Nieuwe vergunninghouder

  • Marièlle67

    Klopt N&P, je zult nooit helemaal met zekerheid kunnen zeggen dat jouw procedure helemaal zorgvuldig en volgens de regels is verlopen. Maar ik denk wel dat het van belang is dat a.s. adoptie-ouders een bewuste keuze maken en daarbij goed nadenken over de informatie die er wel te vinden is en vooral je gezonde verstand te gebruiken. En als je dan de ervaringsverhalen leest over sommige adopties uit de VS dan kun je gewoon niet anders dan daar ernstige twijfels bij hebben. En persoonlijk vind ik dan echt dat mensen daar niet aan mee moeten willen werken. Hoe kun je later ooit aan jouw kind verkopen dat het je niet echt boeide of alles via zorgvuldige procedures is verlopen en of daarbij het belang van het kind voorop is gesteld?

    Zelf heb ik twee kids geadopteerd uit Nigeria. En hoewel niemand mij de garantie kan geven dat daar geen dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen is de procedure daar in elk geval redelijk doorzichtig, worden er geen kinderen al voor de geboorte voorgesteld aan ouders en gaat er ook aanzienlijk minder geld in om. Daar ontmoet je de bemiddelaar volgens mij ook altijd zelf en kun je met eigen ogen zien wat voor hart zij voor de kinderen heeft en hoe zij alles op alles zet om naast het regelen van de procedures ook kinderen die nooit voor adoptie zullen gaan een zo goed mogelijk leven te bieden.

  • N&P

    Wij gaan voor China en daarover is iig bekend dat er in het verleden zaken niet goed zijn gegaan. Maar goed, die discussie is wel bekend en het blijft moeilijk. (zie ook een ander topic op dit forum)

    We hopen gewoon dat we een SN-kindje een goede toekomst kunnen geven; een betere dan het in China zou kunnen hebben. Laten we daar maar vanuit gaan.

  • Thea

    Hoi,

    Ik heb niet gevraagd waar dat geld allemaal naar toe gaat, maar dat is wel iets wat ik nog zal vragen mochten we hiervoor gaan. Ik denk dat je gewoon moet doen waar je je goed bij voelt. Voor alles is iets te zeggen. Als je een jong kindje wil zijn er momenteel (en dat zal denk ik zo blijven) weinig opties. Ik vind persoonlijk dat birthmother choosing wel heel fijn en mooi. Dat is in Namibië en de VS. Natuurlijk kun je het allemaal heel negatief bekijken maar ik vind er ook wat voor te zeggen dat de biologische moeder het adoptie gezin uit zoekt. En het is niet zo dat ze gepusht worden om het af te staan. Die vrouwen worden begeleid. En hebben zelfs nog de keuze als het kindje geboren is om er toch voor te kiezen om het te houden. Dus op het moment dat je een voorstel hebt gehad uit de VS kan het zo zijn dat je na een paar dagen gebeld word dat de biologische moeder het toch zelf wilt houden. Dat zou niet kunnen gebeuren als ze gepusht worden. Ik vind het fijn dat je ook contact kunt blijven hebben met de birthmother, dat vinden wij erg waardevol. Dan kan ze toch haar kindje blijven volgen in het leven. En ja dat geld…pfff niet normaal. Helemaal mee eens. Dat zijn echt bizarre kosten. Ook voor ons ligt dit niet klaar in een laadje ofzo…..was dat maar waar. Dat is wel het enige ding dat ons in twijfel brengt. Ik weet dat je in ieder geval ook het onderdak van die moeder betaald in het bevallingshuis enzo en de bijkomende medische kosten omdat ze idd 9 van de 10 keer niet verzekerd zijn. Ik denk ook dat meneer de advocaat binnen loopt. Dat is meer dan jammer.

    Iedereen zal zijn voors en tegens moeten gaan afwegen waarom voor welk land te gaan. Als je een gezond en jong kindje wilt dan blijft er gewoon weinig over. En wij zijn beide nog heel erg jong en de wens is dan ook wel een heel jong kindje te adopteren. We zullen zien.

    Groetjes Thea

  • Mirjam1

    Niet gepusht. In conservatief Amerika, waar je voor een abortus allereerst de hoofdprijs betaalt en je vervolgens door de picket lines moet vechten. En dan “gecounceled” wordt door een door de advocaat (jeweetwel: $40 a 45.000) gefinancierde caseworker. Aha.

    Verder: als de moeder ervoor kiest haar kind uiteindelijk toch te houden, betaalt ze alle gemaakte kosten terug. De hoofdreden tot afstaan is ook in de VS armoede. Dus wat bedoel je met “kiezen”?

  • FV

    Als die 82 staat voor jouw geboortejaar, dan zijn we even oud. Wij wachten op afreizen naar ons tweede kindje. Onze oudste hebben we op 2,5 jarige leeftijd geadopteerd (ik was toen 27), onze tweede is nu ook 2,5 (ik ben nu 29). Ik vind dat piep-jong, om eerlijk te zijn. Ik snap daarom niet helemaal je redenatie ‘we zijn nog heel erg jong en hebben daarom de wens voor een heel jong kindje’. Echt, een kindje van 2 of 3 is nog zo ontzettend klein. En die hebben nog zo ontzettend veel in te halen, de meeste fases komen echt gewoon nog voorbij.

  • Thea

    Ik denk dat ieder gewoon zijn eigen mening heeft. Ik zeg niet dat wij voor de VS gaan, wij hebben veel landen waar we voor open staan. Ik vind het bijzonder dat je dan zo een bak stront over je heen krijgt. Ik twijfelde al enorm om me uberhaupt in deze discussie te mengen, en dit was dus ook de laatste keer.

