He, wat leuk, dit is de topic die ik ruim 4 jaar geleden geopend heb. Alles weer eens gelezen en tjonge jonge, wat kunnen mensen toch vreemd uit de hoek komen.
Maar goed, de dochter waar we in 2007 al zo lang op aan het wachten waren is inmiddels bijna 3 1/2 jaar bij ons. En uiteraard zijn we weer wat vreemde uitspraken verder8-)
Een vader van een klasgenootje toen onze dochter nog niet zo lang op school zat:'“ ja, dat is best bijzonder zo eentje in de klas”.
Een moeder van een klasgenootje: “als ik haar bruine beentjes zie krijg ik altijd zin om erin te bijten”.
Een klasgenootje toen ik mijn dochter en haar meenam naar de speeltuin en ze erg vies waren geworden: “het geeft niet als zij vies wordt, dat zie je toch niet”.
Een moeder van een kind uit een andere klas bij een gezamenlijk schaatsuitje die zich aan iedereen ging voorstellen: “En jij bent de moeder van?” Ik “van J. hier (die naast me stond)”. Die vrouw: “O ja, dat zie ik meteen”
Maar gelukkig kan ik constateren dat onze dochter leuk gevonden wordt om wie en hoe ze is en dat haar mooie bruine kleurtje er niet toe doet. Als je haar ziet, zie je niet haar kleur, maar een enorm sprankelend en innemend meisje.
Zelf zegt ze ook weleens dat ze wit wil zijn, net als wij. Zei ik in het begin nog dat ik juist zo graag bruin wil zijn en daarom zo vaak in de zon lig, tegenwoordig vertellen we haar dat het er niet om gaat hoe je eruit ziet, maar hoe je van binnen bent!
Groetjes,
Yvonne
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
