Mercy mercy

Mirjam1

14-05-2013 15:58

flap01 Schreef:
——————————————————-
> >Je vindt ook dat de diverse soorten uitkeringen
> in Nederland maar gestopt moeten worden? Om de
> mensen niet “lui” te maken?
> Dit is dusdanig off topic dat ik heir niet meer op
> in ga.
Ik ben een goed verstaander.
> >Wat ga je zeggen tegen je kinderen als ze vragen:
> waarom heb je mijn ouders niet financieel of
> anderszins ondersteund zodat ze ons zelf groot
> konden brengen?
> Dat ze beroofd of vermoord zouden worden omdat
> mensen in dat dorp dan jaloers zouden zijn.
Dat heb je zwart op wit? En dat is de reden dat de kinderen niet meer in hun eigen land / bij hun eigen ouders konden blijven? En je gaat er vanuit dat je kinderen dit als verklaring accepteren?
> >Dat is jouw mening. Niets weten is echter ook
> weten. En geen goede adoptie? Want? Niet legaal
> bedoel je ofzo? Dat zijn er tientallen duizenden:
> Korea, China… En wat als legaal afstand doen
> volgens de wet niet mogelijk is? Niet uit dat land
> adopteren?
>
> Dat heb ik niet gezegd. Ik zeg niet dat elke
> adoptie, waarbij de ouders onbekend zijn, verkeerd
> of fout is. Maar naar mijn mening is die kans
> groter dan.
Ik zag het ja, bij Mercy Mercy. Een mening, allesbehalve een gestaafd feit. Ken je dit boek? http://www.amazon.com/The-Child-Catchers-Trafficking-Adoption/dp/1586489429
Zou ik eens lezen als ik jou was.
>
> >Maar kan goed zijn dat voor jou het grootbrengen
> van een vondeling te zwaar is.
>
> Nee dat is niet zo.
Wat is dan de reden om een groot deel van de kinderen op zoek naar een gezin af te serveren? Omdat jullie dan niet weten hoe bepaald gedrag te duiden dan wel hoe erop te moeten reageren?
> >Dat zal inderdaad niet iedereen aan (willen)
> kunnen. Ik (zelf een kind gedragen en ter wereld
> gebracht, dat blijkt nogal uit te maken heb ik
> door de jaren heen onder meer alhier gemerkt) zou
> de jouw omschreven gang van zaken niet aankunnen.
> Dat mag, lijkt me. Toch?
> Uiteraard, beiden hebben zo hun voordelen en
> nadelen.
Exact.
Lesley

14-05-2013 18:54

flap01 Schreef:
——————————————————-
> Ik zou het juist niet willen,
> omdat er geen ouderlijke toestemming dan is
> gegeven. 1 van mijn eisen was juist om de ouders
> te zien en te spreken. Mijn mening is juist dat
> zolang er geen ouders in het spel zijn, je geen
> goede adoptie kan doen omdat je dan niet weet of
> de ouders hebben ingestemd. Wat moet je dan zeggen
> als je kind groot is: "Je ouders weten niet dat je
> hier bent… ze zeggen dat ze dood (of weggelopen,
> of onbekend, wat het ook is) zijn, maar zeker
> weten doe ik dat niet?"
> Dat lijkt me toch niet? Beter is om te zeggen dat
> je de ouders ontmoet hebt, gepraat hebt, etc… Zo
> kan je ook achter standaard gebruiken komen.
En dan reageer je met “dat heb ik dus niet gezegd”. Dan lees ik het helemaal verkeerd natuurlijk!
Lesley

14-05-2013 18:56

Dus je wilt eigenlijk gewoon alles van te voren weten.
Dan heb ik slecht nieuws voor je: dat gaat je niet lukken. Nu heb je misschien nog het idee dat je overal de controle over hebt, maar geloof mij, you're gonna lose it!
Succes, ik neem afscheid van deze discussie.
Anja1

14-05-2013 19:45

Hallo Flap,
Persoonlijk denk ik dat ik alles in het werk zou stellen om kinderen die aan me voorgesteld zouden zijn en waarvan nog biologische familie bekend is, daar te laten. Ooms en tantes gesproken schrijf je… zo waardevol. Mijn hart breekt bijna want waarom het dan niet mogelijk gemaakt om daar te blijven? Ok, ik realiseer me ook wel dat dit waarschijnlijk niet altijd mogelijk is. Jij zult zeggen dat je zeker weet dat er afstand is gedaan. Tja, dat was in MercyMercy ook… dankzij een vergunninghouder die belangrijke zaken onvermeld liet en de biologische ouders in de waan liet dat er contact zou blijven en dat zij geholpen zouden worden in hun nood - niets van dat alles. Ik denk dan ook dat het zeer tricky is om te beweren dat het een beter is dan het ander. En dat suggereer je wel degelijk Flap door het nadrukkelijk onderstrepen van de zin in je posting ‘je weet dan zeker dat er afstand is gedaan’. Later neem je daar afstand van, maar het staat er wel degelijk.
Wat de documentaire betreft: hoe weinig er wellicht ook gefilmd is en hoe onvolledig het verhaal ook is, hoezeer de adoptieouders het misschien ook geprobeerd hebben… ik zie het gezeur over een minimaal bedrag voor een taxi (zelfs als het wat duurder is dan zou moeten, die chauffeur levert toch gewoon een dienst, waar gaat het over), het weigeren van een normaal afscheid van de biologische ouders (ze wilden niet dat die ouders naar het vliegveld kwamen… ik ken ook adoptieouders die geen afscheid wilden laten nemen want ‘niet goed voor het kind’… dat weet je helemaal niet, en bovendien heb je ook te maken met achterblijvers), het niet onderhouden van contact (dat hadden ze namelijk ook best zelf eerder kunnen doen), maar vooral ook die scene aan tafel waar het meisje in kwestie iets niet of wel doet en ik er maar niet in kon ontdekken wat het kind nou eigenlijk misdeed…. Het praten over El Dorado waar ‘'ze’' wat voor moet doen. Gruwelijk, gruwelijk… hoe kun je zo slecht geinformeerd zijn als adoptieouder.
Al met al vond ik het een verschrikkelijk schrijnend verhaal, benaderd vanuit een enorm westers perspectief. En helaas zie/lees ik dat toch nog steeds heel veel: kinderen die snel na opname in het gezin op een bepaalde manier moeten eten, moeten slapen in hun eigen bed, naar school moeten omdat ze vier zijn (wat helemaal niet hoeft, en zeker geen hele weken), die van hot naar her worden gesleept qua activiteiten, enz. enz. Gewoon bij nederlandse adoptieouders die toch allemaal de VIA hebben gevolgd en zich hebben ingelezen (althans dat denk ik dan). Ik word er altijd een beetje treurig van.
Groetjes,
Anja
flap01

