African adoption should be discouraged 'at all costs,' group says

  • Mirjam1

    “…de paradox is dat de kinderen voor wie adoptie het meest dringend is wonen in landen van waaruit adoptie geen optie is” …of het zijn wat “oudere” en/of SN kinderen. De waiting child-lijsten zijn enorm. De marktvraag sluit daar echter niet op aan.

    Ik was overigens niet boos, ik werd pas boos toen er laconiek gereageerd werd op de impact van een dergelijke conferentie, het getwist welke Afrikaanse landen daar nu wel en niet bijhoren (NIET ZA), en er weer met “in het belang van het kind” werd gestrooid. Waarom zie ik diezelfde mensen zich niet opwinden in commentaren op artikelen mbt de situatie van kinderen in tehuizen in Senegal, Cambodja of Guatamala?

    Omdat men daar zelf geen belang bij heeft. Iets anders kan ik er niet van maken.

  • Michiel

    Dank voor de aanvulling.

    Over ‘boos’: aanvankelijk kregen geadopteerden die kritisch waren over het systeem adoptie deze kwalificatie. Ze werden weggezet als boos en er werd verder niet naar hen geluisterd. Gelukkig krijgen ze nu wat vaker een stem in het debat en bij beleidsvorming over adoptie. Hopelijk geldt dat ook voor kritische adoptieouders.

  • Sander

    Hmmm… je weet een discussie van inmiddels 71 bijdragen (and counting…? ;) ) knap samen te vatten, en ook nog op vriendelijke toon en in begrijpelijke taal. Dank hiervoor!

    Ik denk dat het dubbele in dit verhaal vooral veel te maken heeft met deze zin van jou: “De zielige kindjes (en hun adoptieouders) zijn waarschijnlijk ‘beter af’ door interlandelijke adoptie uit zo'n land, maar de verhandelde kinderen en hun familieleden worden ernstig gedupeerd door goede bedoelingen van rijke westerlingen.”

    Veel mensen hébben natuurlijk terecht moeite om de “zielige kindjes” (soms pakt een samenvatting dan weer wat ongelukkig uit qua terminologie, maar ik denk dat iedereen het hier wel begrijpt) in deze afweging ‘los te laten’, soms wel en soms niet omdat er een ‘egoïstische’ wens om ouders te worden van zo'n kindje aan ten grondslag ligt. In jip en janneke taal: je moet wel van steen zijn als het je niets doet, als de beslissing ten nadele van interlandelijke adoptie, vanwege gevaar op misstanden, toch genomen moet worden. Vandaar m'n pleidooi om dan vooral te vechten vóór een goede infrastructuur, vóór goede regels, en niet tégen interlandelijke adoptie als principe. En daarom heb ik moeite met: “should be discouraged at all costs”.

  • Mirjam1

    “Dat heeft niet zo veel te maken met het vinden van geschikte ouders voor kinderen zonder familie die voor hen kan zorgen, maar meer met de wensen van hun cliënten.” vatte de kern van de Afrikaanse problematiek inderdaad prima samen. Dank, Michel.

  • Anja1

    Dag Sander,

    Inderdaad moet je een hart van steen hebben om niets te doen, maar… het is toch echt wel opvallend dat ‘iets’ doen dan wordt ingevuld als ‘adopteren’. Want zoals Mirjam al schreef: de betrokkenheid bij de landen die niet meer als adoptieland in aanmerking komen verwatert snel. Wie bekommert zich nog om de kinderen in Cambodja nadat het land is gesloten voor adoptie omdat er mogelijkerwijs sprake was van kinderhandel? ‘Iets doen’ voor kinderen die in het verdomhoekje zitten kan van alles betekenen. Maar volgens mij snap jij dat heel goed….;-)

    Groetjes,

    Anja

  • Mirjam1

    Het aantal aspirant adoptie-ouders is vele malen groter dan het aantal adoptabele kerngezonde jonge kinderen (zie wachttijden). Geeft ook de reden van de misstanden aan (de aangedragen aantallen noodlijdende adoptabele kinderen zijn bij de traffickers blijkbaar niet bekend).

    De kinderen die daadwerkelijk gebaat zijn bij adoptie (dmv bijvoorbeeld de mogelijkheid van medische interventies in het westen) blijven achter en de kinderen waar een land in de toekomst op kan bouwen vertrekken. Met name deze kinderen zijn zo hard nodig in deze landen.

  • Sander

    Yup ;-)

  • Mirjam1

    Vrij ongepast, deze smiley.

  • Sander

    Pardon? Ik snap je niet. Ik krijg een opmerking van Anja: “volgens mij snap jij dat heel goed… ;-)” - dus met een smiley. Daarop antwoord ik: “Yup ;-)”, als in: “inderdaad, dat snap ik,” en ik knipoog terug naar Anja.

    Dat ik me nog zit te verantwoorden naar jou toe ook zeg! Waar bemoei je je mee?

  • Sander

    Oeps, deze opmerking was voor Mirjam bedoeld, niet voor Anja natuurlijk. Geen idee waarom het mis ging, waarschijnlijk zat ik te kijken wat ik mogelijk voor onbehoorlijks zou kunnen hebben gezegd in Mirjam's ogen, en dat ook nog in 3 letters en 1 smiley. Weet je wat, ik moet wat anders gaan doen. Mijn bijdrage aan dit draadje is wel klaar zo.

Dit topic is gesloten, er kunnen geen reacties meer worden geplaatst.