Hoi DAISY,
Je schrijft:
Als ik misschien anders benadert was zonder de tijdklok . had ik een veel neutralere keus kunnen maken en was de keus ook naar sn gegaan want sommige handicappen stellen ook niks voor en vooral niet in Nederland. Maar tijd speelt nu bij mij wel nu mee en dat is geen reden.
En daarna schrijf je ook:
De leeftijd zal ik dus moeten op schroefen besef ik nu wel. vijf tot zes jaar zou ik wel kunnen wachten .dat is de tol die ik maar moet betalen maar acht tot tien nee sorry dan schroef ik de leeftijd wel op
Dit spreekt elkaar erg tegen vind ik want enerzijds zeg je nee ik verander mijn wensen niet want ik moet het later kunnen uitleggen maar anderzijds verander je, je wensen toch door leeftijd op te schroeven ivm wachttijd. Dat snap ik even niet…….. het kan natuurlijk dat je echt niet voor SN wilt gaan maar nu geef je aan dat niet te willen ivm wachttijd maar anderszijds wil je wel consessies doen aan de leeftijd ivm wachttijd. Kun en wil je uitleggen wat het verschil is? Je moet dan toch ook aan je kind uitleggen: we hebben de leeftijd maar opgeschroeft want dan hoefden we niet zo lang te wachten?
Je vroeg om redenen waardoor je wellicht in staat zou zijn te veranderen van gedachten: Ik vind de opmerking van Mirjam1 een hele goede die je in je overweging mee zou kunnen nemen. Draai het idd eens om.
Ik snap best dat je zegt: ik wil zoveel mogelijk van mijn kind meemaken en zien, dat wil iedere ouder wel graag. Alle adoptieouders lopen aan tegen het feit bepaalde stukjes uit het verleden van hun kind niet te kennen. Maar voor mij van veel zwaarder belang: een kind wil heel graag de komende jaren een liefdevolle omgeving met een ‘eigen’ papa en mama. Ik heb kinderen ontmoet van een jaar of 4, 5 (en veel ouder) die niet begijpen waarom ze niet ‘gekozen’ worden….leg dat dan maar eens uit ;-( Het verleden kun je voor ze niet veranderen maar de toekomst wel!!
Wij stonden open voor uitsluitend een kindje met SN (vrijwel alles) tot 4 jaar (ivm leeftijd aanwezige kinderen). We kregen een voorstel van een baby met een risicovolle en onbekende SN. Onze 1e knuffel was met 12 maanden en enige tijd later bleek ons kind gezond verklaard. De 1e tijd dacht ik: uitgerekend wij die zulke ruime grenzen hadden kregen een kind dat later gezond is verklaard terwijl voor specifiek voor SN gingen, hoe bizar is dat?
Al snel kwam ik erachter dat ons kind wel degelijk een SN heeft en naar mijn idee een veel zwaardere dan alleen een missende arm of een missend been. En niet omdat ik het zwaar vind maar wel omdat ik het best pittig voor mijn kind vind met name vamwege de buitenwereld. Ons kind heeft een onzichtbare SN waardoor er vele meningen van buitenaf zijn, er stempels worden gedrukt en nog vervelender vaak gezegd wordt: ach dit kind heeft niks waardoor dit kind tekort wordt gedaan.
Dat 1e jaar waarin ons kind niet bij ons was heeft zoveel invloed op het kind gehad waardoor het van ons als ouders een hele andere aanpak vraagt dan we hebben bij onze 2 andere kinderen. Het is vaak bijstellen, verdiepen, je rug rechten na irritante opmerkingen, geduldiger leren zijn, een stapje terug, mensen toelaten mee te kijken kortom een vrij onzichtbare SN. Een SN die vaak vraagt om uitleg en garant staat voor opmerkingen als: zie je wel adoptie…… het is wel een hardleers type……
En nu denk ik: Het is maar goed dat dit kind bij ons is, daar waar het helemaal zichzelf mag zijn en zich mag ontwikkelen in een eigen tempo zonder druk en grote verwachtingen, daar waar er ruimte is voor anders zijn en toch gewoon. En wat ben ik MEGA trots op mijn bijzondere kind met zoveel veerkracht en doorzettingsvermogen en wat leer ik veel van dit kind……een geweldige leerweg die ik voor geen goud had willen missen met dank aan mijn mooie kind!
Ik wens je veel succes met je keuzes maar staar je niet blind op gezond want zo zie je maar alles is betrekkelijk.
Groetjes
KP
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
