adoptie.startpagina.nl

waarom zo negatief over jonge kindjes en de VS???

  • Anonymous avatar

    Laura73

    Fijn “s” dat je je verhaal hier wilt delen. Zovelen hebben een ‘mening" en denken dat dat de juiste is….. Waarom toch iedere keer weer hier zo fel en je eigen wil op willen leggen aan anderen. De ene keer gaat het over SN de andere keer over baby’s en dan weer de VS….. maar goed dat de Raad de onderzoeken doet en hierin onafhankelijk is! En zelfs daar is nog voldoende over op en aan te merken in verschillende topic's.

    Zoals “s” het omschrijft lijkt het me voor het kindje de meest ideale oplossing en daar is toch waar naar gekeken moet worden??!!

  • Anonymous avatar

    metameulenbelt

    Hoi Wereldkind,

    Ik zie nergens dat mensen hun motivatie om te adopteren “sluitend” proberen te maken. De meeste mensen denken bij een kinderwens in eerste instantie aan een gezonde baby. Dat is logisch, daar denken mensen die zwanger zijn ook aan. En niemand is veroordelend naar mensen die niet voor SN kiezen, maar men geeft wel aan dat je mogelijkheden dan wel heel beperkt zijn, en dat er juist voor die categorie kinderen ouders gezocht worden. Het is denk ik maar net hoe je dingen leest/interpreteert.

    Toen wij gingen adopteren (BKA 2000) wilden wij ook het liefst een kindje onder 1 jaar, en gezond adopteren. En daarbij had ik de voorkeur voor een meisje (foei). In 2002 kregen we onze dochter, toen bijna 14 maanden, in onze armen. Bij onze tweede gaven we geen geslachtsvoorkeur aan (maar aangezien het China was, de NSN procedure, was de kans het grootst dat het een meisje zou worden) maar wel weer dat we een kindje wilden adopteren wat onder een jaar zou zijn. Onze zoon was bijna 2 toen we hem ophaalden in 2005 (zoon en bijna 2, best wel een verrassing). Twee NSN procedures, twee jonge kinderen, en onze kinderwens was geheel egoïstisch.

    Echter, als je nu in de procedure zit, is de situatie helemaal anders. Destijds was de keuze voor SN een alternatief, wat maar weinig mensen deden. De SN procedure voor China was destijds langdurig, soms zelfs langer dan de NSN procedure. Als wij nu geadopteerd hadden, was de keuze misschien wel helemaal anders uitgevallen, of hadden we helemaal niet geadopteerd. Je weet het niet. Maar in ieder geval waren er destijds genoeg NSN kinderen om te adopteren, en die zijn er nu niet meer. Hele andere overwegingen, en dat is waar de mensen over spreken.

    V.w.b. de USA is er trouwens niets veranderd, dat was ook in 2000 al mogelijk, en destijds was dat een route die wij niet wilden gaan. Niet omdat we geen open adoptie wilden (juist wel graag) maar omdat we daar niet achter konden staan (kinderen uit een eerste wereld land weghalen).

    Meta

  • Anonymous avatar

    Anneke

    Applaus, s, voor het plaatsen van je persoonlijke verhaal.

    Meta, ik denk daar heel anders over. Ik vind dat het Amerikaanse systeem veel beter in elkaar zit dan het Nederlandse als het gaat om afstand doen van je kindje. In de VS wordt de geboortemoeder de mogelijkheid geboden om een relatie te behouden met haar kind, om zelfs een familieband te vormen met het gezin dat haar kind adopteert. Niet in alle gevallen verloopt het zo, niet in alle gevallen zal de geboortemoeder daarvoor kiezen.

    De manier waarop het in NL gaat vind ik zakelijk en onpersoonlijk. Een koude scheiding tussen moeder en kind.

    Nogmaals s, ik heb het niet aangedurfd om zoveel persoonlijks te vertellen al was dat misschien beter geweest dan het uiten van mijn onmacht en woede, maar dank dat jij het wel durft.

  • Anonymous avatar

    metameulenbelt

    Sorry, je schrijft zelf dat er voor ieder kind vier dossiers van Amerikaanse ouders worden voorgelegd aan de bio-moeder, en één dossier van een buitenlandse adoptieouder. Dan zijn er toch genoeg Amerikaanse adoptieouders? Nu schrijf je ineens dat die er niet zouden zijn? Wat klopt er nou wel of niet aan jouw verhaal?

    En op zich ben ik niet tegen een open adoptie, maar wel tegen open “uitzoeken” van adoptieouders of een adoptiekind. In NL matcht men aan de hand van geanonimiseerde gegevens. Dat voorkomt keuze's op basis van uiterlijk van adoptieouders, het werk van adoptieouders, de financiële situatie van adoptieouders, het huis van adoptieouders enz.. Of het nou de ene kant uitwerkt (uitzoeken van een adoptiekind) of de andere kant (uitzoeken van ouders), beide vind ik niet zo oké.