    Ik heb even mijn naam aangepast omdat ik zag dat ik als emailadres zichtbaar was, dat wilde ik niet. De 82 staat idd voor mijn geboortejaar.

    Wat super dat je bijna een 2e kindje op kunt halen, gefeliciteerd! Wij staan ook open voor een kindje van 2 jaar en het is zeker zo dat ook dan je nog veel fases mee maakt. Wij vinden elke fase leuk en natuurlijk niet alleen maar de baby fase.

    Als ik zou mogen kiezen dan gaat de voorkeur uit naar zo jong mogelijk, en daar zeg ik niets verkeerd mee. Er zijn nu enorm veel landenlijsten gesloten en lijsten die open staan daarvoor voldoen we vaak niet aan de eisen. Daardoor ga je nadenken over de landen die wel open zijn en waar wij ons voor kunnen aanmelden.

    Succes allemaal met de verdere procedure, ik stop met deze discussie.

    Groetjes Thea

  • Mirjam1

    Bak stront? Dat wordt nog een zware procedure, als je de informatie hierboven zo kwalificeert. Laat staan de reactie van je eventueel uit de de VS geadopteerde puber met internet tzt.

  • Yuut

    Ik snap je wel, Thea, in beginsel wil iedereen denk ik een jong en gezond kindje wat je vanaf het begin meemaakt. Veel mensen kiezen er na een tijdje (na het lezen en nadenken over veel info) echter voor om hun “eisen”iets bij te stellen, hoever dat is heel persoonlijk. In beginsel gingen wij ook voor zo jong en gezond mogelijk. Dat stelden we een aantal maal bij en de ironie wil dat onze zoon met 9 maanden kerngezond aan ons werd voorgesteld. Nu gaan we (heel bewust, maar ook omdat er in onze ogen geen andere reele opties meer zijn) voor 3+ en sn…..maar dat is niet van de ene op de andere dag gegaan, hoewel ik me nu zo ontzetten hierop verheug en alle bezwaren die we jaren geleden hadden gewoon niet meer geldig vind.

    Weet je, een kind moet vooral welkom zijn, en wanneer dat is bepaal je zelf, en je moet je ook door alle negatieve meningen over gezonde jonge baby's ter adoptie hier niet toe over laten halen, maar denk ik wel serieus rekening houden met de mogelijkheid dat het dan niet meer gaat lukken of dat gezond toch later niet helemaal zo blijkt te zijn. Veel VS baby's zijn wel gezond maar hebben bijvoorbeeld risico's voor de toekomst door erfelijke aandoeningen van moeder of vader of druggebruik.

  • marieke66

    Ook ik lees steeds weer over dit topic en moet me inhouden niet te reageren…..

    Ik heb een dochter uit de VS inmiddels al 7,5 jaar oud. Ik heb de tussen persoon gezien en daar nog steeds contact mee en alle vertrouwen in…

    Ik volg de geboortemoeder op een afstand en zie haar treurige levensloop…

    De kosten zijn enorm hoog (alhoewel toen nog niet zo uitzonderlijk).

    Ik heb de armoede en troosteloze situatie in de VS gezien….

    Ik weet dat de Amerikanen zelf adopteren uit andere landen en kan dit niet begrijpen…

    De geboorte moeder heeft bedenktijd dit weet ik uit ervaring (tweemaal heeft een moeder zich bedacht en is zelf voor haar kindje gaan zorgen); ik hoop dat het ze gelukt is en goed gaat…..

    De geboortemoeder van mijn dochter heeft eerst, door begeleiding van het adoptieburo besloten zelf voor haar kindje te zorgen, na 9 maanden heeft ze toch besloten haar af te staan…..en sindsdien mag ik voor haar zorgen. Iedere dag ervaart mijn dochter de gevolgen van de periode dat ze bij haar biologische moeder heeft gewoont (en zeer waarschijnlijk van de zwangerschap). Gelukkig heeft ze het overleeft….

    Ik heb begrip voor haar biologischemoeder en ben dankbaar dat ik hier in Nederland ben geboren.

    Vaak heb ik het idee dat mensen wel erg met westerse of Nederlandse ogen naar andere landen en culturen kijken.

  • Nannie

    Hallo Marieke,

    Dank je voor je andere kijk / input in deze toch al snel weer felle discussie.

    Nou denk ik wel dat er bij iedereen kanttekeningen zijn voor de VS, maar vooral ook mbt deze vergunninghouder vanwege de heel hoge kosten en mogelijk / kennelijk bedenkelijke referenties.

    Ik lees overigens op een VS -adoptielijst en wat ik begreep is dat de eisen aan wensouders voor binnenlandse en buitenlandse adoptie verschilt.

    Of er daarnaast ook een angst is dat binnenlands geadopteerde kinderen meer “problemen” geven of dat er nog andere redenen zijn om niet uit het eigen land te willen (los van het kunnen dus) adopteren weet ik niet.

    Er zijn best een aantal VS wensouders die kinderen met echt forse handicaps adopteren uit het buitenland (oa syndroom van down) en kinderen die al een stuk ouder zijn.

    Ligt overigens misschien ook aan het land hoor: uit Bulgarije komen geen jonge en gezonde kinderen…

    Zaken zullen ook op dat gebied wel niet over 1 kam te scheren zijn.

    Overigens een hele mooie VS documentaire gezien over adoptie vanuit pleegzorg: hartenwens van Hans Heijnen (http://www.heartgalleryofamerica.org/).

    Voor ons was deze documentaire overigens de aanzet om “zo jong mogelijk” in 1 klap te laten vallen, omdat ik me tijdens het kijken realiseerde dat een aantal van deze ( 6+) kinderen hier zo welkom zouden zijn.