Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
lieffie
Adoptievergoeding heb je zelf aangevraagd.
Als je dat niet gedaan had, had je 'm ook niet ontvangen. Is niet iets dat zichzelf regelt.
Zeker niet. Zie rapport Breaking The Silence. Over de groeiende handel in Roma-vrouwen en -kinderen.
Zwangerschapsverlof: 16 weken
Adoptieverlof: 8 weken (4 voor mama en 4 voor papa)
Hier zit dus een behoorlijk verschil tussen.
De bijdrage die afgeschaft wordt is toch een mooie aanvulling op het krappe aantal weken adoptieverlof mijns inziens. De meeste mensen nemen toch extra verlof op in de eerste periode van hechten/wennen. Er zijn landen waar je (veel) langer dan 4 weken moet verblijven.
Het is dan toch erg welkom als de vergoeding blijft, of als adoptiekosten weer aftrekbaar (belasting) worden….
Hmmm… hier echt volkómen tegenovergestelde ervaringen! Wij hebben in de afgelopen paar jaar juist vriendschappen opgebouwd via onze procedure, waarin we prima van elkaar kunnen accepteren dat de ene procedure anders verloopt qua tempo dan de andere, of zelfs beëindigd wordt, al dan niet door onmogelijkheden, zwangerschap, etc.
Toch nog even een vraagje, Anja. Je geeft in deze draad aan dat je een zelfdoeprocedure hebt gedaan en dat je ooit zelf ook een adoptievergoeding hebt aangevraagd en gekregen. Ervan uitgaande dat je inderdaad die vergoeding hebt overgemaakt naar een doel dat andere kinderen die het nodig hebben, ten goede komt, met in het achterhoofd dat je zelf aangeeft daar een betere bestemming voor te kunnen vinden dan de overheid, de volgende vraag: mogen die mensen die nog met hun procedure bezig zijn, wat jou betreft dezelfde luxe krijgen om de bestemming voor de vergoeding zelf te bepalen? Wat mij betreft onder de voorwaarde dat het om een SN procedure en/of ouder kindje gaat?
Dag Sander,
Hou me ten goede: ook wij hebben zeer waardevolle vriendschappen opgedaan tijdens onze adoptieprocedures. Alleen was ‘adoptie’ dan misschien de kennismaking, bij de echte vriendschappen ligt er veel meer gemeenschappelijks onder dan alleen adoptie. Ik vind het altijd een beetje gek dat mensen er vanuit gaan dat iedereen die adopteert wel warme gevoelens voor elkaar zal hebben. Dat werkt toch ook op andere gebieden niet zo, dus vanwaar dat ‘warme deken’ gedoe als het over adoptie gaat. Met sommige mensen heb ik gewoon geen klik, ook niet als ze geadopteerd hebben. Persoonlijk ben ik altijd ik overigens ook dan best bereid tot het delen van informatie als ik daarover beschik, maar ik heb meerdere malen gemerkt dat het lang niet altijd zo werkt.
Mij is niet duidelijk wat die zelfdoeprocedure (die overigens niet is afgerond omdat er vermoedens rondom de legaliteit van de adopties vanuit dat land zijn gerezen) te maken heeft met de adoptievergoeding overigens? Tja, en van mij mag best iedereen die vergoeding krijgen en dat zelf overmaken naar een goed doel voor kinderen (ik ging er destijds niet van uit dat de overheid die vergoeding zou overmaken naar een goed doel, vandaar mijn opmerking dat ik van mening was dat ik dat beter zelf kon doen, en ja, dat hebben we inderdaad gedaan), maar die luxe (en nog heel veel andere luxe in onze samenleving) is er binnenkort niet meer. Ik pleit voor realisme in het denken, en in een tijd van bezuinigingen lijkt het me zinloos om een discussie te gaan voeren of iedereen ‘recht’ heeft op deze luxe.. ;-)
Groetjes,
Anja
Hoi Anja,
Tuurlijk is het onzinnig om te denken dat alle aspirant adoptieouders al kumbaya zingend voor de rest van hun leven met elkaar naar de camping zullen gaan, maar onze ervaring is wel dat - gemíddeld gesproken - (aspirant) adoptief ouders iets meer met elkaar gemeen hebben dan willekeurige andere mensen met elkaar hebben. Daar waar jij aangaf dat het soms tot afgunst kan leiden en zelfs elkaar benadelen richting de RvdK, hebben wij vooral veel aan de onderlinge steun, door te praten over zaken die je lastig vindt en waar mensen die niet met adoptie bezig zijn - begrijpelijkerwijs - niet altijd even makkelijk over mee kunnen praten. Dat kán een band smeden, en die kán blijvend zijn.