15-05-2013 16:29

Oh nu ik het terug lees realiseer ik me dat het ook anders opgevat kan worden dan hoe ik het bedoel.
Excuses daarvoor, ik bedoelde dat het naar mijn mening beter is dat de ouders in ieder geval bekend zijn voor een adpotie.
Mirjam1

16-05-2013 07:45

Net als bij Mercy Mercy.
flap01

21-05-2013 11:47

Je schreef:
Al met al vond ik het een verschrikkelijk schrijnend verhaal, benaderd vanuit een enorm westers perspectief. En helaas zie/lees ik dat toch nog steeds heel veel: kinderen die snel na opname in het gezin op een bepaalde manier moeten eten, moeten slapen in hun eigen bed, naar school moeten omdat ze vier zijn (wat helemaal niet hoeft, en zeker geen hele weken), die van hot naar her worden gesleept qua activiteiten, enz. enz. Gewoon bij nederlandse adoptieouders die toch allemaal de VIA hebben gevolgd en zich hebben ingelezen (althans dat denk ik dan). Ik word er altijd een beetje treurig van.
Bij ons gingen ze ook redelijk snel naar school omdat ze dat gewend waren. Ze miste het zelfs… Ik vind met handen eten en alles aflikken nou niet echt bevorderlijk voor de hygiene en evt ziektes… Dat is hoe namelijk onze kinderen aten. Ze zaten dan ook vol wormen en andere diertjes… Het leren eten met bestek lijkt me heel gewoon en hoe eerder je daar mee begint hoe beter. Die andere dingen die jij noemt hangen sterk af van de leeftijd en karakter van het kind.
Zoé

21-05-2013 16:04

Hoi flap,
Daar kan ik in jullie situatie niets over zeggen. Als ik naar mezelf en mijn eigen adoptie kijk, weet ik wel dat je je makkelijk kunt vergissen. Je kind lijkt zelfstandig te zijn en klaar voor het leventje dat jij hem of haar biedt, maar blijkt toch veel onzekerder te zijn. Hechten heeft tijd nodig. Te snel naar school gaan, kan - zeker als het fulltime is - de hechting flink tegenwerken. Om over allerlei activiteiten nog niet eens te spreken. Op websites roepen ouders vaak: mijn kind voelt zich veel beter als hij of zij lekker de deur uit is. Maar dat is vaak juist niet het geval. Mijn kind in ieder geval niet! Maar flap, ik oordeel nu niet over jullie situatie, want daar ben ik niet mee bekend.
Ik snap Anja echter wel.
Kitty

28-11-2013 02:12

Weer zoiets… vanuit uw professie??? Mijn vriendin is geadopteerd en daar is helemaal níks mis mee. En zo ook niet met haar 3 broers en zus die allemaal vanuit een andere plaats geadopteerd zijn. Dat zijn er al 4 zónder psychiatrisch ziektebeeld…
Wát een uitspraak zeg!
Hema2013

28-11-2013 03:48

Heb de korte versie gezien.
Dacht de hele tijd, kunnen die 2 niet terug naar papa en mama in Ethiopië.
Pff..heftig hoor. En dat verdriet van die ouders.
En de adoptie-organisatie… nou nou… dat klonk ook koud en ijzig daar bij het hek..als moeder word je gek! Je kinderen zijn weggegeven, het kan niet meer teruggedraaid worden. Je hebt geen geld om ze achterna te reizen…te laat!
Een vergissing. Jammer dan..
Wat zou ik doen als ik weet dat ik geadopteerd zou worden als kind en ergens heb ik het gevoel dat er iets niet klopt terwijl ik nog met paps en mams in het hutje zit?
Stennis schoppen in het nieuwe land?
Ik weet het niet, maar ik vond dit erg verdrietig….voor de ouders, de kids en ook een klein beetje voor die Denen.
Pff Adoptie

Mercy mercy

Mirjam1

Lesley

Lesley

Anja1

flap01

Mirjam1

flap01

Zoé

Kitty

Hema2013