Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Paulina C.
Hoi,
Nee, wij zitten op dit moment (nog) niet in de procedure. We hebben een BT voor een derde kindje maar twijfelen nog een beetje hoe en wat, en vooral: wanneer 
Groeten,
Paulina
Zolang er niet bij staat dat er ouders gevonden zijn voor het desbetreffende kindje “doe je nog steeds mee” is mijn ervaring. Dus niet alle moed verliezen en inderdaad het duurt allemaal erg lang hoor.
Maar kortgeleden was hier toch ook iemand die zo verschrikkelijk lang moest wachten? Afschuwelijk lang. En vreselijk die onzekerheid.
Ik wens jullie alle sterkte met wachten!
Het is mijn ervaring (3 adopties bij K&T) dat het K&T zeer aan het hart gaat of de kinderen op de goede plek terecht komen. K&T heeft ook gewoon te doen met de niet altijd te volgen besluiten/regels vanuit China. Daarnaast zijn er gewoon een aantal ontwikkelingen waar te nemen waar K&T part nog deel aan heeft. Steeds meer kinderen ook met een sn worden in China zelf geadopteerd of niet meer afgestaan. Vooral voor kinderen met meer complexe sn's worden ouders gezocht. De informatie die K&T tot haar beschikking heeft zal ze met je delen. dat daar veel onzekerheden bij horen daar heb je als mogelijk toekomstig ouder gewoon mee te doen. Aan toekomstige ouders de vraag: kun je daar mee leven? Ik hoop dat de ouders over blijven die brede schouders hebben met veel realiteitszin waarbij de grenzen t.a.v. sn's niet krap zijn. Ik denk dat er een groep ouders is die voor zichzelf moet concluderen dat het hen niet gegeven is om een kind met een wat onzekere/wat meer complexe sn groot te brengen. Als je uit wilt gaan van zekerheden moet je dit traject niet in gaan. Ook de wat lichtere sn kan een stuk zwaarder zijn dan verwacht. Er is een type ouder nodig m.i. die zich niet snel uit het veld laat slaan, blij is met ieder stapje dat een kind maakt (hoe gering dat wellicht ook is), ook i.g.v. het worst case scenario de schouders er onder kan blijven zetten en in staat is het kind niet te belasten met huizenhoge verwachtingen.
Een kritische houding naar toekomstige ouders en hun wensen lijkt me op dit moment gepaster dan een dergelijk kritische houding naar de vh.
Mijn ervaring met K en T is dat ze zeker het beste met de kinderen voor hebben. Hun uitgangspunt is ouders te zoeken bij kinderen en niet andersom. Soms zijn ze wellicht wat beknopt in hun informatie, maar ze zijn zeker niet onmenselijk. Het zijn juist hele lieve mensen die willen dat de kinderen een goed thuis krijgen. De sn worden zwaarder en er zijn ook steeds meer combinaties van sn. Hierdoor wordt er meer van de vergunninghouder verwacht, en zal het ook steeds moeilijker worden om kinderen te matchen. Zoals al een aantal keer eerder is geschreven, is dit de werkwijze van k en t. Zij zetten de kindjes op internet omdat er in het systeem geen ouders zijn om te kindjes aan te matchen. Vergeet niet dat de sn zoals die op de site gezet wordt wellicht niet volledig is. Ook zijn het vaak oudere kindjes, en ook oudere kindjes zijn nog steeds moeilijk te matchen. Ik begrijjp waarom ze het op deze manier aanpakken. Ik denk ook dat het geen zin heeft om je druk te maken waarom, wees liever blij dat iemand zich inzet om ouders te vinden voor deze kindjes.
Ik denk ook dat K&T het beste met de kinderen voorheeft. Ik denk alleen ook dat het niet met aspirant ouders communiceren over of de keuze al dan niet op hun is gevallen, getuigt van zeer weinig inlevingsvermogen. In die zin is het woord “kil” best wel van toepassing. Dat ze eerst lange tijd niets laten horen, en als er dan gebeld wordt alleen maar zeggen “ dan moet je maar op de site kijken” , waar dan ineens een uur later op staat dat een kind andere asprirant-ouders heeft gevonden. Dat is echt erg onsympathiek en, ja, kil.
Verder denk ik dat het voor sommige kindjes op de site van K&T beter zou zijn als ze gewoon gematched zouden worden, desnoods na een polsing.
Ik ben een van die ouders die meerdere keren heeft geschreven en ook een aantal keer op de site heeft moeten lezen dat er (andere) ouders waren gevonden. Ik zal de laatste zijn om te ontkennen dat dat erg zuur is. Maar ik begrijp ergens ook wel dat het zo gaat.