Het zelfdoen was niet mijn belangrijkste punt, alleen had ik wel begrepen dat bij een zelfdoenprocedure de kosten die in rekening mogen worden gebracht door de VGH, flink beperkt zijn. Ik ken voorbeelden van procedures die daardoor kostentechnisch dusdanig binnen de perken zijn gebleven dat een eventuele vergoeding in een ander daglicht komt te staan. Maar goed, dat heeft bij jullie dus uiteindelijk niet gespeeld.
Dan het punt dat het vanwege crisis-bezuinigingen geen zin heeft om te praten over of iedereen recht heeft op deze luxe: ik vroeg of het wat jou betreft een goed idee is om de vergoeding wel uit te keren als het om een SN-adoptie en/of de adoptie van een ouder kind gaat, geredeneerd vanuit de gedachte dat adoptie een kinderbeschermingsmaatregel is. Ik vind het volkomen legitiem dat erop gewezen wordt dat mensen moeten weten waarvoor ze tekenen. Maar het kan ook helpen om aan te geven dat de petitie onder bepaalde aanvullende voorwaarden misschien wel je goedkeuring kan wegdragen. Dat is wel zo constructief, toch?
Ik vind het vermeldenswaardig dat, beredeneerd vanuit het totale bedrag aan uitgekeerde vergoedingen, de enorme afname in het aantal adopties er vanzelf voor zorgt dat er op het “adoptievergoedingspotje” al flink bezuinigd wórdt. Mij lijkt dan, dat als het nut (in termen van: is het zinvol geredeneerd vanuit het belang van het kind), is aangetoond, volledige afschaffing te drastisch is. Dat kinderen opvoeden sowieso een dure aangelegenheid is en dat die 3.700 Euro niet bepalend zou mogen zijn voor de beslissing om wel of niet te adopteren, is echt heel moeilijk te verkroppen voor mensen die het allemaal maar net redden, en die hier van hun collega adoptieouders die het bedrag al in ontvangst mochten nemen, vernemen dat hun steun voor het behoud van de vergoeding niet aan de orde is. Als je pak 'm beet een jaar of twee nodig hebt om 3.700 Euro éxtra te sparen t.o.v. alle al aanwezige (adoptie-)kosten, ben je nog niet per definitie te arm om kinderen op te voeden. Die extra benodigde spaartijd kan er echter wel voor zorgen dat je het allemaal niet meer op tijd bij elkaar krijgt om überhaupt nog te kunnen adopteren. Er wordt aangegeven dat als deze bezuinigingsmaatregel wordt geschrapt, er wel weer op een ander potje bezuinigd moet worden, maar nogmaals; als het nut wél vaststaat, dan is maar zeer de vraag of dit geen prio verdient. Een kinderbeschermingsmaatregel lijkt me even belangrijk voor een kind uit een ander land als voor een kind hier in Nederland.
Persoonlijk vind ik alle aandacht die op dit prikbord geschonken wordt aan de legitimiteit van interlandelijke adoptie zeer waardevol, en is het wat dat betreft aan elke adoptieouder zelf om te bepalen welke mate van verantwoordelijkheid men hiervoor naar zich toe kan trekken. De eindverantwoordelijkheid voor het bepalen van de legitimiteit ligt bij de overhe(i)d(en) in het algemeen, c.q. bij de rechtbank in individuele gevallen. Discussie over of de kosten (deels) vergoed moeten worden, wordt wat mij betreft liever niet vermengd met discussie over legitimiteit van adoptie zélf. De overheid dient ervoor te zorgen dat adopties legitiem zijn, en dat het inderdaad een kinderbeschermingsmaatregel blijft. Dat is de reden waarom ik liever in andere draadjes discussie zou voeren over welke middelen daartoe wel en niet bestaan, zoals bijv. de Wobka, het HAV en controle van vergunninghouders. Maar goed, dat kwaad is nu eenmaal al geschied.
Groet,
Sander