    Meta

  • Anonymous avatar

    Anneke

    En wat is daar dan ‘niet zo oké’ aan?

    Als de ouders waar de moeder uit kan kiezen allemaal voldoen aan de voorwaarden om een kind te mogen adopteren, waarom zou de moeder dan niet het laatste woord mogen hebben?

    Het is toch mooi als je dat kunt doen voor je kind?

  • Anonymous avatar

    Anja1

    Op zich is er niets mis mee als een geboortemoeder kiest voor adoptieouders (dat gebeurt ook in andere landen, hoewel ik me altijd af vraag waarop zo'n keuze gebaseerd wordt maar dat terzijde). Er is wel wat mis mee als er in het land van herkomst adoptieouders voorhanden zijn, maar die kennelijk gepasseerd worden voor buitenlandse adoptie. Ik zie werkelijk niet waarom in een liefhebbend adoptiegezien opgroeien in het land van herkomst als een mindere optie wordt gezien dan in het buitenland… En nu niet aankomen met het rascisme aspect enz. enz. want wat dat betreft waait er in dit land ook een gure wind…:-(.

    Het Haags adoptieverdrag, wat in veel landen als voorbeeld geldt, stelt dat er alleen sprake kan zijn van buitenlandse adoptie als er in het land zelf geen mogelijkheden zijn. Da's heel helder, niks kils en kouds aan, integendeel - het staat voor een primair recht van een kind.

    Overigens wordt er nogal gedaan alsof er alleen bij de VS contact mogelijk is tussen de geboorteouder en het kind, maar dat geldt voor wel meer landen. Die wél het Haags Adoptieverdrag in acht nemen. Het een hoeft het ander dus niet uit te sluiten!

    Groet,

    Anja

  • Anonymous avatar

    metameulenbelt

    Hallo Anneke,

    Wij hebben het gezinsonderzoek voor een binnenlandse adoptie gehad. Dat gaat wel even verder dan een internationale adoptie (in ons geval tenminste). Er werden heel directe vragen gesteld over hoe je ermee om zou gaan als de biologische moeder/ouders contact zouden willen hebben op het moment dat het kind bijv. 5 jaar was, of 10, hoe je zou reageren bijv. als je kind zou aangeven op haar 14e dat ze bij haar biologische moeder zou willen wonen, en nog veel meer van dergelijke vragen. In NL wordt de biologische moeder ook de mogelijkheid geboden om contact met het kind te onderhouden, in ieder geval via de FIOM. Het is dus zeker geen koude/kille procedure. Wel een heel eerlijke zonder financiële bijsmaak, en er wordt ook veel meer ingestoken op het behouden van de baby. En na de bevalling gaat het kindje niet meteen naar adoptieouders, maar eerst naar pleegouders, zodat de moeder nogmaals de tijd krijgt om erover na te denken. Pas na een bepaalde periode wordt het voorstel gedaan. Ook in NL zal niet iedere geboortemoeder contact willen hebben of houden, maar dat zal hetzelfde zijn als in de USA.

    Meta

  • Anonymous avatar

    metameulenbelt

    Dus jij vindt het de meest ideale oplossing voor een kind dat als er ouders beschikbaar zijn in het land van oorsprong, er toch voor ouders uit een ander land wordt gekozen? Want dat is wat je feitelijk zegt toch? Ik begrijp echt niet dat iemand op die manier kan denken.

    Meta

  • Anonymous avatar

    Anja1

    Dat is maar de vraag Laura of het voor het kindje de meest optimale oplossing is…. zoals S het schetst wel, maar dat is begrijpelijk want het is haar verhaal. Maar als dat kindje nu eens in een van die - ongetwijfeld ook heel geschikte -amerikaanse adoptiegezinnen terecht was gekomen, dichter bij haar geboortemoeder - met de mogelijkheid om nu of op latere leeftijd frequenter haar geboortemoeder te kunnen zien? Opgevoed te worden in dezelfde taal? Is het dan nog steeds de optimale oplossing? Denk het niet.

    Verder heeft iedereen natuurlijk recht op zijn eigen rose wolk!

    Groet,

    Anja

  • Anonymous avatar

    Claudette

    Ik persoonlijk (slechts geschikt voor het adopteren van niet domestic te plaatsen vondelingen, ouders onbekend) vraag me dan onmiddellijk af wat de biologische moeder allemaal had kunnen doen aan haar 3e wereld kant (sic) (opleiding, councelling, medische kosten, huisvesting…) met al dat geld wat jij voor het adopteren van haar kind hebt uitgegeven. En wat vindt de biologische moeder van je kind (geboortemoeder… alsof het een legbatterij is…) van Geert Wilders? Of wat gaat je dochter van Geert Wilders vinden? Qua van de regen in de drup?

    Wees nou eens eerlijk: wat ga je zeggen als je dochter tzt vraagt (en die vraag gaat komen): “Waarom heb je dat fortuin niet aan mijn moeder gegeven?”