En waarom ze niet matchen met eventueel eerst een polsing, ik weet het niet. Maar ik ga er wel van uit dat zij weten wat ze doen. Er zal een reden zijn dat ze het zo doen, zij hebben daar meer verstand en ervaring in dan ik.
Dag Allemaal,
Wij hadden ook geschreven op “mannetje Ar” en hebben gebeld met KT. We hoorden dat vanwege complicaties dit mannetje niet adoptabel was.Verdrietig verhaal dus en ik vind dat dat aan het einde van deze discussie wel vermeld moet worden.
Mooi om te zien dat mensen net als wij al maanden met het mannetje in het hoofd zitten en als er dan geen ouders voor komen toch nog eens kritisch bij henzelf te rade gaan, zouden we het toch niet aankunnen. Maar als het probleem dan duidelijk niet zo afgebakend is dan is het fijn dat de vergunninghouder haar werk doet. Niemand is gebaat bij een te zware SN in het gezin, en dan te denken over het trauma wat dat kleine jongetje dan nog eens mee moet maken, in Nederland uit huis geplaatst omdat de verzorging in huis niet mogelijk meer is lijkt een redelijk scenario voor niet adoptabele kinderen die toch worden geadopteerd.
Wij hebben een prachtige zoon van 6 die bij wereldkinderen indertijd langere tijd op de site heeft gestaan, wij hadden toen nog geen beginseltoestemming. Ons mannetje had en heeft meerdere SN's. Speciaal onderwijs voor je kind, therapieën en ziekenhuis bezoek daar moet je wel degelijk rekening mee houden. 1 of 2 keer in de week therapie, brengen en halen naar school een uur per rit of je kind met een busje laten halen is echt geen uitzondering. Adoptie kinderen, zeker als ze wat ouder zijn wanneer ze geadopteerd worden hebben drie tot vier keer meer kans op het speciaal onderwijs terecht te komen. (de normale kans is 10%).
Voor ons is het allemaal goed te doen maar als we verder weg zouden wonen van allerlei instanties en vaste werktijden zouden hebben dan zou een 2e adoptie voor ons er niet inzitten. Je wilt toch ook nog tijd om lol te hebben met je kind nietwaar en je kind moet ook eens met een vriendje kunnen afspreken en moet ook nog kunnen sporten of zwemles.
Wees dus reëel in wat je aankan, met je gezin en dan is het straks des te leuker.
En over wachten, wij mochten pas 7 maanden na het voorstel reizen, we planden steeds voor de korte termijn leuke dingen om te doen zodat we afleiding hadden, dat hielp. En heeft ook geholpen om de eerste maanden door te komen, je hebt werkelijk nergens meer tijd voor dus zorg goed voor jezelf in de wachttijd en geniet samen.
Veel sterkte en liefs allemaal, wellicht zien we jullie in China als we daar dan uiteindelijk naartoe mogen. Onze kleine vriend gaat mee om z'n broer te halen, hij kan niet wachten, ook omdat we met een groot vliegtuig gaan……. maar China dat is ook wel spannend…..we gaan weer mooie oude dingen zien.
Groet
Tja, eigenlijk vind ik dat K&T dit soort dingen uit moet zoeken voordat het kindje op de site komt.
Hoeveel mensen hebben er nu maanden lang hoop gehad de ouders van dit kindje te mogen worden?
Het gaat hier wel om gevoelens van zeer bewogen mensen….
Wij hebben enige tijd geleden een voorstel gehad van een kindje.
Fotootje, naam, kamertje klaar.
En wat gebeurd er?
Vlak voordat we op reis gaan zegt VHG: we vinden de handicaps toch te gecompliceerd, dus… het gaat niet door.
Of de handicaps echt te gecompliceerd waren, daarover viel nog te discussieren ook.
VHG had een lijstje met kriteria waaraan het kindje ( bijna 3 jr oud) moest voldoen.
En aan veel van die kriteria voldeed onze kerngezonde, hoogbegaafde maar nogal onhandige geadopteerde dochter zelfs op 5 jarige leeftijd ook niet, dus in onze ogen zei het helemaal niets.
In elk geval vonden wij het zeer pijnlijk dat VGH dit niet eerder bedacht had, want ze hadden de medische papieren van het kindje al maanden in huis.
We hebben daarna ook nooit enige vorm van meeleven van VGH gehad terwijl het voor ons voelde alsof ons kindje overleden was.
