Ik lees al een aantal dagen de tenenkommende discussie hier. Ik herken mij als single mom met een mooie dochter van 1 jaar uit de VS is totaal niet in het asociale beeld dat er van mij wordt geschapen. Dus hier kort mijn verhaal.
Ik heb 2 jaar met mijn papieren in de VS gelegen. Mijn advocaat legde van de 5 brieven steeds maar 1 buitenlandse voor. In Amerika vinden ze namelijk dat een moeder zelf zeggenschap heeft over wie haar kind opvoedt. Dat is een andere visie dan sommigen hier hebben, maar zij interpreteren het Haags Verdrag zo. Hier wordt gedaan alsof advocaten daardoor alleen maar buitenlandse ouders voorleggen en dat die erdoor gedrukt worden omdat ze lucratiever zijn. NIet waar!
Mijn dochters moeder heeft bewust voor mij gekozen en voor Nederland. Zij ervaart dagelijks de enorme discriminatie en wil dat niet voor haar dochter. Ik heb haar ontmoet en we hebben samen een mooie dag doorgebracht met onze dochter. Zo voelt het. We hebben haar keuze voor mij (ook omdat ik single ben) uitgebreid besproken. We hebben zo af en toe contact via de mail. Het is voor ons allebei niet altijd makkelijk, maar dat gevoel herkent iedere adoptiemoeder. Je bent zelf zo gelukkig en het is begonnen met iemand die in een situatie zat waarin ze niet zelf voor haar kindje kon zorgen. (In mijn geval is D's geboortemoeder intensief begeleidt door de maatschappelijk werk om te kijken of dit de beste oplossing zou zijn) Ik vind open adoptie zo waardevol omdat je samen kunt delen maar ook genieten. Volgend jaar gaan we op familie bezoek, D en ik samen naar onze familie in Amerika.
Ik realiseer me dat ik geluk heb gehad met deze geboortemoeder. Het kan ook een heel ander scenario zijn. En daar moet je dan als adoptieouder ook mee omgaan en dat is niet makkelijk. VS adoptie is geen makkelijke ‘ik bestel even’ manier. Voor D is het 4x niet doorgegaan wat voor mij niet makkelijk was maar wat ik van tevoren wist dat zou kunnen gebeuren. Een geboortemoeder beslist en zo moet het ook zijn. Het kind is niet voor de bevalling al verkocht.
En qua geld…..de kosten voor de adoptie stonden op de website van mijn advocaat. Dat is precies het bedrag dat ik heb betaald en dat bedrag geldt ook voor amerikaanse ouders. Ik moest alleen iets extra's betalen voor extra documenten die nodig waren om D internationaal te adopteren, maar dat was nog geen 1000 dollar. Het klopt wel dat het duur is, maar een advocaat in Nederland hanteert dezelfde tarieven, zij zitten aan de ‘westerse’ kant van de maatschappij daar. D's moeder aan de 3e wereld kant. Zo krom zit die samenleving helaas in elkaar.
Ik vind ook dat er gedaan wordt alsof alle amerikaanse adoptieadvocaten schoften zijn die alleen willen verdienen. Dat herken ik ook niet. Ze zullen er heus zijn, maar 1 gestolen kind uit China, betekent toch ook niet dat ieder chinees kind gestolen is?
Mijn tip aan iedere adoptieouder is: Kijk goed welke vorm van adoptie bij jou past en als dat open adoptie is en je denkt dat je dat aankunt (want het is net als SN iets waar je geschikt voor moet zijn) en je kiest voor de VS, zoek dan een bureau dat goed voelt en geef je eigen grenzen aan. Want inderdaad…de keuzes die jij maakt moet je later verantwoorden aan je kind. En ik kan mijn dochter recht in de ogen kijken!