/het feit geen biologisch eigen kinderen te kunnen krijgen (nb: jij bent toch ook ongewenst kinderloos/kan geen biologische eigen kinderen krijgen binnen je relatie?). Het percentage is zelfs hoger dan adoptiegezinnen met ouders van gelijk geslacht.

    NB: ik ben de kaartlezer thuis (:P)

  • metam

    Ad. NB: ik ook Mirjam, ik ook :-)

  • Sander

    Hoi Mirjam,

    Snap ik hoor, ik had het voorrecht door zulke hetero-ouders opgevoed te worden, mijn jongere broer is “idiologisch geadopteerd”. En inderdaad kan ik met mijn partner ook geen biologisch eigen kinderen krijgen (was dat niet voor de hand liggend?), het verschil dat ik probeerde aan te geven is dat dat bij ons al vanaf onze vroege volwassenheid duidelijker was, waardoor je sneller de stap naar adoptie kunt maken.

    Verder ben ik erg fan van de TomTom ;-)

    Sander

  • Sander

    Hoi Meta,

    Bedankt voor de info, die kregen we al eerder van je en ik vind het fijn dat je zo behulpzaam bent. In de tussentijd hebben wij en de NAS niet stilgezeten en is er wel degelijk hoop dat het nog voor mekaar komt met ZA. Maar het is nog wel onzeker of en wanneer dit lukt.

    Groet,

    Sander

  • Mirjam1

    Sommige hetero's weten het al van kinds af aan. Om het te verduidelijken: stel, je had een heterorelatie: had je dan adoptie overwogen?

    Het gaat mij om het volgende:

    “Een ander gevoel dat hierbij opduikt is dat wij ons sinds de start van onze adoptieprocedure ook bewust zijn geworden van bepaalde voordelen die kleven aan homoadoptie ten opzichte van heteroadoptie. Voor ons voelt adoptie anders. Het is bij ons nooit als idee ontstaan vanuit een alternatief voor het krijgen van biologisch eigen kinderen.”

    Nee?

  • Sander

    Poeh, lastige vraag. Het is heel lastig voor mij om de boel uit elkaar te trekken, achteraf. Omdat ik ben opgegroeid met adoptie is het voor mij altijd iets geweest wat logisch en even normaal aanvoelde als biologisch kinderen (of in mijn geval: een broertje) krijgen. Ik heb ook nog een jongere bio-zus en aangezien ik geen verschil voel in de band met m'n broer en m'n zus… zo geredeneerd had het zomaar eens zo kunnen zijn dat ik ook voor adoptie had gekozen als ik hetero was geweest. Maar goed, het blijft natuurlijk lastig je te verplaatsen in een hypothetisch parallel leven. En hoe dat allemaal had aangevoeld als mijn ouders m'n broertje nooit hadden geadopteerd vind ik helemaal lastig om los te trekken van het geheel.

    Je gaat normaliter uit van hoe je leven nu is in de keuzes die je maakt, en dat is in wezen wat ik bedoelde te verwoorden: geredeneerd vanuit het feit dat je je leven met een andere man gaat delen, zal het invullen van een eventuele kinderwens je al vrij snel richting adoptie brengen, of in ieder geval nadenken daarover.

  • Mirjam1

    Blijft staan: waarom zou dat dan een voordeel zijn?

  • Sander

    Als ik de pijn voor de geest haal die ik om me heen zie bij aao's over het onderwerp ongewenst kinderloos zijn, tijdens de VIA, bij vrienden uit het adoptieproces, als ik lees over rouwverwerking in het VIA handboek, dan trek ik mij dat zeer aan. Maar ik merk echt een duidelijk verschil dat de acceptatie van het niet binnen mijn eigen relatie kinderen kunnen krijgen, zich heeft afgespeeld rond de tijd dat ik uit de kast kwam. Dat creeert wat afstand en eelt en dat maakt echt verschil, zeker als je de raadsgesprekken en de VIA door gaat. Als je dan nog vol verdriet zit en de raadsmedewerker je op de man af vraagt aan te tonen dat je sterk genoeg bent om de volgende stap te zetten, is erg heftig heb ik meerdere malen uit eerste hand vernomen.

    Een meer praktisch punt is dat als je langer de tijd hebt gehad, je ook jonger een besluit kunt nemen. Ook dat lijkt mij een voordeel gezien de leeftijdseisen en wachttijden in het adoptieproces.

    Uiteraard heb je volkomen gelijk waar je wijst op de groep ouders die niet adopteert om reden van ongewenste kinderloosheid.

    Nog een niet eerder genoemd voordeel: vaak wordt aangehaald dat het voor een kind een extra belasting is om naast geadopteerd te zijn, ook nog 2 papa's te hebben. Maar als het gaat om “anders zijn” en daarmee om gaan, kunnen we in ieder geval op ervaring bogen, en dat gaat helpen ons kindje weerbaar te maken.

  • Anja1

    Beste Sander,

    In mijn directe omgeving zie ik dat het voor een kind echt niet uitmaakt of hij/zij een vader en een moeder heeft, of twee moeders, of twee vaders. Het is - jammer genoeg - vaak de omgeving die er een probleem van maakt, die het niet ‘gewoon’ vindt en daarmee niet ‘goed’. Ik vind het dan ook oprecht jammer dat het voor homoparen zo ingewikkeld is om te adopteren - dat je dan toch niet ‘bezwijkt’ voor adoptie uit de VS vind ik knap. Het zou gewoon mooier zijn als homoparen echt dezelfde rechten hebben als heteroparen daar waar het gaat om adoptie. Helaas… misschien in de toekomst? Ik wens jullie in elk geval succes!

    Groetjes,

    Anja

  • Sander

    Dank je Anja, het is behoorlijk fijn af en toe zo'n duwtje te krijgen!