“…de paradox is dat de kinderen voor wie adoptie het meest dringend is wonen in landen van waaruit adoptie geen optie is” …of het zijn wat “oudere” en/of SN kinderen. De waiting child-lijsten zijn enorm. De marktvraag sluit daar echter niet op aan.
Ik was overigens niet boos, ik werd pas boos toen er laconiek gereageerd werd op de impact van een dergelijke conferentie, het getwist welke Afrikaanse landen daar nu wel en niet bijhoren (NIET ZA), en er weer met “in het belang van het kind” werd gestrooid. Waarom zie ik diezelfde mensen zich niet opwinden in commentaren op artikelen mbt de situatie van kinderen in tehuizen in Senegal, Cambodja of Guatamala?
Omdat men daar zelf geen belang bij heeft. Iets anders kan ik er niet van maken.